De Regel voor monniken, waaraan de naam van Benedictus van Nursia (480-547) verbonden is, wordt al vijftien eeuwen in de kloosters gevolgd als interpretatiemodel om het evangelie in de wereld in praktijk te brengen. Deze 'regel voor beginners' en de daarmee verbonden levensstijl zijn ook toepasbaar buiten de kloostermuren, als een middel om de kwaliteit van samenleven en samenwerken te verhogen. Er wordt ingegaan op het benedictijnse leiderschap (mensen stimuleren tot groei), benedictijnse 'tijdsmanagement' (de moeilijke kunst van het beginnen), de nog moeilijker kunst van het ophouden, en de moeilijkste kunst van het vinden van de juiste houding tussen het beginnen en het ophouden, waardoor je het nooit meer 'druk' hebt.

Het is tegenwoordig druk aan het ethische front. Een belangrijke reden daarvoor is de sterke toename van keuzeproblemen als gevolg van de enorme uitbreiding van de handelingsmogelijkheden door de voortgang van de wetenschap en techniek. Bijna steeds hebben die keuzen ook een duidelijk moreel aspect. Zo worden we bijvoorbeeld voor de vraag gesteld of we solidair blijven met lijders aan genetisch voorspelbare ziekten, nu als gevolg van het genetisch onderzoek steeds meer mensen tot groepen met een verhoogd gezondheidsrisico gaan behoren. Of: wat betekent het voor onze moderne innovatiedrang, nu blijkt dat de processen die we in natuur en samenleving op gang brengen op steeds groter schaal risico's van eigen menselijk makelij met zich meebrengen (broeikaseffect, ABC-wapens, overbevolking, enz.)?

Controversial, contradictory, and mysterious, Utopia by Sir Thomas More has engaged scholars and intrigued readers since its initial publication in the 16th century. More's imagining of Utopia presents a solution to many of the social ills discussed in the first part of the text, yet seems also to embody a rejection of More's own well-documented Catholic beliefs. The novel popularized the concept of utopian societies in literary works, and can even be credited with the first introduction of the Greek term utopia into the English language.

Hoe is het toch mogelijk dat de mensen waar we overduidelijk niet zonder kunnen - vuilnismannen, politieagenten, verplegers - zo slecht verdienen, terwijl onbelangrijke, overbodige of zelfs schadelijke bankiers, lobbyisten en consultants veel beter boeren? Dit is de vraag waarmee Rutger Bregman en Jesse Frederik de patstelling in het debat over ongelijkheid doorbreken. Aan de hand van oude en moderne denkers, van Aristoteles tot Piketty, laten ze zien dat er niets vanzelfsprekend is aan de verdeling van inkomen en vermogen. In de overtuiging dat economen te weinig weten van filosofie, en filosofen te weinig van economie, tillen ze de discussie naar een hoger plan. Het is hoog tijd om die oude vraag opnieuw te stellen: welke rijkdom is echt verdiend?

The term ‘collateral damage' has recently been added to the vocabulary of military forces to refer to the unintended consequences of armed interventions, consequences that are unplanned but nevertheless damaging and often very costly in human and personal terms. But collateral damage is not unique to the world of armed intervention - it is also one of the most salient and striking dimensions of contemporary social inequality. The inflammable mixture of growing social inequality and the rising volume of human suffering marginalized as ‘collateral' is becoming one of the most cataclysmic problems of our time.

For the political class, poverty is commonly seen as a problem of law and order - a matter of how to deal with individuals, such as unemployed youths, who fall foul of the law. But treating poverty as a criminal problem obscures the social roots of inequality, which lie in the combination of a consumerist life philosophy propagated and instilled by a consumer-oriented economy, on the one hand, and the rapid shrinking of life chances available to the poor, on the other. In our contemporary, liquid-modern world, the poor are the collateral damage of a profit-driven, consumer-oriented society - ‘aliens inside' who are deprived of the rights enjoyed by other members of the social order.

In this new book Zygmunt Bauman - one of the most original and influential social thinkers of our time - examines the selective affinity between the growth of social inequality and the rise in the volume of ‘collateral damage' and considers its implications and its costs.

