Bundeling van het literaire werk van de Nederlandse letterkundige (1951-1990).

Twee Amerikaanse studenten, die verliefd zijn op elkaar, durven zich door hun ervaringen in het verleden niet te binden.

Fijn getekende vertelling over het leven van een zwerver in de middeleeuwen.

Tijdens een fietstocht door Zweden in 1941 noemen twee 17-jarige vriendinnen zich de Daisy Sisters en dromen van een opwindend leven, maar de dromen worden ruw verstoord.

Als kind maakte Frank Westerman de Molukse treinkapingen van dichtbij mee; als correspondent was hij getuige van de Tsjetsjeense terreur in Rusland. Vanuit deze ingrijpende ervaringen voert hij de lezer mee naar een reeks spraakmakende gijzeldrama's, van Bovensmilde tot Beslan, die zijn gepleegd met de Bijbel of de Koran in de hand. In 'Een woord een woord' test hij de kracht van het vrije woord onder het gewicht van de huidige aanslagen sinds Charlie Hebdo. Hij mengt zich onder terrorisme-experts in Parijs en drinkt muntthee met een ex-treinkaper die dichter is geworden. Om aan den lijve te voelen wat taal kan uitrichten tegen terreur gaat Frank Westerman een stap verder: hij ondergaat een kapingsoefening in een Boeing 747 op Schiphol en volgt een training tot gijzelingsonderhandelaar in een oefendorp van de politie. Wat vermag het woord tegen de kogel?

Een antiek bureau speelt een rol in heel verschillende levens.

Weergave van de emoties die de schrijfster tijdens en na haar scheiding heeft moeten verwerken.

Jeugdherinnering van de schrijver (geb. 1912), voornamelijk gesitueerd tussen de twee wereldoorlogen.

"De bekende schaakjournalist Berry Withuis (1920-2009) werd grootgebracht in een gereformeerd gezin. Als twaalfjarige raakte hij zijn geloof in God kwijt. Later werd hij communist en redacteur van het dagblad 'De Waarheid'. Zijn dochter Jolande (1949) groeide op met haar vaders politieke overtuiging, maar ontwikkelde zich als volwassene tot een vermaard critica van het communisme. Die breuk met haar afkomst opende voor Withuis de weg naar het schrijverschap en de wetenschap, maar leidde tegelijkertijd tot een verwijdering tussen haar en haar vader. Na zijn dood kon ze zich er niet bij neerleggen dat de man die zij als kind had vereerd, zich als persoon nauwelijks had laten kennen. Met behulp van onder meer zijn BVD-dossier reconstrueert ze in Raadselvader zijn levensgeschiedenis. Withuis' scherpe en ontroerende ontleding van de verhouding tot haar vader weerspiegelt onze recente wereldgeschiedenis en biedt de lezer een blik van binnenuit op de Koude Oorlog: "Ik was vijf en wist: wij zijn de vijand."

Less is more. Dat adagium is aan Delphine Lecompte niet besteed. De kern van haar schrijverschap is de overdaad ? tevens haar hoofdzonde. Waar die bij anderen schaadt, is ze voor de schrijver-dichteres bij uitstek het middel om de wereld te bedwingen. Begin dit jaar verblufte Lecompte iedereen met 'Beschermvrouwe van de verschoppelingen', haar veelbesproken, nietsontziende prozadebuut. Daarin legde ze beurtelings zichzelf, haar dierbaren en haar vijanden op de pijnbank en hield ze feilloos de grootste moraalridders een spiegel voor die toonde dat hun luide geroep diep wortelt in hypocrisie. Nu komt ze met de opvolger, deel II, waarin de waanzin andermaal welig tiert en dat naar eigen zeggen dubbel zo goed is. Dat belooft wat.

Via haar fictieve hoofdpersonage, een 17e-eeuwse arts en jurist, ontdekt een schrijfster veel over het leven in de Gouden Eeuw

De belevenissen van een ondernemende tweeling.

Novelle over een lesbisch paar dat er gezamenlijk een einde aan maakt. Verre aanleiding was de geschiedenis van Soeur Sourire, De Belgische non die in de jaren zestig bekend werd met het liedje Dominique. Kort na haar ontslag als lerares op een middelbare school vanwege een affaire met een leerlinge, pleegde zijn samen met haar vriendin zelfmoord.

Een 39-jarige alcoholist speelt voortdurend spelletjes met zichzelf en anderen.

Tussen tuin en wereld - Mijn huis is nergens meer - Brieven uit Nergenshuizen - En de liefste dingen nog verder- (met verantwoording)

De Nederlandse zanger (1933- ) vertelt van reizen naar India, Turkije en Mexico en van zijn hereniging met zijn vader in Parijs.

Remco Campert heeft het vermogen om stemmingen op te wekken. Hem lezen is vrolijk worden, baldadig, weemoedig of melancholiek. Al decennia schrijft hij voor 'de Volkskrant' en hij weet steeds dieper te raken. Het verleden is de ontroerende rode draad in de recente columns, waardoor 'Het verband tussen de dingen ben ik zelf' leest als geraffineerde autobiografische schetsen.

Autobiografisch getint relaas over een opgroeiend meisje met een complexe persoonlijkheid en een niet te stillen honger naar zoetigheid en alcohol.

Lou Baljon, jong in de jaren zeventig, is iemand die wel beweegt, maar zonder werkelijk van zijn plaats te komen. Na een leven als roadie en opnametechnicus in een provincieplaats begint hij een bioscoop in een gekraakte garage. Opnieuw dreigt de tijd hem in te halen, maar dan krijgt hij een idee dat juist volmaakt past bij de moderne tijd: hij geeft het publiek de hoofdrol. Het succes is enorm, en brengt hem in contact met een ongrijpbare jonge vrouw, die in zichzelf gevangen zit als een prinses in een torenkamer. Om haar voor zich te winnen, zet Lou nog eenmaal de middelen van zijn verleden in. 'De rode loper' is een nieuwe, meesterlijke roman van Thomas Rosenboom, over een man die meer verloren heeft dan hij bezit, en tegen de stroom in blijft zoeken naar geborgenheid.

Columns uit de Curacaosche Courant

Een verzetsdaad uit 1943 speelt in het leven van een tienjarige jongen in 1960 een bijzondere rol.

De Europese literatuur is rijk. Onoverzichtelijk rijk. En vooral nogal onoverzichtelijk. Dat inspireerde de poëziekenners Ilja Leonard Pfeijffer en Gert Jan de Vries ertoe om eens wat orde aan te brengen. Bij deze presenteren ze hun complete overzicht van 3000 jaar Europese poëzie. De beste 500 gedichten uit de traditie die op de uiterste zuidoostgrens van Europa begon met Homerus en die zich in de loop van dertig eeuwen uitstrekte tot Poesjkin in het Europese noordoosten, Sylvia Plath en Carlos Drummond de Andrade in Zuid Amerika.

De canon van de Europese poëzie omvat uitsluitend literaire evergreens. Talloze onontkoombaar klassieken, maar uiteraard ook de nodige verrassende nieuwkomers in deze top 500 aller tijden. Dit zijn de gedichten waar het om draait: natuurlijk Pindaros en Petrarca, maar even vanzelfsprekend Jakob Bohme, Charles Baudelaire, Osip Mandelstam, Anthonis de Roovere, Lope de Vega, Robert Zimmerman, Paul van Ostaijen en Paul Celan. Geen how to bluff your way into, maar het echte werk: het boek dat alle literatuur overzichten overbodig maakt.