"Pontus Beg is commissaris van politie in Michailopol, een perifere grensstad in de steppe. Als de winter invalt, wordt er een groep uitgeteerde vluchtelingen gesignaleerd in de straten van zijn stad. Niemand weet wie zij zijn, hun spookachtige aanwezigheid veroorzaakt angst en onrust. Als ze uiteindelijk worden opgepakt, wordt in hun bagage het bewijsstuk van een gruwelijke misdaad gevonden. Stukje bij beetje ontrafelt Pontus Beg de toedracht, en daarmee de geschiedenis van hun helletocht. De barre reis van de migranten raakt gaandeweg het onderzoek verweven met de ontdekking die Pontus Beg doet over zijn eigen afkomst. De ontmoeting met een oude rabbijn, de laatste Jood van Michailopol, leert hem de werkelijkheid kennen over zichzelf. Zijn plaats in de wereld is een andere dan hij altijd heeft gedacht. 'Dit zijn de namen' is een waar kunststuk: Tommy Wieringa weet de duistere binnenwereld van de mens met humor en wijsheid te verbinden aan de grotere thematiek van immigratie, de vraag naar wie wij zijn, en of verlossing mogelijk is."--Provided by publisher.

Twee echtparen gaan een avond uit eten in een restaurant. Ze praten over alledaagse dingen, dingen waar mensen tijdens etentjes over praten: werk, de laatste films, de oorlog in Irak, vakantieplannen, etcetera. Maar ondertussen vermijden ze waar ze het eigenlijk overmoeten hebben: hun kinderen. De twee vijftienjarige zoons van beide echtparen, Michel en Rick, hebben samen iets uitgehaald wat hun toekomst kan verwoesten. Tot dusver zijn alleen vage beelden van de twee in Opsporing verzocht vertoond en zit het onderzoek naar hun identiteit vast. Maar hoe lang nog? Twee mannen, twee vrouwen, twee zoons wie durft een beslissing te nemen over de toekomst van zijn eigen kind?Wat het nog ingewikkelder maakt is dat de vader van een van de jongens de beoogde nieuwe minister-president van Nederland is. Het diner is de weergaloze en ambitieuze nieuwe roman van Herman Koch, waarin de vraag centraal staat in hoeverre je als ouder verantwoordelijk bent voor de daden van je eigen kind. In soepel proza schotelt Koch de lezer een bloedstollend verhaal voor dat zich binnen de tijdsspanne van een avond voltrekt.

Een jongeman in het naoorlogse Amsterdam wordt afwisselend geplaagd door verveling, onbestemde angsten en halfbegrepen verlangens. 

Autobiografisch getint relaas over zijn door de oorlog getraumatiseerde vader en over het jong gestorven zoontje van de schrijver.

Verhaal van drie jongens, opgroeiend in een klein dorp in de jaren vijftig. De oorlog is verleden tijd, het gewone leven heeft zijn weg hernomen. Tot plotseling de tijdens de oorlog vermiste en inmiddels doodgewaande vader van een van hen terugkeert uit een Russische krijgsgevangenkamp. De thuiskomst van deze 'foute' dorpsgenoot veroorzaakt opschudding binnen de dorpsgemeenschap, maar roept bovenal heftige emoties op bij de drie jongens. Allereerst bij de zoon die weigert de man als vader te aanvaarden. Ook bij diens joodse vriend die erdoor geconfronteerd wordt met zijn eigen verleden, dat hij tot nu toe zo ver mogelijk van zich vandaan heeft gehouden. En ten slotte bij de derde vriend, de verteller van het verhaal die nog steeds zijn eigen overleden vader niet vergeten kan.

