Welkom in de volgende eeuw. Landen zoals wij ze kennen zijn opgehouden te bestaan. Werkvaardigheden uit deze eeuw zijn praktisch waardeloos geworden en grote bedrijven zijn gefragmenteerd in kleinere, meer aanpasbare eenheden. Tom Peters: `Knoke heeft een visionair boek geschreven. Het daagt uit, het prikkelt en is buitengewoon leesbaar.'

Biografie van de Italiaanse schrijver, dichter en cineast (1922-1975).

De digitale revolutie brengt een eigentijds proletariaat voort. Fabrieksarbeiders zijn vervangen door informatieverwerkers, grootindustriëlen door grootdatabezitters, machines door megaservers. De industrialisering van de arbeid heeft plaatsgemaakt voor de industrialisering van de geest, lichamelijke uitputting voor geestelijke uitputting, en milieuvervuiling wordt verdrongen door mentale vervuiling.

In Het digitale proletariaat wordt de ontstaansgeschiedenis van een eigentijdse klasse geschetst. De digitale proletariër
is een mens van wie het hele bewustzijn - zijn aandacht, emoties en vriendschappen, zijn ideeën en fantasieën - tot koopwaar is gereduceerd. Schnitzler maakt inzichtelijk dat de mens zowel zijn handelingsbekwaamheid als zijn levenskennis dreigt te verliezen. Totale proletarisering is het resultaat. De bijtende kritiek van de auteur op de digitale cultuur noopt tot bezinning.

Ter gelegenheid van de Week van de Klassieken verschijnt het boekje Te wapen! Acht spraakmakende slagen uit de oudheid. Drie eminente historici - Hein van Dolen, Olivier Hekster en Fik Meijer - beschrijven militaire confrontaties in het oude Griekenland, het Romeinse rijk en de Byzantijnse wereld. Zo ontstaat er een rijkgeschakeerd beeld van de oorlog in de oudheid. Het boekje is geïllustreerd met foto's van de schatten die de verschillende aan de Week deelnemende musea herbergen.

Dit is geen boek zoals andere boeken. Dit is een boek van leven op dood. Op 17 april 1942 begon Hans Warren als jongen van 20 aan zijn Geheim dagboek en op zondagavond 16 december 2001, heel kort voor hij overleed, maakte hij de laatste notitie. Daarmee kon hij zijn wens waarmaken: in het dagboek het héle bestaan vastleggen.  Geheim dagboek 2001 is vooral zo hartverscheurend omdat het een ultiem loflied is op dat ene, onvervangbare, heerlijke leven. Voor de laatste keer geniet Hans Warren van kunst en literatuur, van klavertjesvier en van een glas Beaujolais Nouveau. Maar vooral betoont hij zich tot in de laatste vezel en tot het laatste moment een schrijver.

A collection of notebooks, letters, treatises, and contracts dealing with the art of the Middle Ages and Renaissance. It gives the reader an insight into the personalities and conditions of the times.

It has been a brave new world for investors, since the explosion of dot.coms onto the scene. What is their worth? How do you assess them as an investor? How do you apply traditional investment analysis to valueing them and what new analysis tools do you need? And what about companies that blend the old and new economies? How do you assess them as well? These are the frontiers on Valuation.

Rond 1900 werden in Europa overal dezelfde boeken gelezen, dezelfde opera's opgevoerd, dezelfde muziekstukken gespeeld. Via drie centrale personen laat Figes in Europeanen zien dat belangrijke artistieke, technologische en economische ontwikkelingen (trein, telegraaf, fotografie, vrije markt) de verborgen krachten achter de vorming van een Europese cultuur waren. De grote schrijver Ivan Toergenjev, de gevierde zangeres Pauline Viardot, met wie Toergenjev een intieme relatie had, en Paulines echtgenoot Louis Viardot, een goed ingevoerde kunstcriticus ontmoetten bijna iedereen in Europa die in cultureel opzicht belangrijk was. De beschrijving van hun kosmopolitische levens staat voor het grote verhaal over het ontstaan van de Europese cultuur.

