Less is more. Dat adagium is aan Delphine Lecompte niet besteed. De kern van haar schrijverschap is de overdaad ? tevens haar hoofdzonde. Waar die bij anderen schaadt, is ze voor de schrijver-dichteres bij uitstek het middel om de wereld te bedwingen. Begin dit jaar verblufte Lecompte iedereen met 'Beschermvrouwe van de verschoppelingen', haar veelbesproken, nietsontziende prozadebuut. Daarin legde ze beurtelings zichzelf, haar dierbaren en haar vijanden op de pijnbank en hield ze feilloos de grootste moraalridders een spiegel voor die toonde dat hun luide geroep diep wortelt in hypocrisie. Nu komt ze met de opvolger, deel II, waarin de waanzin andermaal welig tiert en dat naar eigen zeggen dubbel zo goed is. Dat belooft wat.

Zomer 1948. In zijn wanhoop over de oogziekte van zijn dochter Marijke haalt prins Bernhard de gebedsgenezeres Greet Hofmans binnen in Paleis Soestdijk. Enkele maanden later zal Juliana gekroond worden tot Koningin der Nederlanden. Hun huwelijk is dan al niet erg goed; zij is overtuigend religieus pacifiste, hij een fervent voorstander van het Atlantisch bondgenootschap. Met Hofmans blijkt hij Paard van Troje te hebben binnengehaald, want achter de mysterieuze vrouw -- de 'Raspoetin van Soestdijk' -- bevindt zich een groep mensen die er alles aan is gelegen de macht te grijpen. Wanneer Bernhard dat inziet, lijkt het reeds te laat: hij is met handen en voeten gebonden aan zijn eigen verleden, schimmige connecties en affaires. Tot het moment dat zijn vrienden, onder wie de Amerikaanse president Eisenhower, tot actie overgaan. --

Via haar fictieve hoofdpersonage, een 17e-eeuwse arts en jurist, ontdekt een schrijfster veel over het leven in de Gouden Eeuw

De belevenissen van een ondernemende tweeling.

Novelle over een lesbisch paar dat er gezamenlijk een einde aan maakt. Verre aanleiding was de geschiedenis van Soeur Sourire, De Belgische non die in de jaren zestig bekend werd met het liedje Dominique. Kort na haar ontslag als lerares op een middelbare school vanwege een affaire met een leerlinge, pleegde zijn samen met haar vriendin zelfmoord.

Een 39-jarige alcoholist speelt voortdurend spelletjes met zichzelf en anderen.

Verklaring van de persoonsnamen die voorkomen in bekende Nederlandse spreekwoorden, rijmpjes en uitdrukkingen.

Tussen tuin en wereld - Mijn huis is nergens meer - Brieven uit Nergenshuizen - En de liefste dingen nog verder- (met verantwoording)

De Nederlandse zanger (1933- ) vertelt van reizen naar India, Turkije en Mexico en van zijn hereniging met zijn vader in Parijs.

Remco Campert heeft het vermogen om stemmingen op te wekken. Hem lezen is vrolijk worden, baldadig, weemoedig of melancholiek. Al decennia schrijft hij voor 'de Volkskrant' en hij weet steeds dieper te raken. Het verleden is de ontroerende rode draad in de recente columns, waardoor 'Het verband tussen de dingen ben ik zelf' leest als geraffineerde autobiografische schetsen.

Autobiografisch getint relaas over een opgroeiend meisje met een complexe persoonlijkheid en een niet te stillen honger naar zoetigheid en alcohol.

Lou Baljon, jong in de jaren zeventig, is iemand die wel beweegt, maar zonder werkelijk van zijn plaats te komen. Na een leven als roadie en opnametechnicus in een provincieplaats begint hij een bioscoop in een gekraakte garage. Opnieuw dreigt de tijd hem in te halen, maar dan krijgt hij een idee dat juist volmaakt past bij de moderne tijd: hij geeft het publiek de hoofdrol. Het succes is enorm, en brengt hem in contact met een ongrijpbare jonge vrouw, die in zichzelf gevangen zit als een prinses in een torenkamer. Om haar voor zich te winnen, zet Lou nog eenmaal de middelen van zijn verleden in. 'De rode loper' is een nieuwe, meesterlijke roman van Thomas Rosenboom, over een man die meer verloren heeft dan hij bezit, en tegen de stroom in blijft zoeken naar geborgenheid.

