Memoires

Het langverwachte boek van Maarten 't Hart over zijn moeder 'Na mijn dood, ' zei de moeder van Maarten 't Hart vaak, 'kun je over me schrijven wat je wilt, maar spaar me zolang ik leef.' Daarom heeft 't Hart in zijn werk zijn moeder zo veel mogelijk uit het zicht gehouden, waardoor een enigszins vertekend beeld van zijn jeugd ontstond. Nu zijn moeder in 2012 is overleden, kan Maarten 't Hart alsnog de wonderlijke eigenaardigheden en de onwrikbare, rotsvaste zekerheid des geloofs van zijn moeder aan een nader onderzoek onderwerpen, aldus een leemte in zijn autobiografie opvullend.

Frank McCourt was born in 1930 in Brooklyn, New York, to Irish immigrant parents, grew up in Limerick, Ireland, and returned to America in 1949. For thirty years he taught in New York City high schools. His first book, "Angela's Ashes," won the Pulitzer Prize, the National Book Critics Circle Award and the "L.A. Times" Book Award. In 2006, he won the prestigious Ellis Island Family Heritage Award for Exemplary Service in the Field of the Arts and the United Federation of Teachers John Dewey Award for Excellence in Education. He lives with his wife, Ellen, in New York and Connecticut.

Het was een droom die uitkwam, maar de realiteit was wilder, spannender en ingrijpender dan de nieuwe directeur van de dierentuin ooit had kunnen vermoeden…Benjamin Mee verhuisde met zijn familie naar een onwaarschijnlijk nieuw thuis: een vervallen dierentuin in een uithoek van Engeland met meer dan 200 exotische dieren, waaronder vier reusachtige tijgers, leeuwen, poema's, drie enorme beren, een tapir en een roedel wolven. Hij wilde de dierentuin renoveren en als familiebedrijf runnen, maar echt gemakkelijk ging het niet: de tijgers braken los, het geld raakte sneller op dan voorzien, het personeel was sceptisch, en er ontstonden spanningen binnen het gezin. Tot overmaat van ramp sloeg het noodlot toe: de hersentumor van zijn vrouw Katherine was terug.Benjamins verhaal is zowel ontroerend als buitengewoon. Onze dierentuin! vertelt over de aanloop naar de officiële heropening van de dierentuin, maar ook over het ziekbed van Katherine, haar laatste dagen en over hoe Benjamin en zijn twee jonge kinderen de draad daarna weer oppakten.

"My father died when I was seven years old. I've always thought that was the most important thing anyone could know about me." The beloved, lost father - the Shadow Man: in this searing memoir, one of America's finest writers discovers the truth about the man whose romantic image defined her life. But who was David Gordon really? In Mary Gordon's memories of him, he was an erudite and charming man: an intellectual, a writer and publisher, a Harvard dropout and Jazz Age bohemian. But at midlife she began to question these loving memories and to go in search of the man whose presence - and absence - haunted her life. Unburying startling truths, Gordon discovers both a devoted, inventive, and loving father and a person desperate to cover up the underside of the immigrant's encounter with the American dream. As Gordon tracks her father - in the archives, in libraries, in the middle of America - she uncovers lies, despair, madness: a man who lied about many things, including his date and place of birth, his native language, his family, his education. A Jew born in the last years of the nineteenth century, he became a convert to Catholicism and to right-wing politics, a literary critic who was also a pornographer, and a vicious anti-Semite. As a realistic portrait of her father emerges, Mary Gordon reevaluates herself in the light of these painful discoveries about her heritage and past.

Beautiful, smart, talented, impatient, dissatisfied, critical, Ursula was many things to many people. In a life filled with love and drama, hope and disappointment, she had to reinvent herself again and again. Her pampered childhood in Germany ended abruptly in flight from the coming Nazi terror.

Eigenlijk is ieders leven een boek, maar zeker dat van Martin Simek.Het is als verhaal niet kapot te krijgen, of de schrijver zou van slechten huize moeten komen. Maar Simek komt van goeden huize. Letterlijk ook. Dat maakte hem bij zijn geboorte al meteen tot vijand van het volk. In 1968 ging het IJzeren Gordijn tijdens de Praagse lente heel even op een kier. De negentienjarige Martin Simek vluchtte. Het was een vlucht naar voren, naar de zo fel begeerde vrijheid. Bijna door toeval kwam hij in Nederland terecht. De kersverse vluchteling vroeg zich al snel af waarom de mensen hier de vrijheid niet is aan te zien. Kinderlijk blij als hij was met alles, voelde hij zich soms een stralende idioot te midden van zijn nieuwe landgenoten.

