Leven en werk van Albert Einstein (1879-1955).

Selectie uit tussen 1980 en 1987 verschenen columns over innerlijke groei, emancipatie en de kwaliteit van het bestaan.

In Niccolo's Smile, Maurizio Viroli brings to life the fascinating writer who was the founder of modern political thought. Nicolo Machiavelli's works on the theory and practice of statecraft are classics, but Viroli suggests that his greatest accomplishment is his robust philosophy of life -- his deep beliefs about how one should conduct oneself as a modern citizen in a republic, as a responsible family member, as a good person. On these subjects Machiavelli wrote no books: the text of his philosophy is his life itself, a life that was filled with paradox, uncertainty, and tragic drama.

In deze meeslepende biografie redt A.N. Wilson Jezus uit de klauwen van het christelijk geloof en geeft hij ons een fascinerende beschrijving van de mens Jezus. Het is een boek dat geschreven is met groot respect voor deze mens en met een even zo grote scepsis ten aanzien van het christendom. Het volgt het spoor van het verhaal hoe de Man van Galilea -befaamd en geliefd wondergenezer- in Jeruzalem gearresteerd en vermoord werd.

Wilson plaatst zijn vertellingen tegenover het bijbelse verhaal over de oorsprong van het christendom. Op intrigerende wijze zet hij vele vraagtekens bij de gevestigde ideeen over Jezus en schuift hij sommige daarvan genadeloos terzijde. Het is een wetenschappelijke, maar tegelijkertijd zeer toegankelijke studie over Jezus, waarin hij een dramatische herbeschouwing geeft van zijn arrestatie en zijn proces. A.N. Wilson biedt de lezer een opwindende biografie over een van de meest belangrijke figuren in de wereldgeschiedenis.

Scheltema (1906-1981) was een groot rechtshistoricus, een briljant jurist en opmerkelijk hoogleraar, een zeer curieus dichter, een meer dan middelmatig pianist en een meer dan misselijk practical joker. Al die hoedanigheden heeft E. W. A. Henssen aan bod laten komen in zijn biografie 'Langs zelf gekozen paden'

Scheltema blonk uit op vele terreinen, als jurist en als rechtshistoricus, als pianist en als dichter en op al deze gebieden nam hij een grote discipline in acht. Zijn voorkeur ging uit naar grensgebieden. Niet alleen bracht hij het merendeel van zijn leven in Groningen door, waar het stiller was dan in de grote steden en hij zich naar eigen zeggen kon wanen in de beschaafde wereld te vertoeven, ook al was hij niet altijd gelukkig met zijn collegae: 'Pummels nemen ze hier graag, van die mensen met wie je eigenlijk niet kunt omgaan.' Ook in de wetenschap en in de literatuur oefenden grensstreken een bijzondere bekoring op hem uit. In de Nederlandse letterkunde vertoefde hij lang in de marge door zijn moeilijk te verkrijgen publicaties, de aard van zijn werk - gevoelige verlakkerij in archaïserende stijl en zijn afkeer van het heersende poëtische klimaat. Eenmaal hoogleraar geworden distantieerde hij zich ogenschijnlijk snel van zijn dichterschap, maar voor een enkele geinteresseerde liet hij deze pose varen. Hij verwierp niet de poëzie, maar haar beoefenaren: 'Mensen die altijd zo eerlijk willen zijn.'

Biografie van de Italiaanse schrijver, dichter en cineast (1922-1975).

Dit is geen boek zoals andere boeken. Dit is een boek van leven op dood. Op 17 april 1942 begon Hans Warren als jongen van 20 aan zijn Geheim dagboek en op zondagavond 16 december 2001, heel kort voor hij overleed, maakte hij de laatste notitie. Daarmee kon hij zijn wens waarmaken: in het dagboek het héle bestaan vastleggen.  Geheim dagboek 2001 is vooral zo hartverscheurend omdat het een ultiem loflied is op dat ene, onvervangbare, heerlijke leven. Voor de laatste keer geniet Hans Warren van kunst en literatuur, van klavertjesvier en van een glas Beaujolais Nouveau. Maar vooral betoont hij zich tot in de laatste vezel en tot het laatste moment een schrijver.

In de woelige jaren zestig trok Roger Van de Veldes tragische levensloop de aandacht. Hij werd opgesloten vanwege het vervalsen van doktersvoorschriften voor een medicijn dat hem voor zijn maag was voorgeschreven. Acht jaar bracht hij door achter tralies. Ten onrechte werd zijn literaire werk overschaduwd door zijn leven. Vijftig jaar later beklijven zijn teksten nog altijd. Zijn verhaal, zijn leven en werk verdienen een recht op antwoord. Hij was meer dan een verslaafde achter tralies. Hij was een vader, een echtgenoot, een getalenteerd journalist en bovenal een bijzonder goed schrijver. Ellen Van Pelt, auteur en docent aan de Schrijversacademie, sprak tientallen getuigen en nam tal van documenten en bronnen door om het markante leven van deze nog zeer leesbare literaire meester voor het voetlicht te brengen.