De meeste jonge mannen die worden verdacht van terroristische activiteiten zitten voor jaren opgesloten in de zwaar beveiligde gevangenissen van ons land. Nederland ademt weer enigszins vrij. Maar is het gevaar door de nieuwe wet terrorismebestrijding werkelijk geweken? Of gaat het radicaliseringproces onder jonge moslims gewoon door? Wat zijn de idealen van jonge moslims die de koran en het leven van de profeet Mohammed als pure leidraad van hun leven zien? Wat brengt hen samen – en hoe probeert de AIVD hen uit elkaar te drijven? Hoe ziet de gewapende jihad eruit? En wat is de invloed van media en politici?Wat geen journalist voor elkaar kreeg, lukte Arjan Erkel wel. Hij sprak Samir A. in de gevangenis en voerde ook gesprekken met mensen uit zijn omgeving. Voor dit boek,dat leest als een thriller, mocht hij bovendien gebruikmaken van de dagboekaantekeningen van Samir. Terugvallend op zijn ervaringen met de Dagestaanse en Tsjetsjeense jihadstrijders die hem ontvoerden, is Erkel erin geslaagd een verhelderd en meeslepend boek te schrijven, waarin hij aan de hand van het leven van Samir A. licht werpt op de levens van door het geloof gegrepen jongeren – iets wat tot nu toe voor het grote publiek onzichtbaar bleef.

A reference work on the Napoleonic Wars which covers all the important soldiers, sailors, strategies, armaments and battles that shaped Napoleon's career. Includes information on the campaigns led by Napoleon as well as related events such as the Peninsular War.

Tradition has it that agriculture began in the Middle East around 10,000 years ago, that once people realized the advantages of farming, it spread rapidly to the furthest outposts of the world, and that this led to the Neolithic Revolution and the end of the hunting-gathering lifestyle. In this book Colin Tudge argues that agriculture in some form was in the repertoire of our ancestors for thousands of years before the Neolithic farming revolution: people did not suddenly invent forced into it over a long period. What we see in the Neolithic Revolution is not the beginning of agriculture on a large scale, in one place, with refined tools.


Drawing on a wide range of evidence from fossil records to the Bible, Tudge offers a persuasive hypothesis about a puzzling epoch in our past. In so doing, he provides new insights into the Pleistocene overkill, the demise of the Neanderthals, the location of the biblical Eden, and much more.

Beelden zijn er in allerlei soorten. Sommige behoren tot het domein van de beeldende kunst (schilderijen en tekeningen bijvoorbeeld), andere worden gemaakt door een camera of een computer (foto's, films, tv- en digitale beelden). Een derde groep, die wij doorgaans niet als beelden aanduiden, bestaat in het nabootsende spel van kinderen en acteurs. Van een heel andere orde zijn de beelden in ons, de mentale beelden (denkbeelden, herinneringsbeelden, droombeelden). We spreken zelfs van beeldende taal, hoewel het hierbij alleen om woorden gaat. Wat een beeld eigenlijk is, hoe het in elkaar zit, waartoe het dient en hoe men erop reageert is nog nooit het voorwerp geweest van een alomvattende beeldkunde of iconologie. Toch is iedereen overtuigd van de grote invloed van het beeld, zeker in onze 'beeldcultuur' die vaak ervaren wordt als een bedreiging voor het geschreven woord dat sinds mensenheugenis onze beschaving heeft beheerst. Tegelijkertijd erkent men dat het beeld onmisbaar geworden is in vrijwel alle sectoren van communicatie.

