Alfred Douglas, De boezemvriend van Oscar Wilde

'Wat vreemd te moeten leven in een land waar de cultus van schoonheid en de passie der liefde infaam worden bevonden. Ik haat Engeland; ik kan het er enkel uithouden omdat jij er woont.' Dat schreef Oscar Wilde aan Lord Alfred Douglas, bijgenaamd 'Bosie'(1870-1945), zijn jonge minnaar, zoon van de excentrieke markies van Queensberry, een edelman die hun geruchtmakende verhouding met lede ogen aanzag, en door wie de beroemde schrijver geprovoceerd werd tot het aanspannen van een rampzalig proces wegens smaad. Het jaar 1895, voor Wilde zo glorieus begonnen met de première van twee van zijn komedies An Ideal Husband en The Importance of Being Earnest, markeerde niet slechts het abrupte einde van de carrière van 'de hogepriester der Decadenten', ook voor diens discipel, Alfred Douglas, zou het leven nooit meer hetzelfde zijn. Hij noemde het ooit 'zo melodramatisch als een roman van Balzac', en de juistheid van deze vergelijking blijkt overduidelijk uit deze eerste Nederlandstalige biografie van Lord Alfred. Het is een kroniek van hartstocht en jaloezie, van intriges en rechtszaken, van trouw en verraad. Het boek breekt een lans voor Douglas, een markante figuur die beslist zijn tekortkomingen had, maar wiens kwaliteiten tot op de dag van vandaag onderbelicht zijn gebleven. Rehabilitatie van deze dichter baant ook de weg voor de appreciatie van zijn verzen. In Nederland wekten zij destijds de bewondering van kenners als P. C. Boutens, E. du Perron en P. N. van Eyck. Douglas' geciseleerde gedichten - waaronder 'Two Loves', met daarin de fameuze regel 'I am the Love that dare not speak its name' - zijn tegenwoordig alleen antiquarisch, en met moeite, verkrijgbaar. In deze leemte voorziet Alfred Douglas. De boezemvriend van Oscar Wilde door de opname in een appendix van een ruime keuze uit zijn poëtisch oeuvre.