Na een verblijf van zeven jaar in Amsterdam keert de jonge kunstschilder Asger terug naar Denemarken omdat zijn oma Bjørk op sterven ligt. De familie is versnipperd geraakt, sommige familieleden zijn vertrokken, andere zijn gestorven. Oma overleeft op de blikjes frisse lucht uit Bergen (althans dat denkt ze) die haar wekelijks worden toegestuurd. Ze is de verhalenverteller van de familie. Gedurende zijn jeugd heeft Asger ademloos de familieverhalen opgezogen en nu is het tijd de losse einden tot een geheel te weven. De familiegeschiedenis neemt ons mee naar de jaren dertig en veertig. Asgers grootvader overleeft een concentratiekamp en keert terug naar oma Bjørk in Oslo. Opa Askild is een alcoholist, een charlatan en een kubistisch schilder. Zijn zoon Niels, Asgers vader, brengt het grootste deel van zijn jeugd door onder het aanrecht, in het gezelschap van een legioen fantasiewezens. In de schaduwen van het verhaal houdt zich Hondenkop op, een gruwelwezen dat aan het eind een gezicht zal krijgen.

La Isla, het Eiland, is een gesloten gemeenschap vlak bij Havana die 'net als God eeuwig en onveranderlijk is'. Op een dag ligt er bloed op een stoep. Waar vandaan komt is een raadsel, totdat er een gewonde wordt gevonden: een jongeman die gewikkeld is in de Cubaanse vlag. Vanaf dat moment volgen de onverklaarbare gebeurtenissen elkaar in snel tempo op.

Soul mates from birth Karim and Raheen are irrevocably bound to one another and to Karachi. It beats in their hearts - violent, polluted, corrupt, vibrant, brave and ultimately, home. However, Raheen is fiercely loyal and naively blinkered and she resents Karim's need to map their city and to expand the privileged world they know. When Karim is forced to leave for London their differences of opinion become a painful quarrel. As the years go by they let a barrier of silence build between them until, finally, they are brought together during a dry summer of strikes and ethnic violence and their relationship is poised between strained friendship and fated love.
Impassioned and touching Kartography is a love song to Karachi. In her extraordinary new novel, Kamila Shamsie shows us that whatever happens in the world we must never forget the complicated war in our own hearts.

Na hun succesvolle samenwerking in William Shakespeares Venus en Adonis besloten Hafid Bouazza en Marlene Dumas de handen opnieuw ineen te slaan. Ditmaal zou hij de vijftig prozagedichten vertalen die Charles Baudelaire (1821-1867) verzamelde in Le Spleen de Paris, en zij zou zijn vertaling illustreren.
Op 29 april 2021 stierf Hafid Bouazza. Marlene Dumas maakte schilderijen en tekeningen bij de twintig prozagedichten waarvan hij de vertaling voltooide. Ze liet zich inspireren door de sfeer van de tekst en de specifieke klankkleur van Bouazza. Zo werd het boek een postume ode aan hun vriendschap.
Charles Baudelaire wordt beschouwd als de dichter van het spleen, een zwaarmoedigheid, een intense verveling die tot weltschmerz leidt. In Le Spleen de Paris schetst hij portretten van rouwende weduwen, afgewezen minnaars, mensen die vechten tegen het donker om hen heen en in zichzelf. Wie deze magnifieke bundel leest, beseft dat Les Fleurs du mal ten onrechte grotere bekendheid geniet. Het Franse origineel is in Parijse walging geheel opgenomen, evenals een Engelse vertaling van de hand van Louise Varèse. Het hart van het boek wordt gevormd door de twintig door Marlene Dumas geïllustreerde vertalingen van Hafid Bouazza. Charles Baudelaire (1821 - 1867) verliet tijdens zijn leven zelden zijn woonplaats Parijs – met uitzondering van de tien maanden durende reis die hij maakte toen hij twintig jaar oud was. Hij trouwde nooit maar onderhield liaisons met verschillende vrouwen die van grote invloed zijn geweest op de totstandkoming van zijn gedichten.