Een klein brevier over het begrip humor, met name in de christelijke geloofsbeleving, in de loop van de geschiedenis. Het is een milde glimlach over eigen te kort schieten en dat van anderen. Opgeluisterd met goede voorbeelden en komische prenten. Een speelse handleiding in levenskunst, voorzien van een degelijke literatuurlijst. In groene kaft met komische afbeelding. Anselm Hoste is abt van de Sint-Pietersabdij in Steenbrugge en medewerker van Sources Chretiennes en Corpus Christianorum, een wetenschapper dus.

De Nederlandse filosoof Spinoza is volgens Jonathan Israel de eerste en meest radicale verlichtingsdenker. Met Spinoza startte een nieuwe periode in het denken over de verhouding van godsdienstvrijheid en de vrijheid van meningsuiting. Israel keert zich fel tegen de opvatting dat de vroege Nederlandse verlichting van Spinoza meer in harmonie met de godsdienst was, dan de verlichting van de Franse philosophes. Als ideeenhistoricus ziet hij het als zijn plicht dit soort uitspraken over de verlichting tegen te spreken. Ze zijn volgens Israel niet alleen geschiedkundig volslagen verward en onjuist, maar ook politiek en sociaal uiterst schadelijk .

Jonathan Israel is hoogleraar Vroegmoderne Geschiedenis in Princeton en schreef onder meer The Dutch Republic: Its Rise, Greatness and Fall 1477-1806 en Radical Enlightenment; Philosophy and the making of modernity 1650-1750.

Inger Leemans, docent Cultuurgeschiedenis aan de Faculteit Letteren van de Radboud Universiteit, Siep Stuurman, hoogleraar Europese geschiedenis aan de Faculteit der Historische en kunstwetenschappen van de Erasmus Universiteit, Rotterdam, en Marin Terpstra, docent sociale en politieke filosofie aan de Radboud Universiteit, reageren in essays op de ideeen van Jonathan Israel.
De bundel verschijnt naar aanleiding van de Thomas More Lezing, een initiatief van het Soeterbeeck Programma van de Radboud Universiteit Nijmegen.

Een keuze uit de redevoeringen van Albert Schweitzer, Martin Luther King, Moeder Teresa, Nelson Mandela, Dalai Lama en vele anderen. Op de flap van de omslag staan alle prijswinnaar tem 2000 vermeld.

Nederlandse veris gebaseerd op de Engels-Pali editie

Pleidooi voor een humane omgang met andere volkeren, gebaseerd op het gedachtegoed van Francisco de Vitoria (circa 1483-1546), een van de grondleggers van het volkenrecht.

Er woedt een oorlog binnen de Katholieke Kerk. Aan de ene kant staat paus Franciscus, die met zijn sobere levensstijl zijn sterke boodschap onderschrijft: ̌̌n kerk voor iedereen, arm of rijk. Aan de andere kant is er de oude curie, met zijn eindeloze vetes en oude en nieuwe lobby's om bepaalde niet-zo-christelijke privileges te beschermen. Sommigen uit die oude garde zijn bereid alle middelen in te zetten om aan de macht te blijven. Als hij de strijd tegen corruptie, intimidatie en chantage verliest, zal paus Franciscus waarschijnlijk het veld ruimen, net als zijn voorganger. Op basis van vertrouwelijke informatie - waaronder zeer geheime documenten uit het Vaticaan zelf - beschrijft Nuzzi op bijzonder meeslepende wijze hoe Franciscus schoon schip wil maken en wie daarbij zijn vijanden zijn. De kruistocht laat zien op welke manier Franciscus het Vaticaan probeert te hervormen om het voor eens en voor al te bevrijden van de overweldigende corruptie die de Katholieke Kerk vanouds lijkt aan te kleven. De kruistocht is een verbijsterend boek dat iedere lezer zal choqueren. Het leest als een thriller, vol enerverende details over oplichterij en samenzweringen tegen het pausdom.

Filosofisch essay over de menselijke beleving van de werkelijkheid.