De hoofdpersonen uit 'De Avonden' zijn sporadisch aan het woord geweest. Toen Viktor Poort (Robert van Amerongen), Joop van Egters (Karel van het Reve) en Jaap Elderer (Lucas van der Land) voor een kleine reünie werden uitgenodigd, was de reactie onverwacht hartelijk. Zo kwam een uitzending van ZI(VARA-radio) tot stand, waarin hun herinneringen en opvattingen werden getoetst aan die van een drietal critici, dat zich indertijd nogal scherp over 'De Avonden', maar vooral over Gerard Reve had uitgesproken: Garmt Stuiveling, Ben Stroman en Rico Bulthuis. Een bloemlezing uit de recensies van 1947 en '48 alsmede een aantal bijzondere illustraties uit die tijd zijn in HOEI BOEI! aan het op geluidsband vergaarde materiaal toegevoegd.

Een man ontmoet na jaren een jongen die hij destijds, na een vluchtig contact, vergeefs trachtte op te sporen.

"De schrijver heeft het al zo lang aangekondigd, zijn trouwe lezers hebben er zo lang op gewacht: 'Het Boek van Violet en Dood'. Het is er nu: een hoogtepunt in het majestueuze oeuvre van Gerard Reve, zijn meest autobiografische roman, die al voor verschijning terecht legendarisch is.'Het Boek van Violet en Dood' is een onbeteugelbare gedachtenstroom waardoor de schrijver zich laat meevoeren, terwijl hij rouwt om een buurjongen die door een verkeersongeval om het leven is gekomen. Die rijke gedachtenstroom geeft ons een diep en adembenemend inzicht in het leven en werk van Gerard Reve. Het is zoals hij beloofde: het gaat over alles. Over God, liefde, dood, kunst, politiek en natuurlijk over de Mededogenloze Jongen, die hij dit keer aantreft in een zomerkamp voor Nijmeegse studenten" .- Prové de l'editor.

Na hun val uit een gekaapt vliegtuig boven het Engels Kanaal worden twee mannen de belichaming van het goed en het kwaad.

In de zomer van 1981 valt de vrouw van de componist Lucas Loos op een Grieks eiland in een veertig meter diepe afgrond. De turbulente verhouding tussen de homoseksuele Lucas Loos en de flamboyante Clara Wevers vormt aanleiding tot een stroom van geruchten rondom deze ongelukkige val. Vijfentwintig jaar na de dood van Clara gaat de schrijver op onderzoek uit. Via een aantal kleurrijke personages dat het Amsterdam van de jaren tachtig bevolkte, stuit ze op onverwachte bronnen. Was de dood van Clara al jarenlang aangekondigd in een muzikaal en journalistiek oeuvre of was haar val een verschrikkelijk ongeluk? Lucifer is geïnspireerd op een ware gebeurtenis in het leven van de Nederlandse componist Peter Schat. Aan de hand van zijn oeuvre analyseert Connie Palmen een door vragen en verhalen omgeven dood. Ze doet dit door feiten en fictie subtiel te verweven en zonder de pretentie de historische werkelijkheid weer te geven.

Verrassend, hilarisch en tragisch, dat zijn alle verhalen van Hooijer in deze bundel. Of het nu gaat om een lesbische huurster die geld biedt aan de prostituee die haar huisbaas van zelfmoord weet af te houden, om een vrouw die haar minnaar vertelt dat ze niet van plan is mooi te blijven of om een passionele moord in een Agatha Christie-achtige setting. Altijd weet Hooijer de vinger op een vreemde of verweesde plek te leggen.

Dit boek gaat over taal zoals die op dit moment gesproken wordt. Niet over hoe taal gebruikt zou moeten worden, maar over "vaagtaal" en "metataal", over hoe mensen de taal al dan niet per ongeluk gebruiken. Dat is soms walgelijk, en soms aandoenlijk. Wat volgens Paulien Cornelisse in ieder geval vaststaat, is dat mensen bíjna nóóit zeggen wat ze bedoelen, maar als je heel goed luistert hoor je wat mensen eigenlijk liever niet willen zeggen: wie ze zijn.

