Het geordende bestaan van een blank Zuid-Afrikaans echtpaar van middelbare leeftijd verandert voorgoed als hun zoon de vriend doodschiet die hij kort daarvoor met zijn vriendin betrapte.

De grote exodus van juni 1940 e.v. Een Franse vrouw brengt scherp observerend de eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog in kaart.

Literair-historische studie over de esthetica van de Nederlandse schrijver (1848-1923) zoals die spreekt uit artikelen en essays van zijn hand.

Op historische gegevens gebaseerd relaas van de levens van twee Afrikaanse prinsen die in 1837 naar Nederland werden ontvoerd.

Dit is een sprookjesachtige ontwikkelingsroman met als kern de onvolkomenheid van de wereld en de drang van de mens naar het ideaal: de oorsprong van alle vooruitgang en grootse daden, een volkomen ideaal kan op aarde echter niet verwezenlijkt worden. Het is in tientallen talen vertaald en een hoogtepunt uit de Nederlandse literatuur. Op een dag ontmoet Johannes in de tuin de elf Windekind. Windekind neemt hem mee naar het rijk van de dieren, waar hij wel altijd zou willen blijven. Maar dan laat Windekind Johannes ook de wereld van de mensen zien. Daardoor, en door de ontmoeting met de kabouter Wistik, Pluizer, dokter Cijfer en de Dood wordt het sprookje gaandeweg steeds grimmiger en wordt Johannes uiteindelijk voor de ultieme keuze gesteld: zal hij in de sprookjeswereld van Windekind blijven of kiest hij voor de wereld van de mensen vol onrecht en verdriet? De kleine Johannes is een symbolische vertelling over de levensfasen van de mens en de zoektocht naar geluk.

De wereld gaat aan vlijt ten onder is de titel en het uitgangspunt van deze geestige roman. Het is óók de overtuiging van de hoofdpersoon in dit boek, de beminnelijke, zwerflustige barkeeper Alec J. Weatherwood, die op gezette tijden pleegt op te duiken in het eens zo rustige Oaklake. Maar Oaklake is in de loop der jaren uitgegroeid tot een researchcentrum een van die plekken op aarde waar men hard werkt aan de ontwikkeling van middelen die de mens in staat moeten stellen nog harder te werken. Dat is, natuurlijk, een streven dat niet op de steun of sympathie van Alec J. Weatherwood hoeft te rekenen, maar waarin hij tegen wil en dank wordt betrokken. Onnodig te zeggen dat hij uiteindelijk als overwinnaar uit het strijdperk treedt opmerkelijker is het dat hij, zijn overtuiging getrouw, met een minimum aan inspanning zijn gelijk bevestigd ziet. De wereld gaat aan vlijt ten onder is een boek dat, met gepaste luidheid en bescheiden vlijt gelezen, een van uw rijkste ervaringen zal blijken te zijn. Het speelt zich af in de Verenigde Staten in de jaren 1951 tot 1953. 

Een jonge barpianist. zoon van een beroemd beeldend kunstenaar en een porno-actrice, vertelt over zijn avontuurlijke leven.

Relaas over de Spaanse Burgeroorlog waarin de schrijver meevocht aan de zijde van de Republikeinen.

"Op zijn negenenvijftigste heeft de schilder Maris Coppoolse een overzichtstentoonstelling in het Stedelijk Museum. De internationale pers schrijft erover, het publiek stroomt toe. Maris staat op het toppunt van zijn roem. In de coverstory van een weekblad wordt de bron van zijn obsessieve werk blootgelegd: een misdaad die hij op zijn veertiende beging. Niemand in zijn omgeving is hiervan op de hoogte. Zijn vrienden en bekenden zijn diep geschokt. Alles begon in een zwart geteerde schuur op een eiland. 'Zwarte schuur' is een roman over het kwaad, over schuld en geweten, over de demonen die een leven begeleiden, en over de vrouwen die Maris confronteren met zichzelf".

Fotografische herdruk van een uitgave uit 1865

Het leven van een man komt steeds meer te staan in het teken van zijn ouderdomskwalen.

Een Roemeense emigrant keert na jaren naar zijn geboortedorp terug om zijn jeugdliefde terug te vinden.