Dat Voskuil in staat is rake portretten te schetsen, is genoegzaam bekend. Elke liefhebber van zijn werk heeft een haarscherp beeld van Paul Dehoes uit Bij nader inzien, Meneer Beerta en talloze andere personages uit Het Bureau of de ontroerende moeder uit De moeder van Nicolien.
Onder andere, bevat verscheidene schitterende nieuwe portretten: van zijn vader, zijn vriend Kees (de broer van Frida Vogels), zijn uitgever Geert van Oorschot, een tante en een nichtje. Voorts bevat het boek stukken waar een dier, een geliefd voorwerp of een geliefde omgeving centraal staan. Er zijn stukken over ‘typische Voskuilonderwerpen’ als het wonen op de Lijnbaansgracht en fietsen in Nederland en een hilarisch verhaal over de restauratie van een spinnewiel dat alle Voskuilkenners onmiddellijk in de lach zal doen schieten: ‘Bij het stofzuigen is één van de poten van het spinnewiel vlak bij de pen afgebroken. Het hout is vermolmd en door houtworm weggevreten. Onmogelijk om er nog een redelijk verband in te brengen. L. is ervan uit haar doen. Het spinnewiel is nog van haar ouders. Die hebben het altijd goed bewaard, en nu hebben wij het verpest.’

Dit boek gaat over een aantal ervaringen van J.A. van Kemenade gedurende een periode van dertig jaar, waarin hij verschillende functies in de politiek en het openbaar bestuur heeft vervuld. Zo was hij Minister van Onderwijs in twee kabinetten, lid van de Tweede Kamer, voorzitter van het College van Bestuur van de Universiteit van Amsterdam, burgemeester van Eindhoven en commissaris van de Koningin in Noord-Holland.

Toen Paul 'Jerry' Bremer, diplomaat in ruste en expert op het gebied van terrorismebestrijding, als 'onderkoning' in het naoorlogse Bagdad aankwam, was hij geschokt door het geweld, de verwoesting, en de chaos die hij aantrof. Het Iraakse leger was verdwenen, er was geen bruikbaar geld in omloop, overal waren plunderaars, de elektriciteit werkte niet, de voedselvoorziening was in gevaar. Met man en macht - en ondanks grote politieke tegenstand - probeerde Bremer de economie vlot te trekken en het land op weg te helpen naar democratie. In Na Saddam schetst Bremer hoe hij samen met de Iraakse leiders werkt aan de opstelling van een grondwet die de individuele mensenrechten moet waarborgen. Ook schrijft hij over zijn ontmoetingen met president Bush en zijn talloze gesprekken met de ministers Donald Rumsfeld, Condoleezza Rice en Colin Powell. Bremer geeft een dramatisch beeld van de heldhaftige pogingen van zijn staf om het geteisterde Iraakse volk enige hoop op vrede en een toekomst te bieden. Het is een eerlijk verslag uit de eerste hand van de chaos en het gevaar, opgetekend door de man die van president Bush de opdracht kreeg het verwoeste Irak opnieuw op te bouwen. Het aangrijpende en huiveringwekkende relaas van het eerste jaar in het Irak na Saddam Hoessein.

In G.BJ's Kijk op zijn Tijd blikt Nederlands mest bekende journalist en radio-commentator G.B.J. Hilterman (gels, 1915) terug op de eeuw die hij als geen ander heeft meegemaakt en geobserveerd. Aan de hand van zijn ontzaglijke feitenkennis en verrassende persoonlijke herinneringen schept GBI orde in de meest chaotische periode uit de menselijke geschiedenis, zoals alleen hij dat kan. In G.B Kijk op zijn Tijd treedt G.B.J. Hiltermann vanzelfsprekend naar voren als een scherp analyticus, maar ook als iemand die zeer betrokken was bij alle mogelijke nationale en internationale ontwikkelingen.

Ting-xing Ye wordt als vierde kind van welgestelde ouders in Shanghai geboren. Na de Culturele Revolutie komt ze als weeskind van kapitalistische komaf in een heeropvoedingskamp terecht, waar ze de man leert kennen van wie ze een dochtertje krijgt.
China zet na het bezoek van Richard Nixon de ramen naar het Westen open. Het land heeft dringend behoefte aan tolken en Ye krijgt de opdracht om bezoekers als koningin Elizabeth, kolonel Khaddafi en Ronald Reagan te begeleiden. Maar ze moet ook inlichtingen over de gasten en hun gastheren verzamelen. Het breekpunt komt als Ye's man zich uit carriere-overwegingen bij de Communistische Partij aanmeldt. Ye besluit na een studieverblijf in Canada niet meer terug te keren. Als verrader van haar volk mag ze haar in China achtergebleven dochtertje nooit meer zien.

In Aantekeningen uit een kindertijd, dat verscheen in 1937, beschrijft Norah Lange haar jeugdherinneringen van haar vijfde tot haar veertiende. Door middel van fragmenten, bijna als in een fotoalbum, creëert ze huiselijke en familiescènes in een poëtische stijl, gebaseerd op haar heldere en originele manier om naar haar verleden als kind te kijken.Ze begint met het vertrek van het gezin uit Buenos Aires in 1910 en geeft een inkijkje in de soms magische, soms pijnlijke evolutie die ze doormaakt als dochter, beschouwer, en denker, terwijl de familie Lange ondertussen leert leven met de excentrieke kleine spion in hun midden – en vice versa. Lange beschrijft hoe ze haar oudere zus zag baden in het maanlicht, de dood van een paard, hoe ze huilde als ze op een tafel werd getild en werd gekleed als een jongen, en hoe ze tegelijkertijd lachte toen ze in mannenkleren op het dak klom om bakstenen te gooien.In een sfeer van warme huiselijkheid laten deze aantekeningen de kindertijd in haar meest elementaire vorm zien, een tijd waarin vreugde, angst en erotiek samenkomen en botsen.

