Nieuwe producten

Samen met zijn moeder bracht Jeroen Brouwers zijn kleuterjaren door in het Japanse interneringskamp Tjideng op Java. In de roman Bezonken rood heeft hij op aangrijpende wijze zijn herinneringen verwerkt aan deze periode uit zijn jeugd. Bezonken rood werd door de critici vrijwel unaniem lovend besproken, verscheen in twaalf landen in vertaling en werd in 1995 in Parijs bekroond met de prestigieuze Prix Fémina Étranger. In 1993 ontving Jeroen Brouwers de Constantijn Huygens-prijs voor zijn gehele oeuvre.

Last minute
Vijf jaar zijn Susan en Hugo getrouwd en om dat te vieren regelt Susan haar schoonouders als oppas voor hun zoontje Stijn en boekt ze een duikvakantie naar Hurghada. Maar als ze hun eerste duik gaan maken, krijgt Susan de schrik van haar leven. De instructeur is een 'oude bekende', die haar confronteert met haar verleden.

Vakantievrienden
Mieke en Thom grijpen de jaarlijkse kampeervakantie aan om te proberen hun huwelijk te redden. Via de vakantievriendjes van de kinderen ontmoeten ze Wendy en Ewoud. Mieke voelt zich aangetrokken tot de spannende en intrigerende Ewoud en bekijkt haar eigen huwelijk ineens met heel andere ogen. En dat heeft grote gevolgen...

Psychiater Anne Dubreuilh leeft voor en door anderen: haar veel oudere man, haar achttienjarige dochter Nadine en haar Amerikaanse minnaar Lewis Brogan. Als ze Lewis verliest, stort haar geborgen wereld in elkaar en overweegt zij een eind te maken aan haar bestaan; uiteindelijk kiest zij echter voor het leven. In de wereld van Henri Perron, uitgever van de verzetskrant l'Espoir, speelt de liefde eveneens een voorname rol, maar zijn relaties - onder andere met Nadine, die van hem in verwachting raakt en met wie hij later trouwt - zijn nooit het belangrijkst. Wat voor Henri telt is het politieke engagement, dat zal leiden tot de bevrijding van de mens. Het hoofdthema van 'De mandarijnen' is de vraag naar de positie van de linkse intellectueel in de maatschappij; net als de Chinese mandarijn is hij afgesneden van het volk dat hij meent te leiden.

Gedichten over jeugd en studietijd van de dichter (1936- ).

Het persoonlijk leven, het gezicht van Hitler achter zijn masker van staatsman, dictator en massamoordenaar, wordt door Jeroen Brouwers op een bijzondere wijze belicht.

Het derde deel van De Beauvoirs autobiografie gaat over de jaren na de Tweede Wereldoorlog, waarin zij zowel de glorietijd als de verguizing van het existentialisme beleeft, zich meer gaat interesseren voor politieke activiteiten, zich nog meer engageert met onderdrukte bevolkingsgroepen, en haar relatie met Jean-Paul Sartre uitgroeit tot een vriendschap voor het leven.

De Franse filosofe en schrijfster Simone de Beauvoir schreef een dun en goed leesbaar verhaal over de laatste weken van het leven van haar moeder. Het autobiografische verslag leest als een roman en biedt een portret van haar moeder als een gefrustreerde, heerszuchtige vertegenwoordigster van de Franse burgerij. Een positie waar de schrijfster zich door haar beroep van heeft weten te ontworstelen.

Gelukkige mensen hebben niets te vertellen. Alleen in tijden van verwarring en verdriet, wanneer men zich gebroken voelt of van zichzelf vervreemd, heeft men behoefte om te spreken. Ik heb getracht hier de stemmen te laten horen van drie vrouwen die met woorden strijden tegen situaties zonder uitzicht. De eerste stuit op een onvermijdelijk lot, dat van de ouderdom. De tweede bezweert in een overspannen monoloog de eenzaamheid waarin haar zinloos egoisme haar heeft gebracht. De derde ten slotte is het radeloze slachtoffer van het leven waarvoor zij gekozen heeft: een leven in echtelijke onderworpenheid dat haar totaal berooid achterlaat, beroofd zelfs van haar persoonlijkheid omdat haar liefde geweigerd wordt.

Autobiografisch getint relaas van de ontwikkeling van een jongen met een hartstocht voor boeken en jongens tot zijn twintigste jaar.

