An exhilarating account of a lone woman's indefatigable determination to make a difference

Dervish is the story of the rise and fall of an African Empire. It began in the Sudan in the 1880s with a localized holy war fought against the decadent Turkish-Egyptian overlords. It was led by Mohammed Ahme Ibn Al-Sayid Abdullah -- the Mahdi -- and was soon to engulf a million square miles of arid territory. It forced the hand of a reluctant British Liberal Government, which was then approaching the zenith of its imperial power, and led to the disaster of the infamous Hicks Expedition and the death of General Gordon at Khartoum. Using first-hand accounts and diaries of participants, the author brilliantly describes the growth of the Mahdist movement and the extraordinary devotion and discipline of the Dervish troops. Set against them, with stoic endurance, were British, Egyptian and Sudanese soldiers. The resulting fierce engagements inspired amazing feats of courage and daring on both sides. The Dervish Empire survived the death of the Mahdi by 13 years, ending at the Battle of Omdurman and Kitchener's reconquest of the Sudan.

This text covers Caesar's rise to power, and deals in detail with his campaign in Gaul. It follows his career from then until his death, through the conflict with Pompey and the futile Alexandrian campaign. The tactics and strategy of Caesar's wars are related to their political and diplomatic matrix, and through his conduct as a general, much of his character is revealed. Fuller concludes that Caesar was no innovator in the art of war, but that his great gift was for dash - frequently extracting himself from an apparently impossible position by the speed and impetus of his response. But frequently the position was due in the first place to Caesar's own error.

A humane, sharp and witty perspective on the experience of being a British Asian.

Robots zuigen het stof van onze vloeren, opereren patiënten, inspecteren rampplekken, rijden ons rond en houden ons gezelschap. Het aantal robots neemt snel toe en hun mogelijkheden ook. Hoog tijd dus om robots beter te leren kennen. 'Hallo robot' vertelt verhalen over de wetenschap en techniek achter de robots. Hoe werken ze? Wat kunnen ze? Wat kunnen ze niet? Wat willen we van ze? Hoe ver zijn ze al gekomen en wat belooft dat voor de toekomst? In 'Hallo robot' ontmoet de lezer zowel echte robots als sciencefiction-robots, maar ook de mensen achter de robots: de robotmakers en -ontwerpers, hobbyisten en professionals.

Sinds Donald J. Trump president werd, zijn de Verenigde Staten opnieuw wakker geschud. Monika Triest reisde begin 2019 terug naar het land waar ze eerder lang woonde. Ze bezocht vrienden en collega's met wie ze van 1968 tot 1977 actie voerde tegen de oorlog in Vietnam, tegen racisme en uitbuiting, tegen de talloze verdachtmakingen van de staat tegenover progressieve personen en organisaties, en voor de zwarte en latino beweging. Hun doel was een nieuwe samenleving te creëren, waarbij de verzetsbewegingen uit het verleden - die in dit boek uitgebreid aan bod komen - een grote inspiratiebron vormden. De VS kennen immers een lange traditie van verzet, maar die geschiedenis wordt zelden verteld. Vandaag is 'progressief' Amerika weer springlevend. Uiteenlopende groepen voeren actie tegen de macht van het grote kapitaal, tegen verrechtsing, tegen discriminatie, tegen racisme en tegen seksisme. Met een president die alles op zijn kop zet en de democratie zelf en de wereldvrede bedreigt, zijn de lessen uit het verleden uiterst kostbaar. Het andere Amerika vertelt niet het verhaal van Trump en de Tea Party, maar wel een verhaal van hoop.

Nadat hij veroordeeld werd voor de moord op zijn vader, zit een man uit het Vlaamse Waasland ruim dertig jaar onschuldig in de gevangenis.

In 2019 en 2020 zetelt België voor de zesde keer in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, een van de machtigste internationale organisaties ter wereld. Heel fijn, hoor ik u denken, maar "what's in it for us?" Hoe belangrijk universele mensenrechten ook zijn, is het daarom echt nodig om duizenden0kilometers van huis een dictator te onttronen? Spelen er bij een interventie vaak geen andere belangen dan humanitaire? Kunnen diplomaten in New York wel meebeslissen over onze veiligheid?0En moet ook Europa daarin geen actievere rol spelen? Terechte vragen, waar dit boek dieper op ingaat.0'Waarom muren niet werken' dient doemdenkers van antwoord en houdt tegelijk de optimisten scherp. Nu populisme terrein wint en 'soevereiniteit' een buzzword is geworden, vereisen grensoverschrijdende dreigingen zoals terrorisme, klimaatverandering, illegale migratie, schendingen van de mensenrechten en humanitaire crisissen nieuwe vormen van internationale samenwerking. Een grotere rol toekennen aan een autonomere Europese Unie én aan het lokale niveau biedt oplossingen.