Ruim 2000 begrippen die te maken hebben met de hersenen en hersenaandoeningen van a tot z

De cultuur van het joodse volk omspant in tijd de periode van de oudste beschavingen tot nu, en in ruimte de hele wereld. De laatste twee eeuwen traden de joden uit het hun opgelegde isolement en weerspiegelt de joodse cultuur de ontmoeting met de omringende culturen, vooral in de westerse wereld. De joodse cultuur is veel breder dan het jodendom in strikt religieuze betekenis. Joodse cultuur geeft hiervan een compleet overzicht - van het begin in bijbelse dagen via zijn verstrooiing naar vele landen en talen, tot heden ten dage. Cultuur wordt in zijn breedste betekenis opgevat, zodat joods gezins- en gemeenschapsleven en de waarden ervan net zozeer deel uitmaken van de cultuur als literatuur, kunst en muziek.
Een gedeelte van Joodse cultuur is gewijd aan de joodse bijdrage aan de wereldcultuur. In de nieuwe tijd hebben joden een zeer grote rol gespeeld in alle vlakken van de cultuur. De namen van Marx, Einstein, Freud en Kafka bijvoorbeeld en het feit dat meer dan twintig procent van alle Nobelprijzen aan joden werd toegekend, geeft een aanwijzing van het unieke van hun deelname aan de cultuur.
Europa is zich nauwelijks bewust van de mate waarin zij de creativiteit van joden, als gevolg van de Grote Moord, moet ontberen. Aan die creativiteit heeft de holocaust echter geen definitief einde gemaakt. De invloed van de joodse beschaving en de creativiteit van de naoorlogse joodse cultuurdragers - wetenschappers, schrijvers, kunstenaars en anderen - laat zich op allerlei gebied gelden.

In de woelige jaren zestig trok Roger Van de Veldes tragische levensloop de aandacht. Hij werd opgesloten vanwege het vervalsen van doktersvoorschriften voor een medicijn dat hem voor zijn maag was voorgeschreven. Acht jaar bracht hij door achter tralies. Ten onrechte werd zijn literaire werk overschaduwd door zijn leven. Vijftig jaar later beklijven zijn teksten nog altijd. Zijn verhaal, zijn leven en werk verdienen een recht op antwoord. Hij was meer dan een verslaafde achter tralies. Hij was een vader, een echtgenoot, een getalenteerd journalist en bovenal een bijzonder goed schrijver. Ellen Van Pelt, auteur en docent aan de Schrijversacademie, sprak tientallen getuigen en nam tal van documenten en bronnen door om het markante leven van deze nog zeer leesbare literaire meester voor het voetlicht te brengen.

Op 10 mei 1940 viel het Duitse leger van Adolf Hitler België binnen. Vier jaar lang werd België bezet. Waarom viel Hitler juist ons land aan? Welk beeld had hij van België? Welke toekomst zag hij voor de Belgen in zijn Groot Germaanse Rijk? Zijn Blitzkrieg was zo overtuigend dat velen, zelfs zijn hardnekkigste tegenstanders, aanvankelijk geloofden in een ultieme oorlogsoverwinning van Hitler. Nog meer, de naar Frankrijk gevluchte Belgische regering ondernam pogingen om met de Duitse regering van Hitler in contact te komen en aan te stilten op een vredesakkoord. In de naoorlogse historische literatuur is dit aspect van de Belgische geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog altijd onderbelicht gebleven. In zijn boek 'Hitler en de Belgen' ontrafelt Bert Cornelis deze weinig bekende episode. Dat er zelfs in de hoogste koninklijke en politieke kringen over een mogelijke samenwerking met de Duitse dictator werd nagedacht, was een vervelend gegeven waar in de naoorlogse zegeroes en tijdens de berechting van de collaboratie geen plaats voor was. Cornelis reconstrueert ook het verblijf van de Führer in het Waalse Brûly-de-Pesche in juni 1940 en zijn tochten door Vlaanderen en doet het gedetailleerde relaas van alle Belgen die ooit door Hitler werden ontvangen - van koning Leopold III over ambassadeur Jacques Davignon tot de Waalse Rex-leider Léon Degrelle. Daarbij gaat de auteur de vraag niet uit de weg waarom niet één vooraanstaande Vlaamse collaborateur in de buurt van de Führer geraakte. Hitler had grote twijfels over het politieke lot van de Belgen. Ook die aarzelende houding brengt het boek in beeld. Hij wachtte tot het einde, net voor de bevrijding begin september 1944, om België op te splitsen in een Reichsgau Flandern en een Reichsgau Wallonien. Even dacht Hitler eraan om tijdens het Ardennen-offensief midden december 1944 België opnieuw te veroveren en zijn België-politiek nieuw leven in te blazen. Dit alles mislukte en leidde tot zijn ondergang.0.