In Aantekeningen uit een kindertijd, dat verscheen in 1937, beschrijft Norah Lange haar jeugdherinneringen van haar vijfde tot haar veertiende. Door middel van fragmenten, bijna als in een fotoalbum, creëert ze huiselijke en familiescènes in een poëtische stijl, gebaseerd op haar heldere en originele manier om naar haar verleden als kind te kijken.Ze begint met het vertrek van het gezin uit Buenos Aires in 1910 en geeft een inkijkje in de soms magische, soms pijnlijke evolutie die ze doormaakt als dochter, beschouwer, en denker, terwijl de familie Lange ondertussen leert leven met de excentrieke kleine spion in hun midden – en vice versa. Lange beschrijft hoe ze haar oudere zus zag baden in het maanlicht, de dood van een paard, hoe ze huilde als ze op een tafel werd getild en werd gekleed als een jongen, en hoe ze tegelijkertijd lachte toen ze in mannenkleren op het dak klom om bakstenen te gooien.In een sfeer van warme huiselijkheid laten deze aantekeningen de kindertijd in haar meest elementaire vorm zien, een tijd waarin vreugde, angst en erotiek samenkomen en botsen.

In een obsessieve, borende stijl roept Te Gussinklo de gedachtewereld op van de jongen die hij ooit was, op weg naar volwassenheid. In de benepen gereformeerde omgeving voelt hij zich een melaatse, een vijand van alle mensen. Hij walgt van hun sociale aangepastheid. Voor hem is elk contact een duel. Dan ontdekt hij Sartre. Thuis vindt hij, een vakantie lang door diens boeken bladerend, de halfbegrepen woorden die hem definitief een voorsprong zullen geven op zijn leeftijdgenoten. Ze komen om raad bij hem, ze laten zich imponeren. Eindelijk heeft hij een effectieve strategie gevonden om zich tegenover de anderen staande te houden. In de jaren daarna raakt hij in de ban van Harry Mulisch. Koortsachtig leest hij diens eerste verhalen en romans. Hij spiegelt zich aan de helden die weigeren een compromis te sluiten met de onttoverde wereld van de volwassenen. Te Gussinklo herleest het werk dat hem tussen zijn zestiende en vijfentwintigste jaar tot op het bot raakte: de evocatie van wat hem in die tijd bezielde gaat vergezeld van vlijmscherpe en persoonlijk geëngageerde interpretaties van het werk van zijn idolen van toen.

Winston Spencer Churchill was an extraordinary combination of soldier and statesman. Of aristoctratic birth, he enlisted as a cavalry officer, saw action at the Battle of Omdurman and, as a civilian, reported the Boer War for the Manchester Guardian. Captured by the Boers, he escaped dramatically, and the popular appeal of his exploits helped him into a Parliamentary seat.

The daughter of a Nantucket sea captain, Lucretia Mott exhibited, from her earliest years, an extraordinary confidence and eloquence. As an adult, she dared to speak out to all-male audiences and refused to be silenced when she was attacked by protestors or when meeting halls where her organizations were to gather were burned down. In her later years, Mott became an advisor to presidents and a colleague to such activists as Frederick Douglas, Susan B. Anthony, and Sojourner Truth.

Persoonlijk verhaal van een kleinzoon van Nelson Mandela.

Portret van de Amerikaanse president Trump vanuit het perspectief van zijn familie: vijf kinderen uit drie huwelijken en zijn schoonfamilie.

Beknopte biografie van de Italiaanse dichter (1265-1321).

Briefwisseling tussen de Nederlandse letterkundige (1863-1923) en zijn uitgever.