"Elke familie draagt een schat aan vergeten verhalen in zich. Wanneer Reinier Heinsman de herinneringen van zijn grootmoeder, Lucienne Blumenthal (1937-2013), in handen krijgt, beslist hij in de geschiedenis van zijn Hongaars-Joodse familie te duiken. Zijn zoektocht voert hem naar de Habsburgse dubbelmonarchie, Transsylvanië en Oekraïne, naar de Joodse gemeenschap van Antwerpen en Brussel, naar de vluchtelingenkampen in de Franse Pyreneeën en naar het vernietigingskamp van Auschwitz. Zijn reis eindigt in Amsterdam, waar Lucienne na heel wat omzwervingen een nieuw leven opbouwt. 0'Vergeten is het grootste verlies' is een kroniek van veel verloren levens en een herwonnen toekomst. Reinier Heinsman gaat op zoek naar de wortels van zijn bestaan en komt onderweg de wereldgeschiedenis tegen. Mensen verdwijnen, verhalen verzinken in vergetelheid, families verbrokkelen. Maar de namen blijven altijd bestaan ...".

Waarom stonden er doodshoofden op piratenvlaggen? Waar zijn de schedels van beroemde componisten zoals Mozart, Haydn en Beethoven gebleven? Waarom gebruikten de Bulgaren het hoofd van een graaf van Vlaanderen als drinkbeker? Hingen de Kelten de afgehakte hoofden van hun verslagen tegenstanders op aan hun paarden? Was een Romeinse keizerin een wegbereidster voor de forensische wetenschap? Jan Huijbrechts zorgt ervoor dat u zich het hoofd niet hoeft te breken over deze brandende vragen. In 'De botten van Bach' vertelt hij de wervelende en fascinerende geschiedenis van de mensheid aan de hand van onze hersenpan. Hij gidst de lezer aan de hand van verhalen over beroemde en minder beroemde schedels door de wondere wereld van koppensnellers, craneokleptomanen, grafrovers en osteopaten. Daarbij ontbreken Shakespeare, Goethe en Lord Byron niet, evenmin als Edgar Allan Poe, Herman Melville en Arthur Conan Doyle.

Op 22 maart 2016 ontploffen er bommen op de luchthaven van Zaventem en in het Brusselse metrostation Maalbeek. Na de aanslagen in Parijs en in andere Europese steden ontkomt ook België niet aan de terreur van de Islamitische Staat (IS). De explosies kostten het leven aan 35 mensen. Er vallen meer dan driehonderd gewonden. Journalist Joanie de Rijke en arts Tine Gregoor gaan voor dit boek op zoek naar betrokkenen van deze zwarte dag. Brussel ging op slot, het dreigingsniveau in het land werd verhoogd van drie naar vier. Wie herinnert zich niet meer waar ie was toen het nieuws bekend raakte? Hoe kijken de slachtoffers en hun familie terug op deze dag? Wat vindt de Indiase stewardess Nidhi Chaphekar, wier foto na de aanslagen de wereld rondging, van België? Heeft Beatrice de Lavalette, die op zeventienjarige leeftijd haar onderbenen verloor, de draad weer kunnen opnemen? Hoe verliep de gigantische molen van de hulpverlening die na de aanslagen op gang kwam? En wat hebben de veiligheidsmensen en beleidsmakers uit het 9/11 van België geleerd? Aan de hand van tientallen gesprekken schetsen de Rijke en Gregoor zowel een terug- als een vooruitblik. Of hoe hellhole Brussel destijds werd gedemoniseerd en weer overeind krabbelde. Joanie de Rijke is (oorlogs)journalist voor o.a. Knack en De Morgen. Ze reist hiervoor regelmatig naar Syrië, Irak, Libië, Turkije en Afghanistan. Ze publiceerde eerder In handen van de taliban en Pakistan, het gevaarlijkste land ter wereld. Tine Gregoor is arbeidsarts bij groep IDEWE en consultatie-arts bij Kind en Gezin. Op 22 maart 2016 is ze toevallig in de buurt van metrostation Maalbeek, waar ze een MUG-team bijstaat met de verzorging van de meest zwaargewonde slachtoffers. Ze geeft lezingen over haar ervaring en ontving verschillende onderscheidingen uit erkenning voor haar inzet.