Alles wat ik wilde,was een geweldig leven. Een fantastisch leven. Een sprookjesleven. Een volledig gezeur-, gezanik- en gedoeloos leven. Zonder 'o'- hell'-gevoel. Was dat nu te veel gevraagd? 1894. Adrian Mayfield is zestien jaar en ontevreden met zijn leven en zijn suffe baantje bij Victor Procopius' Herenmodepaleis. Wanneer hij op straat komt te staan, begint hij aan een zwerftocht door Londen, op zoek naar zijn dromen, de Grote Liefde en het Grote Geld. Maar dat valt niet mee als je voor een penny geboren bent en ook nog eens de pech hebt op kerels te vallen. Aan alle dromen blijkt een prijskaartje te hangen en soms is de prijs wel erg hoog. Schijnbewegingen is een overdonderend portret van het Victoriaanse Londen van kunstenaars, afpersers en miljonairs, van Oscar Wilde en zijn vriendenkring, theaters, glamour en bittere armoede. Het is het eerste deel van Een groene bloem, een meeslepend drieluik over het vinden en verliezen van liefde.

De levensgeschiedenis van een begaafde, maar melancholieke vrouw uit de Haagse aristocratie van rond 1900.

De heilige van de horlogerie, zoon van een naar Frankrijk geëmigreerde Nederlandse boer en een Franse vrouw, heeft geen aanleg voor de kaasmakerij en is daarom filosofie gaan studeren. Na zijn studie met een briljante scriptie over Tijd en Duur te hebben besloten, kan hij als filosoof geen werk vinden. Een broer van zijn moeder, klokkenmaker, neemt hem in dienst om de klokken van het leegstaande plaatselijke paleis op te winden. Dit zijn er niet minder dan 1473. Zoals Spinoza de kost verdiende als brillenslijper, zo is ook deze wijsgeer tevreden met de eenvoudige arbeid die hij verricht. Maar de reïncarnatie, of eigenlijk een jongere dubbelgangster van de fatale Amerikaanse filmactrice Louise Brooks, treft zijn oog.

Weergave van de emoties die de schrijfster tijdens en na haar scheiding heeft moeten verwerken.

Toen de 23-jarige Olga en de twee jaar oudere Han in 1935 naar Nederlands-Indië verhuisden, was het alsof de ene na de andere wereld voor hen openging, in een bijna duizelingwekkend tempo. De eerste maanden brachten ze door op Java, later woonden ze in Makassar, waar Han onderzoek deed. Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog verwoestte de wereld waarin Olga en Han volledig waren opgegaan. In 1947 moesten ze terugkeren naar Nederland. Olga is de moeder van Jan Brokken vóór ze zijn moeder werd. Na het overlijden van zijn ouders overhandigde tante Nora hem de brieven en foto?s die haar zus Olga haar vanuit Buitenzorg en Makassar schreef. Teder, sensitief en tastend zoekt Brokken in die brieven naar de vrouw die gedurende haar leven altijd een onbekende voor hem was gebleven: "Mijn broers kenden mijn moeder uit Indië, ik niet. Mijn broers hadden mijn moeder geen moment uit het oog verloren in het jappenkamp, hadden op de stapelbedden boven haar gelegen in de hut van het repatriëringsschip. Ik kende haar alleen als de vrouw van de dominee in een oer-Hollands dorp."0Haar verhaal verweeft Jan Brokken op ingenieuze wijze met beschouwingen over muziek, literatuur, cultuur en geschiedenis, zoals componist Leopold Godowsky die in de ban raakte van de gamelan, de taalgeleerden Adriani, Matthes, Cense die hele werelden ontdekten en de moeder van Hella S. Haasse, die de bekendste concertpianist van Indië was. 'De tuinen van Buitenzorg' is een juweel van een boek, van een schrijver op de toppen van zijn kunnen.

Een jonge vrouw van Indische afkomst wordt voortdurend geconfronteerd met haar anders zijn.

Nederlandstalig boek. A collection of poems, prose and sketches of a late 19th-century poet, François Haver Schmidt.