Reportage over een aan de zelfkant van de maatschappij staande groep in Amerika die door rooftochten, verkeersmisdrijven en aanrandingen vooral in het midden van de jaren zestig in het nieuws kwam

Ironisch levensverhaal van een journalist die na te zijn opgegroeid in een Moravisch dorp later moeilijkheden krijgt met de communistische autoriteiten in Tsjechoslowakije.

In het concentratiekamp Auschwitz worden een Poolse jongen en een Pools-joods meisje in 1943 verliefd op elkaar en slagen er in 1944 in samen te ontsnappen.

Geliefden Hanna en Loek besluiten samen een scenario te schrijven. Een liefdesverhaal moet het worden, de personages moeten elkaar krijgen. Maar niet op een clichématige manier. Intussen wordt het steeds benauwder in de huiskamer. Al snel gaan de ramen open en komt de buitenwereld binnen. Aan de ene kant brengt dat lucht, aan de andere kant verleiding. Bestaat de veilige cocon nog of heeft de globalisering automatisch ieders wereld groter gemaakt? Welke concessies doet een filmmaker? Hoe flexibel zijn principes? Kan je de redder in nood zijn van je ex? In' Regieaanwijzingen voor het leven' wordt het moderne leven gefileerd, met bijzondere aandacht voor de liefdesrelatie. Is het moment dat de personages elkaar krijgen het moment waarop Hanna en Loek elkaar verliezen? Met tekeningen van Olivia Ettema. Museum Meermanno in Den Haag organiseert in het voorjaar van 2019 een bijzondere tentoonstelling rondom de samenwerking tussen Olivia Ettema en Franca Treur.

Op het hoogtepunt van zijn roem richt de wereldberoemde balletdanser Vaslav Nijinski zich midden in een optreden tot zijn publiek. "Nu is het kleine paardje moe", zegt hij en loopt het toneel af. De rest van zijn leven, nog 31 jaren, brengt hij door zonder te spreken en zonder ooit nog te dansen. In het mondaine skioord Sankt Moritz reconstrueren drie ooggetuigen de gebeurtenissen rond deze noodlottige dag, 19 januari 1919, ieder vanuit zijn of haar eigen optiek: zijn echtgenote Romola, die als een tijgerin heeft gevochten om deze "God van de dans" te veroveren, zijn afgewezen minnaar, de legendarische Sergej Diaghilev, oprichter van de Ballets Russes, die alles in het werk heeft gesteld om hem te vernietigen, en zijn bediende, die uit de dramatische beslissing van zijn meester moed put om ook zijn eigen leven radicaal om te gooien. Te midden van de puinhopen van de Eerste Wereldoorlog hoopte Nijinski de mensheid te kunnen bekeren tot de liefde. Als hij merkt dat hij niet gehoord wordt, zelfs niet door hen die van hem houden, sluit hij zich voorgoed af.

Nederlandse vertaling door Ingeborg Lesener.

Simeon Simcox, anti-apartheidsacitivist en Anglicaans predikant in het idyllische dorpje Rapstone Fanner, is in zijn parochie ontslapen - niet geheel en al vredig, want het hiernamaals leek in zijn laatste dromen aanmerkelijk meer op de traditionele voorstelling van zaken dan hem lief was. Zijn begrafenis wordt bijgewoond door zijn vrouw Dorothy en zijn beide zonen Fred, huisarts en jazz-muzikant, en Henry, een verbitterd schrijver. Ook een aantal collega-geestelijken, dorpsbewoners en representanten van de plaatselijke adel is daarbij aanwezig. De sfeer is om te snijden. Het testament van Simeon blijkt een grote verrassing op te leveren die voor de familie een grote schok betekent. Henry is vastbesloten het testament aan te vechten en het geheim erachter te ontsluieren. Fred ziet daar de noodzaak niet van in. Er blijken echter heel andere dingen aan de hand te zijn dan iedereen denkt. John Mortimer vertelt in flashbacks over de gebeurtenissen die hebben geleid tot het merkwaardige besluit van Simeon Simcox.

With wood engravings by Fritz Eichenberg.