Verbijsterd, zo voelt Katja Petrowskaja zich als ze aan haar familie denkt. De meeste leden ervan leven alleen voort als naam, slechts een handjevol heeft de twee ergste rampen van de twintigste eeuw overleefd, het stalinisme en het nazisme. Katja Petrowskaja probeert de verkruimelde familie te redden van een naamloos verleden, ze schraapt via gesprekken, archiefonderzoek en reizen stukjes en beetjes bijeen van wat ook háár geschiedenis is. Ze probeert er een samenhangend geheel van te maken en legt zo het ene na het andere drama vast, van showprocessen onder Stalin tot de gruwelijke moordpartij door de nazi’s in het ravijn Babi Jar in Kiev. En ze geeft de mensen die er niet langer zijn een gezicht. Misschien Esther werd onder andere bekroond met de belangrijkste debuutprijs in het Duitse taalgebied, de Ingeborg Bachmannprijs, en met de Premio Strega Europeo.
'Vroeger dacht ik dat een stamboom iets als een dennenboom was, een boom met versierselen uit oude dozen, sommige ballen gaan kapot, breekbaar als ze zijn, sommige engelen zien er lelijk en ruw uit, en ze overleven elke verhuizing. In elk geval was een dennenboom de enige familieboom die wij hadden, hij werd elk jaar opnieuw gekocht en daarna weggegooid, een dag voor mijn verjaardag.'

Naar eer en geweten beschrijft persoonlijke keuzes die mensen maakten tussen 1940 en 1945. Hoe leefde de gewone man of vrouw in oorlogstijd? Twaalf mensen vertellen openhartig over hún keuzes in hún oorlog. Keuzes die in oorlogstijd vaak onherroepelijk zijn en waarvan de consequenties meer dan vijftig jaar na dato nog steeds actueel zijn. De auteurs van dit boek hebben de verhalen in hun historische context geplaatst; zij dragen bij tot een beter begrip van de omstandigheden waaronder de keuzes van toen tot stand zijn gekomen. Geen algemene geschiedschrijving, maar de belevenissen van gewone Nederlanders in een ongewone tijd. Een tijd waarin moeilijke afwegingen gemaakt moesten worden. Veel tijd was er niet. Soms hielp die ene vraag: handel ik naar eer en geweten? Naar eer en geweten is samengesteld door Gerie de Jong, journaliste van de AVRO en de historici René Kok en Erik Somers die zijn verbonden aan het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie. In het boek is het thema van het AVRO televisieprogramma Naar eer en geweten uitgewerkt. Hiervoor zijn ooggetuigen geïnterviewd en is intensief gebruik gemaakt van dagboeken, brieven en memoires. Het resultaat is een pakkend relaas over het leven van gewone Nederlanders in een ongewone tijd.

Submission Part 1 was wereldwijd een der meest besproken films van 2004. Ayaan Hirsi Ali wilde hiermee de ongelijke behandeling van vrouwen binnen de islamitische gemeenschappen aan de kaak stellen. Wat is de achtergrond van deze misstand, welke omvang heeft het probleem? Na de moord op cineast Theo van Gogh voelde Ayaan Hirsi Ali de noodzaak om haar stellingname tegenover kritiek, met name uit moslimkringen, te verdedigen. In Submission is opgenomen: de tekst van de film, de letterlijke weergave van het gesprek met Joost Zwagerman in het VPRO-programma Zomergasten, een uitgebreid antwoord van Ayaan Hirsi Ali aan haar critici en een bijdrage van Betsy Udink over vrouwenmishandeling in Pakistan, de op een na grootste moslimnatie, en de houding van verlicht gematigde moslims tegenover deze wantoestand.

