Een aangrijpende, intieme en meedogenloos eerlijke roman, die de ziel van de Fransen ten tijde van de Duitse bezetting blootlegt. Verslag van de uittocht in juni 1940, toen stromen vluchtelingen Parijs verlieten. 

Erwin Mortier werd bij het verschijnen van 'Godenslaap' geprezen als een soeverein en superieur auteur. Zijn nieuwe boek, 'Gestameld liedboek', isopnieuw een bevestiging van zijn immense talent. Het is een portret van Mortiers moeder, die aan alzheimer lijdt. Ze heeft geen wilsbeschikking gemaakt en geleidelijk wordt ze door de ziekte overmeesterd. Haar man en kinderen maken deze martelgang met haar mee en moeten lijdzaam toezien hoe de vrouw die ze hebben gekend langzaam wegglijdt. In brokkelige fragmenten schrijft Mortier over dit wrede proces: 'Mijn moeder heeft mij vandaag een stofbeurt gegeven, ze meende dat ik een meubel was. Misschien een ladekast of een oud fornuis. Ze ging met een helgeel doekje over de knopen in mijn hemd, naar mijn hals toe, wimpelde ermee rond mijn oren, stofte mijn kin af. Toen gaf ze een teken dat ik mijn mond moest openen - en propte daar de stoflap in en vergat ons.' 'Gestameld liedboek' is een hartverscheurend verslag, geschreven door een zoon die de gave heeft dit relaas te transformeren tot een literair en universeel meesterstuk.

Een lector aan een Amerikaanse universiteit probeert achter haar afkomst te komen door vele Duitse en joodse overlevenden van de Tweede Wereldoorlog te interviewen.

10 Russische vrouwen moeten 10 dagen in quarantaine. Om de tijd te doden vertellen ze elkaar over hun leven en avonturen. Verhalen over mannen, ontrouw en wraak, eerste liefde en verkrachting, werk en kinderen, geld en geluk. Soms openhartig, erotisch of luchtig, dan weer aangrijpend of droevig geven de verhalen een fascinerend beeld van de Russische samenleving, gezien door de ogen van vrouwen. Julia Voznesenskaja (1942) woont in Duitsland, sinds ze wegens verboden culturele en sociale activiteiten de voormalige Sovjet-Unie werd uitgezet.

Enkele deelnemers aan een wereldcruise proberen afstand te nemen van hun alledaagse bestaan.

Autobiografisch relaas van de speurtocht van een schrijfster naar het verleden van haar familie.

Een vader wil zijn kind beschermen tegen de nieuwe wereld, maar moet zich daar zelf aan aanpassen.

Het leven van een meisje tussen haar vierde en tiende jaar vlak voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog in Nederlands Indië en later Nederland.

Op zijn honderdste verjaardag ontvlucht een man het door hem zo gehate bejaardencentrum en ontvreemdt bij het busstation een zware koffer die gevuld blijkt te zijn met zwart geld.

Antimilitaristisch relaas over een jonge Duitse nazi die op het eind van de Tweede Wereldoorlog betrokken raakt bij oorlogsmisdaden in Italië.

Herinneringen van de Duitse schrijver (1927- ), met name aan zijn jaren in de Duitse krijgsmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Ontwikkelingsroman

Een waterbouwkundig inspecteur in Israël vertelt over zijn werk in de Negev-woestijn en over zijn opgroeien tussen vijf vrouwen.

Refael Maier is als inspecteur van een waterbedrijf werkzaam in de Negev-woestijn. Hij is de oudste nog levende man van zijn familie. Zijn vader, grootvader en beide ooms zijn op jonge leeftijd omgekomen bij ongelukken. Refael is opgegroeid bij 'de grote vrouw': een mengeling van zijn boekenverslindende moeder, zijn gierige grootmoeder, zijn beide tantes en zijn spottende zuster. Hij vindt toevlucht bij de kinderloze steenhouwer Avraham, die in de buurt woont en een grote liefde koestert voor een van Refaels tantes. In afwachting van het bittere lot dat de mannen in zijn familie treft, vertelt Refael over zijn leven in de woestijn, zijn jeugd in Jeruzalem, de bewoners van het nabijgelegen blindeninstituut, zijn ex-vrouw, de vrouwen bij wie hij is opgegroeid en hun overleden echtgenoten.

Verhalen die op ironische en navrante wijze het conflict burger-dichter en het schipbreuk lijden van jeugdidealen op een materialistische maatschappij weergeven.

Inhoud:
- (z)onderlinge banden
- banden tussen dier en mens
- inkomsten van uitgaven
- vaktermen beeldend verklaard
- nooit bandeloos

Autobiografisch getint relaas over de dementering van de moeder van een schrijver.

Psychiater Idske Wolters ziet haar geordende bestaan ontregeld na een ontmoeting met Judith Venster. Zij wordt verliefd op deze heteroseksuele celliste met kinderwens.

Eerste deel van een autobiografische trilogie, waarin een zorgeloze Britse jongeman snel volwassen wordt als hij in de Eerste Wereldoorlog dienst doet aan het front.

Een wereldvreemde ambtenaar ontdekt in de warmbloedige relatie met zijn vriendin de mogelijkheden om in Thailand seksualiteit en commercie te verenigen.

Een weduwe wil niet voortdurend aan haar verdriet herinnerd worden, maar evenmin haar overleden man vergeten.

Bundeling van het literaire werk van de Nederlandse letterkundige (1951-1990).

Twee Amerikaanse studenten, die verliefd zijn op elkaar, durven zich door hun ervaringen in het verleden niet te binden.

Tijdens een fietstocht door Zweden in 1941 noemen twee 17-jarige vriendinnen zich de Daisy Sisters en dromen van een opwindend leven, maar de dromen worden ruw verstoord.

Als kind maakte Frank Westerman de Molukse treinkapingen van dichtbij mee; als correspondent was hij getuige van de Tsjetsjeense terreur in Rusland. Vanuit deze ingrijpende ervaringen voert hij de lezer mee naar een reeks spraakmakende gijzeldrama's, van Bovensmilde tot Beslan, die zijn gepleegd met de Bijbel of de Koran in de hand. In 'Een woord een woord' test hij de kracht van het vrije woord onder het gewicht van de huidige aanslagen sinds Charlie Hebdo. Hij mengt zich onder terrorisme-experts in Parijs en drinkt muntthee met een ex-treinkaper die dichter is geworden. Om aan den lijve te voelen wat taal kan uitrichten tegen terreur gaat Frank Westerman een stap verder: hij ondergaat een kapingsoefening in een Boeing 747 op Schiphol en volgt een training tot gijzelingsonderhandelaar in een oefendorp van de politie. Wat vermag het woord tegen de kogel?

Een antiek bureau speelt een rol in heel verschillende levens.

Less is more. Dat adagium is aan Delphine Lecompte niet besteed. De kern van haar schrijverschap is de overdaad ? tevens haar hoofdzonde. Waar die bij anderen schaadt, is ze voor de schrijver-dichteres bij uitstek het middel om de wereld te bedwingen. Begin dit jaar verblufte Lecompte iedereen met 'Beschermvrouwe van de verschoppelingen', haar veelbesproken, nietsontziende prozadebuut. Daarin legde ze beurtelings zichzelf, haar dierbaren en haar vijanden op de pijnbank en hield ze feilloos de grootste moraalridders een spiegel voor die toonde dat hun luide geroep diep wortelt in hypocrisie. Nu komt ze met de opvolger, deel II, waarin de waanzin andermaal welig tiert en dat naar eigen zeggen dubbel zo goed is. Dat belooft wat.