Autobiografie van de Amerikaanse schrijver (geb. 1933).

Verzamelde gedichten van de in 1950 op 26-jarige leeftijd overleden schrijver; in enkele van zijn gedichten zijn homoseksuele thema's openlijk verwerkt.

Het razende leven van Ischa Meijer (1943-1995) ging niet onopgemerkt voorbij. Daar zorgde hij zelf wel voor. In zijn werk streed hij tegen hypocrisie en onwaarachtigheid. Hij rekende genadeloos af met het verstikkende Joodse milieu waaruit hij voortkwam. Tegenover de geheimtaal die er in veel naoorlogse huizen gesproken werd, zette hij zijn eigen vocabulaire waarmee hij 'de hele wereld te lijf ging om te demaskeren'. Zijn uitgangspunt: iedereen heeft iets te verbergen. Ronit Palache toont aan de hand van Meijers geschreven werk hoe hij zich in diverse gedaanten uitsprak over Joodse kwesties: als gevreesd theaterrecensent die in latere jaren zélf het podium beklom, als nietsontziend interviewer die anderen liet zeggen wat hij zelf niet kon verwoorden, als dichter en schrijver en als columnist, via zijn personage De Dikke Man.

De Tweede Wereldoorlog staat centraal in deel twee van de monumentale biografie van koningin Wilhelmina. In de vijf jaar van haar ballingschap in Engeland beleefde zij de somberste en mooiste uren van haar lange regering. In Londen was zij de stem van het vrije en strijdende Nederland, de moeder van de Engelandvaarders, maar ook de kampioen van een politiek vernieuwingsstreven dat haar met het kabinet in hevig conflict bracht.
Wilhelmina deed van deze bewogen jaren verslag in talloze brieven aan prinses Juliana in Canada. Die brieven worden hier voor het eerst gepubliceerd, naast andere stukken uit haar persoonlijk archief waartoe Cees Fasseur als eerste onbeperkt toegang tot had.
Ook de periode tussen de wereldoorlogen komt tot leven. Wilhelmina's zoektocht naar een geschikte huwelijkspartner voor haar dochter, de geldzorgen van prins Hendrik, haar reizen en politieke bemoeienissen, worden meeslepend verteld. Helder, diepgravend, gedetailleerd en tegelijk panoramisch wordt het beeld van deze vorstin en haar tijd geschetst.

In de decadente sfeer van Wenen tussen de wereldoorlogen sluit een nerveuze en armoedige jood een noodlottig huwelijk.

De Nederlandse en Vlaamse literatuur bezit een overweldigende hoeveelheid korte verhalen die zich moeiteloos kunnen meten met de mooiste verhalen uit de wereldliteratuur. Deze bloemlezing laat het korte verhaal op overrompelende wijze tot zijn recht komen. De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 100 verhalen is een onbetwistbaar monument voor de literatuur.

Joost Zwagerman (1963-2015) schreef proza, poëzie, korte verhalen en essays. Hij publiceerde meer dan vijfentwintig boeken, waaronder Gimmick!, Vals licht en De buitenvrouw. Hij is de auteur van het Boekenweekgeschenk 2010.

Verzameld dichtwerk van de Nederlandse dichteres (1905-1997).

Mao Zedong, die ondanks moord en terreur door China's bevolking als groot communistisch leider werd vereerd, gaf uiteindelijk de aanzet tot de grote veranderingen die het land van een achterlijke samenleving tot het China van vandaag hebben gemaakt. Jonathan Spence, bekroond historicus en auteur van een aantal boeken over het oude en nieuwe China, dringt door in de persoon, het leven en de politieke macht van de omstreden revolutionair.