Als een 60-jarige man bij een verkeersongeval een been verliest, verzinkt hij in een diepe apathie.

Bevat Combray, Een liefde van Swann [en] Plaatsnamen: de naam

Het verhaal van Truus Wijsmuller, de oorlogsheldin die duizenden Joodse kinderen redde

Keuze uit het werk van de Italiaanse dichter (1901-1968) met vertaling.

In een geraffineerd geoutilleerd buitenhuis cultiveert een telg van een oud-adellijk geslacht zijn voorliefde voor het kunstmatige.

Verhalen over de zelfkant van Los Angeles.

Donna Mimma vertelt het verhaal van Mimma, een jonge vrouw die gevangen zit tussen persoonlijke verlangens en de maatschappelijke conventies van haar tijd. Ze worstelt met haar rol binnen het gezin en haar positie als vrouw in een door traditie en sociale druk beperkte samenleving. Pirandello schetst een intiem portret van een vrouw die haar eigen identiteit en vrijheid probeert te vinden te midden van verwachtingen en beperkingen. De roman belicht de innerlijke conflicten van Mimma, waarbij haar emoties en gedachten voortdurend botsen met de normen en waarden van haar omgeving. Haar relaties met familieleden en andere belangrijke figuren zijn geladen met spanning en onuitgesproken verlangens, waardoor haar zoektocht naar zelfrealisatie zowel pijnlijk als intrigerend is. Pirandello gebruikt psychologische diepgang om de complexiteit van haar gevoelens en keuzes te verkennen. Het verhaal eindigt niet met een simpele oplossing, maar laat de ambiguïteit van Mimma’s situatie zien, wat typerend is voor Pirandello’s werk. De auteur onderzoekt thema’s als persoonlijke vrijheid, sociale druk en de tegenstrijdige krachten die het menselijk leven vormgeven. Donna Mimma is daarmee een psychologisch indringende roman die de worsteling van het individu tegen de beperkingen van de maatschappij treffend belicht.

De bundel "De reis" verscheen voor het eerst in 1928 en bevat vijftien novellen waarin een uiteenlopend gezelschap typisch Pirandelliaanse personages ten tonele wordt gevoerd in veelal vreemde, groteske en paradoxale situaties, zoals in het titelverhaal, waarin de hoofdpersoon, een vrouw, al ruim in de dertig, voor het eerst de wereld en de liefde leert kennen tijdens een reis die voor haar de eerste en de laatste zal zijn.

De bundel ''De vlieg'' werd voor het eerst gepubliceerd in 1923 en bevat vijftien verhalen in een veelal naturalistische toonzetting, maar wel een naturalisme dat gekleurd is door Pirandello’s bijzondere voorliefde voor de absurde contrasten van het leven. Het ongerijmde, het vreemde en het paradoxale verschijnen in deze bundel meermalen in humoristische en groteske gedaanten, waarmee de auteur zijn bittere visie op het bestaan accentueert.

Door een terloopse opmerking van zijn vrouw over zijn neus gaat een man twijfelen aan zijn identiteit. Een man ontdekt dat hij even veel identiteiten heeft als mensen die hem kennen. Een duizelingwekkende zoektocht naar het zelf, die hem van bankier tot kluizenaar maakt. Het boek beschrijft de ontbinding van de persoonlijkheid van Vitangelo Moscarda, de hoofdpersoon. Door een terloopse opmerking van zijn vrouw over zijn neus, die scheef zou staan, komt hij tot het ontstellende besef dat hij niet één iemand is, maar meerdere, zelfs honderdduizend verschillende iemanden in het bewustzijn van zijn medemensen, al naargelang het beeld dat zij van hem hebben. Om achter zijn eigen, ware identiteit te komen breekt hij zijn oude ik radicaal af door zich niet langer te gedragen naar de verwachtingen die zijn vrienden en kennissen van hem hebben, waardoor hij door iedereen als gek wordt bestempeld. Hij breekt ten slotte met zijn bestaan als grootaandeelhouder van de bank en laat van zijn geld een armenhuis bouwen waarin hij zelf gaat wonen: vrij, niemand en uiteindelijk zichzelf. Iemand, niemand en honderdduizend werd door Pirandello zelf zijn bitterste, maar ook meest humoristische roman genoemd.