Columns uit de Curacaosche Courant

Een verzetsdaad uit 1943 speelt in het leven van een tienjarige jongen in 1960 een bijzondere rol.

De Europese literatuur is rijk. Onoverzichtelijk rijk. En vooral nogal onoverzichtelijk. Dat inspireerde de poëziekenners Ilja Leonard Pfeijffer en Gert Jan de Vries ertoe om eens wat orde aan te brengen. Bij deze presenteren ze hun complete overzicht van 3000 jaar Europese poëzie. De beste 500 gedichten uit de traditie die op de uiterste zuidoostgrens van Europa begon met Homerus en die zich in de loop van dertig eeuwen uitstrekte tot Poesjkin in het Europese noordoosten, Sylvia Plath en Carlos Drummond de Andrade in Zuid Amerika.

De canon van de Europese poëzie omvat uitsluitend literaire evergreens. Talloze onontkoombaar klassieken, maar uiteraard ook de nodige verrassende nieuwkomers in deze top 500 aller tijden. Dit zijn de gedichten waar het om draait: natuurlijk Pindaros en Petrarca, maar even vanzelfsprekend Jakob Bohme, Charles Baudelaire, Osip Mandelstam, Anthonis de Roovere, Lope de Vega, Robert Zimmerman, Paul van Ostaijen en Paul Celan. Geen how to bluff your way into, maar het echte werk: het boek dat alle literatuur overzichten overbodig maakt.

Zes broers worden opgeroepen om dienst te nemen in het leger. Op weg naar het front moeten ze zich melden bij een grenspost. Geschikte giften of geld om de grens te kunnen passeren, bezitten de broers niet. Verhalen kennen ze echter in overvloed. Verhalen over een behekst meer, over een poppenspeler die over lijken gaat om succes te hebben en over een jongeman die zo mooi is dat de mannen uit zijn dorp hem van pure jaloezie het liefst een kopje kleiner maken. De broers vertellen en vertellen alsof er een leven van af hangt. En dat is ook zo.

Na het succes van Een zomer met Montaigne volgt opnieuw een persoonlijke introductie van de Franse literatuurkenner Compagnon. In achtendertig korte hoofdstukken lezen we waarom Proust de beroemdste Franse schrijver is, waarom Compagnon en zijn collega's hem graag lezen, waarom wij hem moeten lezen. We ontmoeten een onsterfelijke schrijver, in een even enthousiasmerend als laagdrempelig pleidooi voor zijn werk. Co-auteurs: Raphael Enthoven, Jerome Prieur, Jean-Yves Tadie, Nicolas Grimaldi, Adrien Goetz, Michel Erman en Julia Kristeva.

Keuze uit het werk van de Portugese dichter (1949- ) met vertaling.

Keuze uit de liefdesgedichten van de Duitse dichter (1797-1856).

Essays over Engelse, Amerikaanse en Franse schrijvers.

Beknopte inleiding, grotendeels in speelse tekeningen, tot het werk van de Ierse schrijver James Joyce (1882-1941).

"Nunca he visto reunidos como en él la gracia y el genio, el corazón alado y la cascada cristalina." PABLO NERUDA ROMANCE SONÁMBULOVerde que te quiero verde.Verde viento. Verdes ramas.El barco sobre la mary el caballo en la montaña.Con la sombra en la cintura,ella sueña en su barandaverde carne, pelo verde,con ojos de fría plata.Verde que te quiero verde.Bajo la luna gitana,las cosas la están mirandoy ella no puede mirarlas. Verde que te quiero verde.Grandes estrellas de escarcha,vienen con el pez de sombraque abre el camino del alba.La higuera frota su vientocon la lija de sus ramas,y el monte, ga