In Hoog feest voor PAARS buigt de auteur zich over een drietal thema's uit het Buitenste Buitenbos van de RK kerkgeschiedenis. Geen pijnlijke onthullingen dus, geen ingewikkelde theologische kwesties waar al zovelen elkaar minstens figuurlijk de hersens voor inslaan, maar problemen waar niemand ooit over heeft nagedacht. Al snel zal blijken dat die leemte hoognodig vulling behoeft. Bisschoppen kiezen voor zichzelf een motto, een levenslange lijfspreuk . Dat is de laatste eeuwen zo gegroeid. De oogst is nu een kleine 7000 spreuken. Tegen het licht gehouden hebben er maar enkele tientallen blos op de wangen. De rest lijkt grijzer, smaakt zoutelozer, ruikt muf van herhaling, het weer zit erin. Ontbreekt het aan alternatieven? Welnee, zie ze glimmen en geuren. De auteur roept leken als hijzelf op met hun (aanstaande) bisschop mee te denken, hem te doen kiezen voor iets dat vers en sprankelend is. Daarnaast brengt dit geschrift in herinnering die spijtige, nooit door iemand gesignaleerde doodzonde van bisschop B.J. Alfrink anno 1951. De tijd dringt om deze misstap te herstellen. Als het nog niet te laat is. Tenslotte paus Franciscus, de man die vriend en vreemde nu al enige jaren verbaast. De schrijver zelf had vijftig jaar na paus Johannes XXIII, waar de Annassen en Cajafassen elkaar op Petrus' hoge troon opvolgden, niet verwacht dat een paus hem in zijn leven nog eens zou verrassen. Maar zie. Wars van opsmuk, een hekel aan (ver)oordelen, overtuigd dat opruimen van de zooi van boven naar beneden moet, niet andersom, zo laat Franciscus zich kennen. Een man die voor zijn pastorale bezoeken de levensgevaarlijke sloppenwijken van Congo in wil, zware jongens in Mexico bezoekt, die zelfs nog een woord heeft voor de Utrechtse daklozenkrant en kwistig bommen van barmhartigheid dropt. Een paus die de meest aardse, de groenste rondzendbrief van de laatste duizend jaar schreef. Prijzen we hem het graf in? In ons 'Buitenbos' vergaren en vermeerderen wij onze 'nutteloze kennis'; al doende ontdekken we bij alle lof ook smetjes op het stralend wit van de pauselijke verschijning.

'De staat, dat ben ik.' 'Vraag niet wat uw land voor u kan doen, maar wat u kunt doen voor uw land.' 'Zoek niet naar fouten, maar naar oplossingen.' Iedereen kent deze bekende wijsheden, maar weet je ook wie ze gezegd heeft? Of in welke context? Tussen aanhalingstekens bundelt 120 citaten van bekende denkers van de laatste twee millennia. De wijsheden zijn opgedeeld in zes actuele thema’s: feminisme, leiderschap, economie, politiek, filosofie en psychologie. Elk citaat gaat vergezeld van een woordje uitleg over zijn betekenis en over de persoon die de woorden voor het eerst heeft uitgesproken.

A reviewer wrote of The Selfish Gene that it was rich with metaphor, passionate arguments, wry humour, colourful examples and unexpected connections.

This intriguing selection of Richard Dawkins large output of articles, lectures, individual chapters and reviews demonstrates the breadth of his interests, the sheer quality of his writing and the challenging nature of his trenchantly held views. Whether writing on the many aspects of evolution or on science in general - the importance of science, the poetry of science, the fact that science is inspiring (or ought to be) - he is often provocative, sometimes outrageous, never less than highly influential.

A compelling narrative that blends the story of infinity with the tragic tale of a tormented and brilliant mathematician.

Cultuurfilosofische polemiek waarin de humanistische waarde van de burgerlijke deugden verdedigd wordt. Deel 1 - Monopolisering van waarheden en waarden.Deel 2. (v.a. pag 189) De bezonnenheid

Two Views of Mind: Abhidharma and Brain Science offers a clear overview of perception, thought, and awareness in Tibetan Buddhist psychology and in Western neuroscience. DeCharms lays out the Buddhist theory of perception side-by-side with the scientific view of Western neuroscience on the brain activity of human cognition. He discovers insights from each system that suggest exciting new approaches to perennial problems that the other has not been able to resolve. Directed to non-specialists, he focuses on the differences between the two traditions in methodology, assumptions, and purpose.