In 'De laatste gouverneur' doet Rik Van Cauwelaert het verhaal van de Belgische centrale bankier Alfons Verplaetse (1930-2020), de man die pas in actie kwam vanaf vijf miljard frank. Hij hield naar eigen zeggen geen rekening met de cijfers na de komma, maar liet zich er toch nooit aan vangen. In 1982 organiseerde Verplaetse als kabinetsmedewerker van premier Wilfried Martens de devaluatie van de Belgische frank, die hij naderhand als gouverneur aan de sterke Duitse mark koppelde, tegen het advies van gezaghebbende economen in. Waarna hij samen met premier Jean-Luc Dehaene het land de eurozone in gidste. Zijn weekends met Martens en ACV-voorzitter Jef Houthuys in het Ardense Poupehan maken deel uit van de politieke mythologie. Maar zijn netwerk reikte veel verder en was veel ingrijpender en internationaler dan Poupehan. Volgens Bundesbank-voorzitter Hans Tietmeyer was het Verplaetse die de Duitsers ervan overtuigde België tot de eurozone toe te laten. In zijn Zultse dialect onderhandelde hij met zijn Zuid-Afrikaanse collega Christian Stals over de verkoop van een groot deel van de Belgische goudreserves om de Belgische schuld terug te dringen, en dat na een wenk van koning Boudewijn. Tijdens de zomer van 1993 schakelde Verplaetse de Belgische grootbanken in om de grote speculatiestorm tegen de frank af te slaan. Tussendoor leerde hij zijn Nederlandse kompaan Wim Duisenberg, de eerste ECB-voorzitter, wat de Vlamingen bedoelen met ?in het wijwater pissen?. De methodes van Fons Verplaetse waren zelden orthodox en zijn oplossingen vaak drastisch, en als het hem uitkwam sprak hij in hiërogliefen. Maar hij was de laatste onafhankelijke gouverneur van de Nationale Bank van België.

Edward Anseele Sr. (1856-1938) was de vader van het reformistisch socialisme, een van de oprichters van de Belgische Werkliedenpartij en van de coöperatieve maatschappij Vooruit.0Anseele, een van de meest markante figuren uit ons verleden, is nog tijdens zijn leven uitgegroeid tot een mythe. In deze biografie leren we hem kennen als de gedreven en bij wijlen dictatoriale politicus die de versplinterde socialisten samenbrengt en er een performante politieke partij van maakt, als de visionaire ondernemer die een industrieel imperium uitbouwt en als de organisator die tijdens de oorlogsjaren Gent redt van honger en kou.

Paul Frentrop schrijft al jaren over economische onderwerpen in NRC Handelsblad, in Het Financieele Dagblad en in het weekblad FEM/De week. Meestal kiest hij daarvoor de vorm van een column. Een column 'kan geestig zijn of ernstig, luchthartig of belerend, gaat over een onderwerp of over het leven in het algemeen, over manieren, over fatsoen of over andere belangwekkende onderwerpen.

'Victor Hugo was een gek die dacht dat hij Victor Hugo was,' luidt een bekende uitspraak van Cocteau. Het is een kernachtige samenvatting van de verbazing waaraan vele boeken gewijd zijn: hoe wist één man in één leven zoveel te zijn en te doen? Hij was de grootste dichter van zijn tijd, een van de belangrijkste toneelschrijvers en de populairste romanschrijver; hij was politicus, filosoof, tekenaar en journalist; hij was de toegewijde vader van vier kinderen en minnaar van een onafzienbare reeks maîtresses.
In de politiek uitte zich zijn tomeloze energie en dadendrang al evenzeer als in zijn schrijverschap en privé-leven. Hij was overal tegelijk: in het parlement en op straat, in de Académie en op de barricaden, in gesprek met de koning, met Thiers en met Lamartine, maar ook met de straatveger. Hij had een open oog en oor voor wat er leefde onder het volk; veel minder voor de slinkse politieke spelletjes die er om hem heen werden gespeeld in de Kamer. Hugo was een man die de politiek wilde gebruiken om misstanden te bestrijden - niet een man die misstanden gebruikte om politieke en maatschappelijke successen te behalen. Het kostte hem twintig jaar ballingschap. Maar omdat hij in zijn geschriften bleef geloven in en getuigen van de noodzaak van maatschappelijke veranderingen heeft hij waarschijnlijk toch veel bijgedragen aan de hervormingen waar hij zijn leven lang voor pleitte: gratis onderwijs voor iedereen, een eerlijker strafrecht, menswaardiger arbeidsomstandigheden.
Al deze aspecten komen aan bod in Zelf gezien, een van de meest gedreven en oneerbiedige autobiografieën uit de negentiende eeuw.

These three journeys take theater critic Margaret Croyden to a Polish forest retreat devised by experimental theater director Jerzy Grotowski, through intensive sessions at a Catskills ashram with Hindu guru Baba Muktananda, and, finally, to a spiritual teacher in an Israel divided by both the metaphor and the reality of war. Each experience, powerfully evoked, arouses memories of Croyden's past - her long forgotten childhood with her Jewish family in Brooklyn, her youthful dreams and aspirations, and her adult search for fulfillment and spiritual transendence. Each experience brings her closer to her identity as a woman, a Jew, and a writer. Croydens quest turns up no easy answers, no doctrinaire catharses. The struggle for self-knowledge is slow and painful, requiring both a remembering and a forgetting. Croydens perceptions may sometimes shock - especially those of the relationship between sexuality and religious ecstasy and of the Arab-Israeli conflict. This memoir - moving, thought-provoking, and daringly honest - tells a brave tale of a modern womans discovery of her authentic self.