Levensverhalen

Correspondentie tussen de beide Nederlandse schrijvers uit de periode 1947-1959.

Beschrijvingen van reizen en interviews met F. Springer, Tip Marugg, Boeli van Leeuwen, Jacob Vredenbregt en de zoon van Willem Walraven.

Jean Rhys (1890-1979) had a long life of great difficulty. So inept was she in its management that her authority as the writer of five beautifully shaped and controlled novels appears mysterious: how could someone so bad at living be so good at writing about it? This title answers this question.

De afgelopen jaren hebben de media herhaaldelijk bericht over cocaïne in vissersdorpen. Wordt hier inderdaad vaker drugs gebruikt of is de commotie een typisch voorbeeld van morele paniek, waarbij iets kleins wordt opgeblazen en buitenproportionele sociale reacties teweegbrengt? Dergelijke vragen nodigen volgens Dirk Korf uit tot een kritische beschouwing van politiecijfers en tot een analyse van ontwikkelingen in criminaliteitsbeleid en in de samenleving. Hij stelt in zijn oratie dat de teloorgang van tradities in maritieme gemeenschappen symbool staat voor ingrijpende veranderingen op het platteland. Politie en justitie zijn meer en meer hun stempel gaan drukken op het Nederlandse drugsbeleid. Daarbij hebben zij veel burgers aan hun zijde. Tegelijkertijd eisen burgers meer individuele vrijheden, waaronder ruimte voor roeservaringen.

De Nederlandse filosoof (1957-2015) spreekt over zijn gedachtegoed en pleit voor de plaats van filosofie in het (hoger) onderwijs.

Rede uitgesproken op de feestelijke presentatie ter gelegenredeheid van de verschijning van het eerste deel van de Volledige Werken van Willem Frederik Hermans

Notities over journalistiek naar aanleiding van met name Franse literatuur.

Autobiografische schetsen van de Nederlandse letterkundige (1912- ).

Autobiografie van de Engelse schrijver (geb. 1895), waarin hij vooral veel aandacht schenkt aan de jaren van de Eerste Wereldoorlog, die hij aan het Franse front doorbracht. Dat hebben we gehad behoort tot de absolute hoogtepunten uit de literatuur over de Eerste Wereldoorlog. Dichter Robert Graves beschrijft zijn persoonlijke ervaringen aan het front, die tekenend zijn voor de Britse soldaten in de Franse en Vlaamse loopgraven. Behalve een verslag van het oneindig bloedvergieten, de wanhoop en de heuse gekte in het slijk van de loopgraven, is het boek een weergaloos tijdsdocument van de jaren na de oorlog, van 1918 tot 1929. Graves, die Engeland in 1927 de rug toekeerde, geeft een uiterst venijnige kritiek op talloze politieke en literaire figuren uit zijn omgeving. Hij neemt niet alleen afscheid van de valse heroïek die de officiële oorlogspropaganda typeert, maar ook van Engeland en alles waar dat voor staat. Dat hebben we gehad, waarin Graves zijn verbeelding van de loopgravenoorlog geeft, groeide uit tot een onomstreden klassieker

Literaire portretten van 19e en 20e eeuwse Russische schrijvers. Maxim Gorki (1868-1936) heeft een volumineus oevre nagelaten aan romans, verhalen, autobiografische geschriften, toneelstukken en pamfletten. Omndat hij zowel voor als na de Russische revolutie vaak overhoop lag met de communistische partij en omdat zijn dood tijdens het hoogtepunt van de Stalin-terreur niet is opgehelderd, zijn zowel oudere als nieuwe dissidenten zich op zijn strijdbaarheid blijven beroepen. Geruime tijd van zijn leven, zowel voor als na 1917, heeft hij buiten Rusland doorgebracht. In de laatste jaren van zijn leven publiceerde hij voornamelijk autobiografisch werk, zoals de in dit boek bijeengebrachte, op persoonlijke herinneringen gebaseerde literaire potretten van Tsjechov, Tolstoi, Tolstaja, Andrejev, korolenko, Blok, Jesenin, et cetera. De uitspraak: 'Ik ben op aarde gekomen om het er niet mee eens te zijn' typeert treffend een van de meest fundamentele trekken in Gorki's karakter. Met dit devies wordt tevens een belangrijk facet van zijn portretkunst geïllustreerd: zijn vermogen om de legende van de werkelijkheid te onderscheiden en zijn portretgestalten in hun grootsheid te herscheppen naar de conceptie die hij ontwikkelt.

