Fictie

Roman, spelend op een Amerikaanse luchtmachtbasis tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarin felle kritiek wordt geuit op de absurditeit van de oorlog en het militarisme. Dit boek geldt nog steeds als ‘het ultieme boek over de waanzin van de oorlog’. Joseph Heller schreef o.a. ook de romans Een voorval, Eerlijk als Gold, God weet, Verbeeld je, Sluitingstijd en het autobiografische Terug naar Coney Island.

Studie over de Oudgriekse dichter (8e eeuw v. Chr.).

Journalistiek relaas over de gebeurtenissen die voorafgingen aan de moord op cineast Theo van Gogh op 2 november 2004 en de nasleep van die misdaad.

Vele Amsterdammers dachten in de herfst van 1983 hetzelfde. Ze zagen zijn foto in de krant en riepen uit: Hè? Wimpie? Dat Willem Holleeder tot zoiets in staat was. Van de andere drie gefotografeerden hadden ze het misschien voor mogelijk gehouden dat ze achter de ontvoering van Freddy Heineken zaten, maar niet van onze Willem. Later, na zijn straf, kwam Holleeder opnieuw in de publiciteit, als vermeende bendeleider en sluwe afperser van zakenlieden. `s Lands meest beruchte crimineel zou weer voor vele jaren voor schut gaan, zoals ze in zijn bakermat, de Jordaan, zeiden. Maar wat ging nou precies aan zijn misdaden vooraf? Hoe kwam hij zover? Auke Kok voerde talloze gesprekken met klasgenoten, leraren, vrienden, buren en familieleden. Dit is het verhaal van Wimpie, van de arme volkswijk de Jordaan waar goed en kwaad door elkaar liepen, van het gezin dat aan de achterkant niet zo vredig was als aan de voorkant, van de driftige, drankzuchtige vader Holleeder die voor... Heineken werkte.

Op 2 november 2004 werd Theo van Gogh op gruwelijke wijze om het leven gebracht. Deze politiek-religieuze moord zette Nederland op zijn kop. Theodor Holman, vriend van Theo, gebruikte zijn columns in Het Parool en De Groene Amsterdammer om verslag te doen van zijn verdriet, kwaadheid, rouw en ongeloof. Na een jaar herlas Holman zijn eigen columns om precies te weten wat er in dat jaar gebeurd was. Hoe reageerde de politiek? Hoe reageerde de pers? Wat deden de vrienden en familie van Theo? Waren Holmans eigen standpunten nog houdbaar? Waar had hij zich vergist? Klopten zijn analyses en observaties? Zo ontstond een unieke kroniek van een woedende schrijver.

De vijf boeken bevatten de volgende tien delen: De negen prinsen - Het vuur van Avalon - Het woud van de eenhoorn - De hand van Oberon - Hoven van Chaos - het spel van Merlijn - Bloed van Amber - Een teken uit de Chaos - Ridder van Schaduw -en- Prins van Chaos

Bloemlezing uit het werk van de Romeinse geschiedsschijver (59 v.Chr.-17 n.Chr.) over de geschiedenis van Rome.

Het triomfantelijke slot van de Hyperion saga

Schrijvers en tijdschriften tussen 1941 en 1945

Essays over hedendaagse Nederlandstalige poëzie.

Beschouwing over lezen als een gave of kunst, met als uitgangspunt dat door de grote nadruk op schrijven en schrijverschap het lezen, als basisvaardigheid van de gebruikers van boeken, niet de aandacht krijgt die het verdient.

Het menselijk bestaan is onlosmakelijk verbonden met een zekere tragiek. We zijn sterfelijk en kwetsbaar; we leven in een wereld waarin verschillende waarden met elkaar botsen; en we hebben het eigenaardige vermogen om allerlei existentiële vragen te stellen waar we geen antwoord op krijgen. Tot overmaat van ramp gaan we hiermee om door deze tragiek op allerlei manier te ontkennen. In Het leven als tragikomedie pleit Tim Fransen voor een herwaardering van het komische. Hij betoogt dat het komische niet een tegenpool is van het tragische, maar dat humor juist een alternatief perspectief biedt op ons onvermijdelijke falen. Een perspectief dat ons in staat stelt om het tragische onder ogen te zien, in plaats van een uitvlucht te zoeken in de vaak destructieve ontkenning ervan. En bovendien een perspectief dat een voedingsbodem kan vormen voor een gevoel van solidariteit met onze medestuntelaars.

Kees Fens schreef in de Volkskrant over De gladde paal van macht, een roman die men zou kunnen omschrijven als een parodie op de geboorte van een nieuwe staat in de derde wereld: 'Een karikatuur heeft Springer van deze historie van ontvoogding, zelfstandigheid, ontwikkeling, aanpassing, staatsgrepen, terugvallen in het oude niet gemaakt. Het bijzondere van deze roman is dat hij een geschiedenis van mensen is; en die dwingen te veel respect, meewarigheid ook, af om hen tot karikaturen te vervormen. [...] Deze auteur fluit tussen zijn tanden. Van verwondering, een beetje van meewarigheid ook. En niet onaangenaam om te horen.'

Over F. Springer schreef Jaap Goedegebuure in de HP: 'Springer is, als wilde men hem toch vooral maar een plaats in het letterkundig Pantheon geven, met allerlei andere schrijvers vergeleken [...] Daar zit iets onrechtvaardigs in, zeker als er bedacht wordt hoe karakteristiek en onvervreemdbaar thematiek en stijl van deze auteur zijn. Springer is Springer.'