Dit tweehonderdste deel van Privé-domein is een uniek soort autobiografie: een uit interviews gecomponeerd zelfportret in de vorm van een woordenboek. De buitenkant geeft van A tot Z (of liever gezegd, van de Achterhoek tot het Zuiden) een toegankelijk overzicht van Komrijs veelzijdige interesses: lelijkheid, liefde en luiheid; poëzie, polemiek en politiek; recensent, religie en Reve; volwassenheid, vriendschap en vrouwen. De buitenkant is, hoewel door buitenstaanders genotuleerd, een hoogstpersoonlijk 'abecedarium' en biedt, aangenaam leesbaar en aangenaam hanteerbaar, een soort landkaart van Komrijs territorium: over wie heeft hij ook alweer wat gezegd? Wat had hij te beweren over dat-en-dat? Dit virtuoze Komrij-compendium is een biotoop in de vorm van een naslagwerk, een mythologie weerspiegeld in de facetten van gebroken glas, een twintigste-eeuwse Ideeënbundel. 'Ik ben een soort opblaasbaar opgerold piepertje. De mensen zien alleen de buitenkant. Het mooiste komt nog.' - Gerrit Komrij

Aan het begin van deze eeuw, toen ik nog een puisterige puber was, voelde ik een grote behoefte om in de literatuur de antwoorden op mijn levensvragen te vinden. Dat lukte niet. Hoewel ik het kunstenaarsleven leidde, inclusief een getormenteerde ziel en een geveinsde zucht naar drank, net als mijn literaire helden, duwden de meeste boeken me verder in de put. Tot ik het werk van Lévi Weemoedt ontdekte. De persoonlijke ellende spat van zijn poëzie, maar hij verpakt het in de liefde voor taal en ongebreidelde zelfspot, een combinatie die ik niet voor mogelijk hield. Als hij een mislukking beschreef, bood me dat troost, en moest ik ongemakkelijk lachen om mijn eigen pathetische overdrijvingen. Nog vaker deed hij me huiveren om zijn tekstuele spitsvondigheid en het superieure spel met woorden dat hij telkens speelt. De gedichten kwamen soms wat kort en eenvoudig op me over, maar er zijn maar weinig dichters die het autonoom na kunnen doen. Het gedicht 'Don Juan Lul' tors ik al ruim een decennium ingelijst met me mee naar de verschillende huizen die ik heb bewoond. Nu hangt het pontificaal in onze woonkamer. In al zijn eenvoud schetst het een beeld van iemand die ogenschijnlijk alles al heeft opgegeven. In werkelijkheid houdt de taal hem overeind. Iedereen moet Weemoedt lezen! Vandaar deze bloemlezing, die ik met veel plezier heb samengesteld. - Ozkan Akyol

Een oude man ontvlucht met zijn enkele weken oude kleindochter zijn door oorlog verscheurde land in Zuid-Oost Azië om nieuw houvast te zoeken in een grote westerse stad.

In dit lijvige boek zijn 273 studioportretten (formaat 10x10 cm) met een kort verhaaltje over de afgebeelde personen opgenomen. Alle portretten zijn voorzien van een beschrijving en een beknopt en scherp signalement. Bevat foto's van Annemarie Grewel, Doeschka Meijsing, Riek Stienstra, Frank Sanders, Jos Brink en Hans van der Togt.

De grote Duitse schrijver Heinrich Heine zou eens hebben opgemerkt: “Als de wereld vergaat, dan ga ik naar Nederland. Want daar gebeurt alles altijd vijftig jaar later.” Waarschijnlijk heeft Heine dat helemaal nooit gezegd, maar de uitspraak is algemeen bekend geworden en maakt tegenwoordig haast deel uit van het collectieve bewustzijn van de Nederlanders. Hier gebeurt alles altijd vijftig jaar later. Een geruststellende gedachte. Of toch niet?

Er zijn vele manieren om een geschiedenis van Nederland te schrijven. Jan Blokker jr. neemt de lezer mee langs tientallen meer of minder bekende uitspraken van Nederlanders en van beroemde buitenlandse bezoekers aan de Lage Landen. Er ontstaat een rijk en afwisselend beeld van een eigenaardige verzameling mensen die samengedreven wonen in een splinter van noordwest Europa.
Sommige buitenlanders getuigen van hun bewondering voor dit volk, anderen van hun afkeer. En vrijwel steeds is er sprake van opperste verbazing. Hoe kan dat? Hoe kunnen mensen daar leven en waarom doen ze zo raar. Het is aan de lezer om een antwoord te vinden op die vragen.

Jan Blokker jr. was leraar geschiedenis in Amsterdam. Enige tijd was hij rector van een school in het noorden van het land. Hij publiceerde gedichten en een novelle. Met zijn vader en zijn broer schreef hij Het vooroudergevoel. De vaderlandse geschiedenis en Er was eens een god. Bijbelse geschiedenis.