Op 2 februari 2009 besloten minister-president Balkenende en de meest betrokken ministers, na jarenlange debatten in politiek en samenleving, tot de instelling van een commissie onder voorzitterschap van mr. W.J.M. Davids, oud-president van de Hoge Raad der Nederlanden. Deze commissie heeft onderzoek gedaan naar de besluitvorming over het Nederlandse beleid inzake Irak in de periode van de zomer van 2002 tot de zomer van 2003. Bij haar onderzoek heeft de Commissie toegang gehad tot alle relevante informatie. Voorts werden gesprekken gevoerd met alle hoofdrolspelers en met tal van andere betrokkenen. In dit rapport worden de bevindingen en conclusies van het onderzoek gepresenteerd. De Commissie maakt inzichtelijk hoe de politieke besluitvorming is verlopen. Ook schept zij helderheid in tal van discussies die de afgelopen jaren in media en politiek zijn gevoerd, zoals: welke rol hebben volkenrechtelijke overwegingen gespeeld in de besluitvorming? Wat was de informatiepositie van AIVD en MIVD en hoe zijn politici daarmee omgegaan? Was er sprake van Nederlandse militaire betrokkenheid? De Commissie verwoordt tot slot haar bevindingen in een aantal conclusies.

De grote problemen van dit moment zijn voelbaar in de zorg, het onderwijs en op straat. Grondige maatregelen blijven uit door politieke controverse en verkeerde zuinigheid. NYFER reikt in deze uitgave mogelijkheden aan om doeltreffend de lange wachtlijsten, de belabberde staat van het onderwijs en toenemende onveiligheid op te lossen. Tegelijkertijd doet NYFER suggesties voor besparingen en extra inkomsten van de overheid, onder andere met een effectieve aanpak van het ziekteverzuim en een rechtvaardiger grondbeleid.

Met de financieel onderbouwde voorstellen van NYFER kan het nieuwe kabinet de kwaliteit van onze samenleving de komende jaren krachtig verbeteren. En anders kan de oppositie er haar voordeel mee doen. Overstag is kortom een cadeautje voor het kabinet, of ... munitie voor de oppositie.

De beleveniseconomie, die inmiddels een substantieel deel uitmaakt van onze economie, kan worden omschreven als alle productie en dienstverlening die gericht is op leniging van de emotionele behoeftes van mensen als groep of van de mens als individu. Tot nu toe werd de beleveniseconomie vooral gezien als iets wat uitmondde in een ongebreidelde fun industry, met behulp waarvan mensen uit alle macht proberen hun verveling te verdrijven. Susanne Piët gaat in dit boek verder en beschrijft de volgende fases in deze economie. Zij voorspelt onder meer een omslag in de tot nu toe algemeen gehuldigde aannames, met de consequenties en implicaties van de beleveniseconomie op langere termijn en op velerlei gebied: het belang van emoties en het idee van maakbaarheid (van ons geluk), trends op het gebied van marketing en productontwikkeling, de ontwikkeling van de beeldcultuur en van besef van goed en kwaad (normen en waarden), de kenmerken van de moderne held, het verlangen naar authenticiteit, de noodzaak van zin maken en zin geven. Al bij al levert dat een rijkgeschakeerd beeld op van de huidige en toekomstige westerse samenleving, in de traditie van Neil Postman, Rolf Jensen en Joseph Pine en James Gilmore.

Nederlanders klagen graag en veel. Het is niet goed of het deugt niet. Dat is het beeld dat we van onszelf hebben. Maar klopt dat wel? Natuurlijk, er wordt heel wat gemopperd, maar daar tegenover staan veel Nederlanders die opgewekt de handen uit de mouwen steken en energiek creatieve oplossingen bedenken voor hun problemen.
In dit boek gaat Charles Groenhuijsen op zoek naar de . landgenoten die het anders en vooral beter doen dan alle sombere borreltafelpraat doet vermoeden. Hij ontmoet allochtone scholieren die in rap tempo hun onderwijsachterstand inhalen en hun ouders die in grote aantallen een eigen bedrijf beginnen. Wijkbewoners die initiatieven nemen om hun buurt veiliger en leefbaarder te maken. Ondernemers die een autofabriek beginnen. En Nederlanders die onzichtbaar en belangeloos ouderen, zieken en zwakken helpen.
Groenhuijsen analyseert ook de Haagse politiek. Waar gaan politici van uit? Kiezen ze voor een pessimistische boodschap waar mensen zelden sterker van worden? Of kiezen ze heel optimistisch voor de individuele kracht van hun kiezers en roepen ze hen op meer eigen verantwoordelijkheid te nemen?