Jeugdherinneringen van de Amerikaanse schrijfster (geb. 1912).

De wereld betekent niets als men de wereld niet in zichzelf verkent en leert kennen, schreef Julien Green. De met Sartre waarschijnlijk nog laatste in leven zijnde klassieke Franse schrijver van deze eeuw heeft in zijn tot enige duizenden pagina's uitgegroeide Journaal dit motto waargemaakt. Er bestaan weinig dagboeken in de moderne literatuur die kunnen tippen aan de psychologische diepte en scherpe waarneming van Green. De talloze mensen die hij ontmoet, de reizen die hij maakt, de boeken die hij schrijft, de polemieken die hij voert, de muziek die hij beluistert, de momenten van geluk en van ellende die hij doormaakt, men vindt ze in de heldere, zorgvuldige stijl die ook zijn romans kenmerkt, terug in dit kaleidoscopische dagboek.

Deel 1. Jeugd, de jaren in Basel, 1869-1879; Deel 2 Periode van de vrije filosofie, erkenning, het tragische levenseinde 1900

Rede over politiek en cultuur. Vertaald uit het Spaans

Tweede deel van de autobiografie van de Zweedse auteur (1849-1912) over zijn studietijd.

Autobiografie van de jeugd van de Zweedse schrijver (1849-1912).

Autobiografie van de Britse schrijver (geb. 1932) over zijn jeugd op Trinidad en het begin van zijn schrijversloopbaan in Londen.

Mijn vader Jan en mijn moeder Annie hadden een goedbeklante manufacturenzaak in het Friese Joure. Toen Jan moest kiezen in het leven, was de economische crisis van de jaren dertig op zijn hevigst en viel er dus niets te kiezen. Hij belandde, na een technische opleiding, in de 'lapjeswinkel' van zijn vader, die later door Annie, een getalenteerd zakenvrouw, tot grote bloei werd gebracht. Intussen droomde de jonge Jan van der Meulen van een ander leven. Als het maar even kon, zat hij in het schuurtje achter het huis, waar hij koper sloeg en apparaten uitvond. Het schuurtje was zijn domein, en het was daar dat de magie rond het Patent groeide. Het Patent! Het zou het toverwoord worden van het hele gezin. Een Duitse oom, uitvinder te Düsseldorf, had een revolutionair apparaat ontwikkeld, waarmee hij samen met zijn Nederlandse neef de wereld van de techniek zou veroveren.

Tijdschriftartikelen van de graficus (1898-1972) zèlf zijn onverkort weergegeven om een juist beeld van zijn werk en zijn persoon te scheppen. Deze betreffen een discussie uit 1950 met de tekenaar Tjeng Sit over verschillen tussen tekenaars en grafici eneen lezing die Escher in 1965 uitsprak bij de aanvaarding van een cultuurprijs. In de lezingen met 100 "plaatjes" die hij in 1964 in Amerika zou houden, maar door ziekte moest afzeggen, bespreekt hij de principes van de regelmatige vlakverdeling. Ook wijdt hij beschouwingen aan het perspectief, het onmogelijke en het oneindige. Tot besluit geeft Vermeulen een portret van de graficus en schetst hoe deze na 30 jaar armoede, het succes dat hem in de jaren vijftig overviel, verwerkte, terwijl hij zich in werkelijkheid eenzaam voelde omdat niemand hem in zijn grafiek kon of wilde volgen. Een goed boek voor ieder die door het werk van Escher geboeid is. Met literatuuropgaven in afbeeldingen in kleur, maar voornamelijk in zwart-wit.

Biografie van de Italiaanse dichter (1265-1321).

Kritische reacties op actualiteiten van allerlei aard, uit de Volkskrant 1979-1982

Vraaggesprek met de Duitse schrijver (1903-1989).

Introductie tot de Zweedse auteur (1923-1954).

Notities over de problemen van een groep opstandelingen in Bolivia, waarvan Guevara (1928-1967) de leider was.

Eerste deel van de autobiografie van de Russische schrijver (1892-1968), waarin hij een beeld geeft van het gegoede milieu waarin hij opgroeide en van de lange vakanties op het land.

Analytische annotatie: Columns.