Herinneringen van de Nederlandse schrijver (1946- ) aan zijn jeugd.

Herinneringen aan 1944-1948, de laatste vier jaar die de auteur (1900-1989) in zijn vaderland Hongarije doorbracht.

Leven en werk van de Nederlandse sterrenkundige Kees de Jager (1921).

Rob Oudkerk is een van de bekendste en populairste politici van Nederland - maar hij is geen minister of burgemeester, hij is huisarts. In opiniepeilingen doet hij het goed, journalisten van veel tv-programma's willen hem voor hun microfoons, maar hij is geen kamerlid of wethouder.

Dat is hij wel geweest. Van 1994 tot 2002 was Oudkerk lid van de Tweede Kamer voor de PvdA. Acht jaar lang was hij een van de opvallendste Kamerleden. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam in 2002 wist hij als vrijwel enige lijsttrekker in Nederland de opkomst van de Leefbaren te stuiten. Oudkerk werd wethouder voor de PvdA, maar moest in januari 2004 het veld ruimen, nadat zijn fractie het vertrouwen in hem had opgezegd. Sinds dien is hij een veelgevraagd spreker op symposia, radio en televisie en publiceert hij regelmatig artikelen in kranten en tijdschriften.

"Geen weg terug" is het boek van Rob Oudkerk, waarin hij terugblikt op zijn Haagse en Amsterdamse jaren, die hij bekijkt met de blik van een gedreven huisarts. Maar het boek is veel meer dan dat. Het zijn veelal impressies over het leven binnen en buiten de politiek. Oudkerk schrijft over zijn bevlogenheid als huisarts, over zijn beweegredenen om met diezelfde bevlogenheid de politiek in te gaan, over de resultaten die hij in de politiek wist te behalen - en over de dingen die mislukten. Maar vooral beschrijft hij de ziektes waar politiek en politici aan lijden en de in zijn ogen noodzakelijke verandering en behandeling.

Ook schrijft hij uitgebreid over wat in heel Nederland 'de affaire' is gaan heten: zijn val als wethouder van Amsterdam. En uiteraard geeft hij antwoord op de vraag die heel Nederland zich sinds januari 2004 stelt: op welke manier zal Rob Oudkerk terugkeren in de Nederlandse politiek?

De wederwaardigheden van een Engels gezin dat een dierentuin in Devon koopt.

Over zwanger zijn en moeder worden De geboorte- en moederbundels van Daphne Deckers zijn al jaren verplichte kost voor iedere aanstaande moeder. Geen enkele auteur wist de afgelopen jaren de gevoelens van de aanstaande moeder zo perfect te verwoorden. Honderd¬duizenden vrouwen herkenden in het werk van Daphne veel van hun eigen twijfels, problemen en verwachtingen. In De geboorte van een moeder beschrijft Daphne Deckers op openhartige wijze haar ervaringen met zwanger zijn en moeder worden. De geboorte van een moeder is meer dan een persoonlijk verslag, het bevat ook veel praktische informatie en handige tips voor de zwangerschap en de kraamtijd. 'Het is een persoonlijk, soms humoristisch verhaal waarin je tussendoor ook allerlei medische informatie krijgt.' - V r i e n d i n

Pedro Martínez is Oscar Lewis’ newest contribution to our knowledge of the culture of Mexican poverty. The book tries to do for the village scene what the earlier volume, The Children of Sanchez, did for the urban slum. In that both works are multi-biographical in nature, they are quite similar. However, this new one contains a number of features that make it distinctive from the first and, perhaps, more valuable.

The most important of these is the time span involved. Pedro Martinez is the result of no less than twenty years of contact with a single family. Lewis met the Martínez family for the first time in 1943. Formal study of the family began in 1944. Between that date and 1948 life histories were obtained from Pedro and his wife, Esperanza. Approximately ten years later Lewis returned, this time with a tape recorder. He re-interviewed Pedro alone, for Esperanza had already died. He tells us that the concordance between the two series of interviews is impressive, though the reader has no way of judging. Beginning in 1960, a life history was obtained from Felipe, Pedro’s oldest living son. The three life histories, translated and set into order by Lewis, make up the body of the book.

Pedro was born in 1889. He was seventy two when Lewis wrote his introduction to the book. His life, therefore, has spanned one of the most dynamic periods of Mexican history. This is fortunate, for seldom do we encounter a record of the feelings and thoughts that ordinary men have when caught up in significant historical processes. Historians will find Pedro’s recollections of the Zapata movement particularly illuminating. And his frustrating experience with the ejido system will perhaps aid in giving us a more balanced appraisal of that instrument of reform.