Beschrijving van de veranderingen die zich met name in de periode 1945-1995 voordeden in en rond het Friese dorp Jorwerd.

In de zeventiende-eeuwse Republiek heerste een verrassende religieuze veelvormigheid. Dat kunnen we al afleiden van de religieuze voorkeuren van de grootste kunstenaars uit die tijd: Frans Hals was gereformeerd, Jan Steen en Johannes Vermeer waren katholiek, Rembrandt verbond zich aan geen enkele kerk. Allen verkochten hun werk aan een publiek met een zeer uiteenlopende godsdienstige achtergrond.

In this engaging and humorous book, eminent social psychologist Roberts Levine explores a dimension of our experience that we take for granted - our experience of time. Taking us on an enchanting tour through the ages and around the world, we travel to Brazil, where to be three hours late is perfectly acceptable, and to Japan, were he finds a sense of the long-term that is unheard of in the West, as well as to remote places in the world where 'nature time', the rhythms of the sun and the seasons, is the only time to live by. From the sundials of ancient Greece to the origins of 'clock time' in the Industrial Revolution, Levine asks, how do we use our time? Are we ruled by the clock? What does this do to our cities, our bodies? Perhaps, he argues, time as a human construct has come to define and constrain cultures, while instead we ought to function 'multitemporally', each of us charting our own geography of time.

Autobiografische schets van de voormalige PvdA-politicus en VARA-voorzitter, met zijn visie op hedendaagse politieke en maatschappelijke problemen in Nederland en de manier waarop die kunnen worden opgelost.

Zou je een geamputeerd been mee naar huis mogen nemen? Kun je tijdens het fitnessen elektriciteit opwekken? Enne… wie bedacht het apenstaartje eigenlijk? Elke dag geeft nrc.next antwoord op de meest interessante, kleurrijke en spannende vragen van lezers in de meest gelezen rubriek van de krant, ‘Next question’. In Kunnen
muggen dronken worden? staan alleen de honderd allerbeste van de afgelopen twee jaar.

Na het lezen van dit boek ben je voorzien van allerlei bizarre weetjes en nuttige feitjes. Op een feestje vertel jij straks dat de aarde elk jaar 30 tot 50 miljoen kilogram ruimtestof opveegt, dat een lijk wit kleurt omdat het bloed naar de rug zakt en de bovenkant van een cracker die met gaatjes is. En in het vliegtuig bestel je voort aan tomatensap.Want je weet: dat muffe sapje verandert in de lucht in een fijne dorstlesser.

Begin jaren zestig van de vorige eeuw begon Zeeland ingrijpend te veranderen. Misschien wel meer dan andere provincies. Eilanden hielden op langer eilanden te zijn, industriegebieden kartelden de horizon en vissers moesten weg uit hun oude havens. Zeeland raakte in de greep van het aanzwellende toerisme en voor jongeren werd de toen revolutionaire rock-'n-roll het nieuwe evangelie.

Maar in de luwte van die nieuwe tijd bleef het oude Zeeland voor veel Zeeuwen gewoon bestaan. Ze hadden geen oog voor de veranderingen of trokken er zich niets van aan. Op een werf in Arnemuiden werd een hoogaars gebouwd zoals dat al tweehonderd jaar gebeurde, een veerman tussen Tholen en Schouwen bleef doorvaren met zijn kleine boot, in Oostdijk maakte de ongekroonde burgemeester zich zorgen over de gemeentegrens die dwars over zijn tafel liep, in een smokkelcafé aan de Belgische grens werd gelachen en gedanst terwijl er aan het Nauw van Bath, waar schepen konden vastlopen of zelfs uitbranden, iemand met zijn laarzen sporen trok in de modderige oever van de Schelde.

William Rothuizen schreef al die verhalen op. Hij ging op pad met kunstenaar Jac Prince die dat alles in zijn fijnzinnige tekeningen zo perfect aanvoelde. De verhalen verschenen in 1962 en 1963 in de Provinciale Zeeuwse Courant. Veel Zeeuwen hebben ze met waardering gelezen en bewaren een scherpe herinnering aan het werk van Prince.