De heilige van de horlogerie, zoon van een naar Frankrijk geëmigreerde Nederlandse boer en een Franse vrouw, heeft geen aanleg voor de kaasmakerij en is daarom filosofie gaan studeren. Na zijn studie met een briljante scriptie over Tijd en Duur, te hebben besloten, kan hij als filosoof geen werk vinden. Een broer van zijn moeder, klokkenmaker, neemt hem in dienst om de klokken van het leegstaande plaatselijke paleis op te winden. Dit zijn er niet minder dan 1473, over 297 zalen verdeeld. Zoals Spinoza de kost verdiende als brillenslijper, zo is ook deze wijsgeer tevreden met de eenvoudige arbeid die hij verricht. Maar de reïncarnatie, of eigenlijk een jongere dubbelgangster van de fatale Amerikaanse filmactrice Louise Brooks, treft zijn oog.

Een 'wereldondergang in Oud-Zuid' van Klaus Siegel verschijnt ter gelegenheid van de jaarwisseling 1996-1997 in een oplage van 800 exemplaren uitsluitend bestemd voor vrienden en relaties van Uitgeverij De Arbeiderspers. De tekst werd gezet uit de Trinite (2) door Perfect Service te Schoohnoven en gedrukt op Bioset 115 grs van Grafisch Papier e Andelst door Drukkerij Groenevelt BV te Landgraaf.

Als de nazi's aan de macht komen, besluit steracteur Kurt Köpler om niet te emigreren. Ook na de oorlog is hij een ster, in dienst van een nieuw bestel. Uit integere passie voor het acteren of als volmaakt lege opportunist? De roman Mephisto. Roman einer Karriere (1936) van Klaus Mann baseerde zich op het leven van Gustav Grüngens - Manns voormalige zwager en cabaretkompaan, tevens een succesvol toneelspeler in het Duitsland van de jaren dertig. Een van Grüngens glansrollen was Mephisto, de duivel in Goethes Faust.

Als de nazi's aan de macht komen, staat de steracteur voor de verscheurende keuze: emigreren of niet? In tegenstelling tot de familie Mann blijft hij. Hij wordt al snel de directeur van het grootste staatstheater en zelfs een graag geziene gast in de hoogste kringen van het Derde Rijk. Acteren is immers zijn passie, en de kunst is hem heilig, boven alles... Maar ten koste waarvan?

Mephisto bleef in het naoorlogse Duitsland werken een verboden boek, tot het van de vergetelheid werd gered door de toneelbewerking van Ariane Mnouchkine (Théâtre du Soleil) en de Oscarwinnende film van István Szabo (starring Klaus Maria Brandauer). De bewerking die Lanoye met regisseur Guy Cassiers (Toneelhuis) nu maakt gaat verder. Zij trekken het verhaal van steracteur door tot na de Tweede Wereldoorlog. Want ook na de instorting van het Derde Rijk werd de protagonist weer een ster, in dienst van een nieuw bestel. Uit integere passie voor het acteren? Of als volmaakt lege opportunist?
Zodoende wordt Mefisto for ever geen documentaire karakterschets meer over één enkele acteur, maar een universele theaterparabel over kunst en politiek, macht en acteren, regie en propaganda.

Voortplanting, ouder worden, een plotselinge dood, lichaamstaal, traversie, kannibalisme... Met haast onvoorstelbare belezenheid toetst Gonzales-Crussi de meningen van Aristoteles en Zhang Zhou tot Gunther Grass en Achille Campanik over alles wat vandaag de dag de gemoederen bezighoudt.

Vijftig worden is een koud kunstje, zelfs als je de pretentie hebt om dat 'stralend' te doen, als het dan maar bij die vijftig jaar bleef. Maar daar blijft het niet bij. Je moet natuurlijk namelijk ook nog zestig worden. En zeventig. En tachtig, als je zo veel tijd van leven krijgt. Onwijs oud gaat over het meedogenloze voortschrijden van de tijd en de dubieuze zegeningen van het ouder worden. Emma Brunt moet weinig hebben van de suikerzoete praatjes over ' mooi' oud worden die tegenwoordig opgang doen. Want wat is de beloning daarvoor! Hooguit dat je er goed uitziet voor je leeftijd.