‘Anti-Judaïsme’ en ‘antisemitisme’ zijn meer dan ooit delicate en beladen begrippen. ‘Revisionisme’ en ‘antizionisme’ zijn dat vandaag allicht nog meer. Aan de hand van een geschiedenis van de eeuwenoude en nog steeds actuele Jodenhaat ontknoopt Abicht in 'De eeuwige kop van Jood' de verwarring met heldere en ondubbelzinnige argumenten. Abicht zoekt naar individuele en collectieve oorzaken en verklaringen voor Jodenhaat en hoopt zo een uitweg te vinden uit deze mensonterende en dodelijke waanzin. Een serene, zo objectief mogelijke dialoog over het antisemitisme kan waarschijnlijk meer doen tegen de opnieuw toenemende onverdraagzaamheid dan tientallen wetten en evenveel taboes. Ludo Abicht (1936) is filosoof en publicist. Hij doceerde en publiceerde veel over het Israëlisch-Palestijnse conflict, Joodse cultuur en geschiedenis, actief pluralisme, ethiek, integratie en nationalisme. Recent publiceerde hij 'De Bijbel: een vrijzinnige lezing' en 'De Joden van Antwerpen'.

Sinds het einde van de 19de eeuw wilde de christelijke arbeidersbeweging een structureel antwoord bieden op de sociaal-economische wantoestanden die met de industrialisering gepaard gingen. Maar nog tijdens het interbellum nog kregen de gelovigen vanop de kansel te horen dat de al twintig eeuwen oude christelijke liefdadigheid (van de kant van de welstellenden) en lijdzaamheid (van de kant van de behoeftigen) meer dan voldoende waren om de sociale kwestie op te lossen. Katholieke werkliedenverenigingen waren voor de Vlaamse geestelijken hoogstens een noodzakelijk kwaad om het socialisme en het communisme in te dammen en de maatschappij voor Christus te heroveren. Als de sociaal-economische net zomin als de politieke, de culturele en de religieuze democratisering bij de clerus genade vond, was het omdat die de moderne wereld kenmerkte. Een wereld die uit de Renaissance, de Reformatie, de Verlichting en de Franse Revolutie ontstaan was. Een wereld waarin, tegen alle christelijke wereldverachting in, materialisme en zinnelijkheid hoe langer hoe meer de bovenhand kregen.

In Aantekeningen uit een kindertijd, dat verscheen in 1937, beschrijft Norah Lange haar jeugdherinneringen van haar vijfde tot haar veertiende. Door middel van fragmenten, bijna als in een fotoalbum, creëert ze huiselijke en familiescènes in een poëtische stijl, gebaseerd op haar heldere en originele manier om naar haar verleden als kind te kijken.Ze begint met het vertrek van het gezin uit Buenos Aires in 1910 en geeft een inkijkje in de soms magische, soms pijnlijke evolutie die ze doormaakt als dochter, beschouwer, en denker, terwijl de familie Lange ondertussen leert leven met de excentrieke kleine spion in hun midden – en vice versa. Lange beschrijft hoe ze haar oudere zus zag baden in het maanlicht, de dood van een paard, hoe ze huilde als ze op een tafel werd getild en werd gekleed als een jongen, en hoe ze tegelijkertijd lachte toen ze in mannenkleren op het dak klom om bakstenen te gooien.In een sfeer van warme huiselijkheid laten deze aantekeningen de kindertijd in haar meest elementaire vorm zien, een tijd waarin vreugde, angst en erotiek samenkomen en botsen.