In 'Sporen van het oude Zeeland' worden beelden en sferen opgeroepen van vijfenveertig jaar geleden. Een jongere generatie kan er met enige verwondering van kennisnemen, voor oudere Zeeuwen zullen de verhalen en de tekeningen een herkenning zijn van een tijd waar menigeen met een glimlach aan terugdenkt.

Now in paperback, this beautifully written and gorgeously produced book describes the remarkable lives and times of the John Tradescants, father and son. In 17th-century Britain, a new breed of "curious" gardeners was pushing at the frontiers of knowledge and new plants were stealing into Europe from East and West. John Tradescant and his son were at the vanguard of this change--as gardeners, as collectors, and above all as exemplars of an age that began in wonder and ended with the dawning of science. Meticulously researched and vividly evoking the drama of their lives, this book takes readers to the edge of an expanding universe, and is a magnificent pleasure for gardeners and non-gardeners alike.

As the [al-Qaida terrorists] charged one wall, three Green Berets leaned over the parapets, oblivious to the enemy small-arms fire that was cracking by their heads and shoulders.
Focus, squeeze, focus, squeeze, they recited quietly. . . . Each time . . . the lifeless body [of an al-Qaida terrorist] would snap back through the desert air and drop onto the sandy courtyard.
The war in Afghanistan was the most secret conflict since the CIAs covert war in Laos; thousands of journalists covered it, yet, ironically, little is known about how it was waged or what really happened--until now.
The Hunt for bin Laden plunges the reader into Americas War on Terror, from the first top-secret meetings of TASK FORCE DAGGER in Tampa on the afternoon of September 11, 2001, through the liberation of Kabul sixty-two days later and the tragedies of OPERATION ANACONDA. The book takes the reader into the heat of battle--as seen through the eyes of the Green Berets on the ground. This is the story of how only a few hundred men, operating from a secret Special Forces base, changed the course of history in Central Asia and destroyed a hundred-thousand-man terrorist army in less than ninety days.
Action-packed and controversial, The Hunt for bin Laden is teeming with revelations and inside information. The truth about John Walker Lindh and Mike Spann, the failure of the conventional generals, the courage of the Northern Alliance, the wounding and murder of journalist, and the flaws and frustrations of the hunt for bin Laden himself.
In mid-December 2001, Robin Moore arrived in Afghanistan, where he joined his old friends, whom he had celebrated thirty-five years earlier in his book The Green Berets and who were now calling in airstrikes and fighting alongside the armies of the Northern Alliance against the terrorist al-Qaida and Taliban. In less than three winter months, about a hundred Green Berets accounted for the deaths of perhaps as many as forty thousand terrorists and the winning of a war in Afghanistan--where the Soviets had found fighting a war all but impossible.

As cultural practice, the early modern duel both indicated and shaped the gender assumptions of wealthy young men; it served, in fact, as a nexus for different, often competing, notions of masculinity. As Jennifer Low illustrates by examining the aggression inherent in single combat, masculinity could be understood in spatial terms, social terms, or developmental terms. Low considers each category, developing a corrective to recent analyses of gender in early modern culture by scrutinizing the relationship between social rank and the understanding of masculinity. Reading a variety of documents, including fencing manuals and anti-dueling tracts as well as plays by Shakespeare, Jonson, Middleton, and other dramatists, Low demonstrates the interaction between the duel as practice, as stage-device, and as locus of early modern cultural debate.

The first comprehensive history of the oldest national religious Jewish women's organization in the United States

Gone to Another Meeting charts the development of the National Council of Jewish Women (NCJW) and its impact on both the Jewish Community in the United States and American Society in general.

Founded in 1893 by Hannah Greenebaum Solomon, NCJW provided a conduit through which Jewish women’s voices could be heard and brought a Jewish voice to America’s women’s rights movement. NCJW would come to represent both the modernization and renewal of traditional Jewish womanhood. Through its emphasis on motherhood, its adoption of domestic feminism, and its efforts to carve a distinct Jewish niche in the late 19th-century Progressive social reform movement in the largely Christian world of women’s clubs, NCJW was instrumental in defining a uniquely American version of Jewish womanhood.