Hitler en de Belgen

Op 10 mei 1940 viel het Duitse leger van Adolf Hitler België binnen. Vier jaar lang werd België bezet. Waarom viel Hitler juist ons land aan? Welk beeld had hij van België? Welke toekomst zag hij voor de Belgen in zijn Groot Germaanse Rijk? Zijn Blitzkrieg was zo overtuigend dat velen, zelfs zijn hardnekkigste tegenstanders, aanvankelijk geloofden in een ultieme oorlogsoverwinning van Hitler. Nog meer, de naar Frankrijk gevluchte Belgische regering ondernam pogingen om met de Duitse regering van Hitler in contact te komen en aan te stilten op een vredesakkoord. In de naoorlogse historische literatuur is dit aspect van de Belgische geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog altijd onderbelicht gebleven. In zijn boek 'Hitler en de Belgen' ontrafelt Bert Cornelis deze weinig bekende episode. Dat er zelfs in de hoogste koninklijke en politieke kringen over een mogelijke samenwerking met de Duitse dictator werd nagedacht, was een vervelend gegeven waar in de naoorlogse zegeroes en tijdens de berechting van de collaboratie geen plaats voor was. Cornelis reconstrueert ook het verblijf van de Führer in het Waalse Brûly-de-Pesche in juni 1940 en zijn tochten door Vlaanderen en doet het gedetailleerde relaas van alle Belgen die ooit door Hitler werden ontvangen - van koning Leopold III over ambassadeur Jacques Davignon tot de Waalse Rex-leider Léon Degrelle. Daarbij gaat de auteur de vraag niet uit de weg waarom niet één vooraanstaande Vlaamse collaborateur in de buurt van de Führer geraakte. Hitler had grote twijfels over het politieke lot van de Belgen. Ook die aarzelende houding brengt het boek in beeld. Hij wachtte tot het einde, net voor de bevrijding begin september 1944, om België op te splitsen in een Reichsgau Flandern en een Reichsgau Wallonien. Even dacht Hitler eraan om tijdens het Ardennen-offensief midden december 1944 België opnieuw te veroveren en zijn België-politiek nieuw leven in te blazen. Dit alles mislukte en leidde tot zijn ondergang.0.