Verslag van en filosofische bespiegelingen over het proces tegen oorlogsmisdadiger Adolf Eichmann in 1961.

Wereld in woorden' gaat over de Nederlandse literatuur in de veertiende eeuw. Het vormt een tweeluik met 'Stemmen op schrift' - dat de periode tot 1300 bestreek - en zal verschijnen als deel 2 in de reeks 'Nederlandse literatuurgeschiedenis' onder auspiciën van de Nederlandse Taalunie. Maar ook als zelfstandig boek, en daar is inhoudelijk ook alle reden toe. De veertiende eeuw was het tijdperk van een gigantische crisis in Europa: de pest, natuurrampen, misoogsten, het schisma in de kerk en allerhande hoog oplopende strijd tussen staten en standen. En tegelijk vertoont de literatuur in deze periode ongekende innovaties: denk alleen al aan de vloed aan teksten over kennis en kunde, het gedurfde werk van Ruusbroec, de abele spelen en de poëzie van Gruuthuse. Zou het kunnen zijn dat te midden van alle woelingen juist extra energie vrijkwam om nieuwe wegen te beproeven? Is het een tijd van "creatieve crisis"?

De Twents-Achterhoekse textielindustrie kende vele felle en langdurige sociale conflicten. Pas na de Tweede Wereldoorlog dwongen grote personeelstekorten de fabrikanten om hun arbeiders niet langer als kostenpost te behandelen en rekening te houden met de wensen van de vakbonden. In 1948 erkende de Enschedese grootindustrieel H.J. Blijdenstein dat de textiel industrie 'in het verleden de menschelijke factor te veel over het hoofd heeft gezien en dat dit één van de belangrijkste ondergronden is van de tegenzin tegen het textielvak'. In samenspraak met de vakbonden lieten de ondernemers deze 'textielaversie' uitvoerig onderzoeken. Dit boek omvat, naast een uitvoerige inleiding over het ontstaan van de textiel industrie, een achttal nooit gepubliceerde deelstudies naar de sociale verhoudingen en over de stakingen tijdens het inter bellum en de april-mei-stakingen uit 1943.

"In de late negentiende eeuw steeg de materiële welvaart spectaculair, en de mensen gingen anders kijken, ervaren en denken. Zo ontstond de nieuwe cultuur die tot op de dag van vandaag als de moderne wordt gezien. In de oude beschaving stond het streven naar 'het hogere' voorop, de hoogste waarden waren immaterieel, 'geestelijk'. De nieuwe cultuur kwam met andere, heel aardse waarden en normen. Die werden massaal omarmd, het eerst en vooral in de grote steden. Daar waren de spraakmakende winkels, de verbluffende horeca concepten, de eerste bioscopen, daar waren alle nouveautés te zien. In deze nieuwe cultuur werd het concrete, het materiële, belangrijker dan het ideële. Het hebben van spullen en een goede gezondheid werden de bronnen van geluk. Auke van der Woud beschrijft de culturele revolutie zoals die plaatsvond inde etalages, in de cafés, de theaters en de bioscopen, de musea en bij de monumenten, de badplaatsen, de nieuwe modieuze bloemen en planten, in de scholenbouw en de nieuwe stadswijken. Dit machtige panorama toont de bakermat van de nieuwe mens, onze directe voorouders."--Back cover.

Autobiografische fragmenten van de Nederlandse schrijver-schilder (1938- ).

Reisbrieven van de Nederlandse vertaler uit de jaren 1967-1984.

''Een zeventigtal Grieken en Romeinen komen in dit boekje aan het woord. Zij hebben met elkaar gemeen dat zij hun levenservaringen trefzeker konden formuleren. Hun vaststellingen, bedenkingen, in- en uitvallen drukten een onuitwisbare stempel op de Europese cultuur.''

Een geweldige bundel verhalen die laat zien dat wetenschap en geloof elkaar helemaal niet uitsluiten.

Een indolente man streeft een soort mystieke onaandoenlijkheid na: rust, stilte en los zijn van begeerte. Maar de vrouwen met wie hij vriendschappen aangaat belagen hem met erotische verlangens.

Ellen N. La Motte, een Amerikaanse verpleegster in België in 1916, werkte vrijwillig achter de linies tijdens de Eerste Wereldoorlog. Ze zag dagelijks de gruwelijkheden van de oorlog: zwaar verminkte soldaten, langdurig lijden en de machinerie van dood en verderf. Als verpleegster ervoer ze het opportunisme, de onverschilligheid en de absurde ambities van de oorlog. Ze besloot haar ervaringen op te schrijven en haar impressies, gevoelens en gedachten op een realistische, sarcastische en deprimerende manier te delen. Haar boek werd tijdens de oorlog in de VS verboden.

In deze studie worden alle gepubliceerde Nederlandse dagboeken en memoires over de nazi-concentratiekampen bijeengebracht en met elkaar vergeleken, met speciale aandacht voor de theologische, ethnische en literaire aspecten.

Geheugen, spreek (1951) is de meesterlijke autobiografie die Vladimir Nabokov schreef over de eerste 41 jaar van zijn leven. De jaren die aristocratisch rijk beginnen in Rusland, eindigen in emigranten armoe bij het zien van de oceaanstomer die het kleine gezin Nabokov van St. Nazaire in Frankrijk op het nippertje naar Amerika zal brengen. De wieg schommelt boven een afgrond en het gezond verstand zegt ons dat ons bestaan niet meer is dan een vluchtig kiertje licht tussen twee eeuwigheden van duisternis, luidt de beroemde eerste zin van deze autobiografie. Je kunt over die vluchtigheid treuren, maar Geheugen, spreek bewijst juist hoe eindeloos en volgepakt een mensenleven, mits door het geheugen verlicht, eigenlijk is.