Dagboek

Dagboeken van de joods-Duitse literatuurwetenschapper in de DDR over de periode 1945-1959.

Een Amerikaanse journaliste beschrijft haar leven met haar man, een militair die naar Irak wordt uitgezonden en daar sneuvelt; hij laat een dagboek na vol wijze raad aan hun pasgeboren zoontje.

Een meisje dat op haar twaalfde jaar te horen krijgt dat zij leukemie heeft, beschrijft haar ervaringen en gevoelens tot aan haar dood.

Dagboek van de Nederlandse dichter (1970- ) over de zomer 2001.

Verslag van het begin van de Tweede Wereldoorlog, zoals de schrijfster dat onderging en verwerkte.

DAGBOEK VAN EEN PROVINCIAAL zou je een veldboeket van meningen, satire, roddel en reisverhalen kunnen noemen. Het is beslist geen kroniek van het alledaagse leventje van een schrijver. Toen Zwier in 1990 een dagelijkse column ('Kokanje') in een groot aantal provinciale dagbladen startte, begon hij korte tijd later aan dit dagboek, waarin hij zich ook als polemist en reisauteur ontwikkelde. Deze dagboekbladen vormen het portret van een 'romanticus tegen wil en dank' die, gedreven door 'het noordelijk gevoel', keer op keer teruggaat naar gebieden bij en boven de poolcirkel. Een ware provinciaal, wonend in een uithoek van het land, die vaak de wenkbrauwen fronst over alle 'wijsheden' die op het dorpsplein in de grote stad worden verkondigd. Daarnaast is het dagboek rijk aan andere portretten - van schrijvers als J.J. Slauerhoff, Max Dendermonde, J.J. Voskuil en W.F. Hermans; van befaamde antropologen als Jan van Baal, Theo van Baaren en Ton Lemaire, en van menige romantische reiziger.

Dit is geen boek zoals andere boeken. Dit is een boek van leven op dood. Op 17 april 1942 begon Hans Warren als jongen van 20 aan zijn Geheim dagboek en op zondagavond 16 december 2001, heel kort voor hij overleed, maakte hij de laatste notitie. Daarmee kon hij zijn wens waarmaken: in het dagboek het héle bestaan vastleggen.  Geheim dagboek 2001 is vooral zo hartverscheurend omdat het een ultiem loflied is op dat ene, onvervangbare, heerlijke leven. Voor de laatste keer geniet Hans Warren van kunst en literatuur, van klavertjesvier en van een glas Beaujolais Nouveau. Maar vooral betoont hij zich tot in de laatste vezel en tot het laatste moment een schrijver.

Minneke Poes is de naam van de kleine Kempische villa die Felix Timmermans in de lente van 1939 huurt om er met zijn gezin acht maanden door te brengen. Het worden heerlijke dagen. Timmermans geniet volop van de natuur, de stilte en het eenvoudige dorpsleven. 'Van dees vankantie ga ik een dagboekje maken', zegt bij het afscheid. Dat dagboek is Minneke Poes geworden. Daarin heeft hij de natuur, de mensen en het leven in de Kempen op een geestige, sprankelend frisse manier beschreven. Minneke Poes is een bekoorlijke, poëtische ode aan de eenvoud. Een prachtig stilleven in woorden, zoals alleen Timmermans dat kon schrijven.

Met fraaie illustraties van Erika otteleer.

The diary is that of someone who acknowledges that he is not a "somebody" - Charles Pooter, a clerk in the city of London, chronicles with often hilarious detail the everyday life of the lower middle classes during the great Victorian Age.

naam ontcijferd: Fransen - van de Putte. Met slecht 1 plaatje, wel wat teksten