In 1675 meldde Jan Swammerdam zich bij een commune die zich onder leiding van een profeet voorbereidde op het naderende einde der tijden. In de voorafgaande jaren had hij in de natuur zaken ontdekt die eeuwenlang verborgen waren gebleven, en zijn naam werd in Europa met steeds meer ontzag genoemd, maar hij had besloten al zijn onderzoek te staken en zich te onderwerpen aan een vrouw die pretendeerde rechtstreeks in verbinding te staan met God.

Het was de paradoxale uitkomst van zijn uiterst zelfstandige benadering van de vele raadsels waarvoor de natuur de mens destijds stelde. Hoe oud de aarde eigenlijk was, waar de ademhaling toe diende en hoe de voortplanting precies in zijn werk ging waren vragen waarop wel antwoorden waren te vinden, maar die waren steeds minder bevredigend geworden. De christelijke en klassieke traditie hadden hun vanzelfsprekende autoriteit verloren, en niets leek meer zeker. Veel mensen voelden zich daardoor bedreigd, maar Jan Swammerdam behoorde tot degenen die het als een bevrijding beschouwden om vertrouwend op eigen inzicht de raadsels te lijf te kunnen gaan. Hoe opmerkelijk zijn stap daarom ook lijkt, hij was beslist niet de enige die zichzelf alsnog uitleverde aan een hogere macht. In Gevaarlijke kennis wordt nagegaan waarom.

Naar eer en geweten beschrijft persoonlijke keuzes die mensen maakten tussen 1940 en 1945. Hoe leefde de gewone man of vrouw in oorlogstijd? Twaalf mensen vertellen openhartig over hún keuzes in hún oorlog. Keuzes die in oorlogstijd vaak onherroepelijk zijn en waarvan de consequenties meer dan vijftig jaar na dato nog steeds actueel zijn. De auteurs van dit boek hebben de verhalen in hun historische context geplaatst; zij dragen bij tot een beter begrip van de omstandigheden waaronder de keuzes van toen tot stand zijn gekomen. Geen algemene geschiedschrijving, maar de belevenissen van gewone Nederlanders in een ongewone tijd. Een tijd waarin moeilijke afwegingen gemaakt moesten worden. Veel tijd was er niet. Soms hielp die ene vraag: handel ik naar eer en geweten? Naar eer en geweten is samengesteld door Gerie de Jong, journaliste van de AVRO en de historici René Kok en Erik Somers die zijn verbonden aan het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie. In het boek is het thema van het AVRO televisieprogramma Naar eer en geweten uitgewerkt. Hiervoor zijn ooggetuigen geïnterviewd en is intensief gebruik gemaakt van dagboeken, brieven en memoires. Het resultaat is een pakkend relaas over het leven van gewone Nederlanders in een ongewone tijd.

De mening over de informatie- en communicatietechnologie (ICT) fluctueert al even heftig als de internetaandelen op de beurs: na ongebreideld optimisme komt pessimisme. Betekent de nieuwe ICT een revolutie die economie en samenleving diepgaand zal veranderen? Of is er slechts sprake van een kortstondige hype, van jonge wijn in oude zakken?

Met bijdragen van o.a.: Nout Wellink, Hein Schreuder, Paul Rosenmoller, Lodewijk de Waal en Wim Dik.

Beschrijving van de aard van natuurkundig onderzoek aan de hand van voorbeelden uit de sterrenkunde en de kernfysica.

Submission Part 1 was wereldwijd een der meest besproken films van 2004. Ayaan Hirsi Ali wilde hiermee de ongelijke behandeling van vrouwen binnen de islamitische gemeenschappen aan de kaak stellen. Wat is de achtergrond van deze misstand, welke omvang heeft het probleem? Na de moord op cineast Theo van Gogh voelde Ayaan Hirsi Ali de noodzaak om haar stellingname tegenover kritiek, met name uit moslimkringen, te verdedigen. In Submission is opgenomen: de tekst van de film, de letterlijke weergave van het gesprek met Joost Zwagerman in het VPRO-programma Zomergasten, een uitgebreid antwoord van Ayaan Hirsi Ali aan haar critici en een bijdrage van Betsy Udink over vrouwenmishandeling in Pakistan, de op een na grootste moslimnatie, en de houding van verlicht gematigde moslims tegenover deze wantoestand.

Op 2 februari 2009 besloten minister-president Balkenende en de meest betrokken ministers, na jarenlange debatten in politiek en samenleving, tot de instelling van een commissie onder voorzitterschap van mr. W.J.M. Davids, oud-president van de Hoge Raad der Nederlanden. Deze commissie heeft onderzoek gedaan naar de besluitvorming over het Nederlandse beleid inzake Irak in de periode van de zomer van 2002 tot de zomer van 2003. Bij haar onderzoek heeft de Commissie toegang gehad tot alle relevante informatie. Voorts werden gesprekken gevoerd met alle hoofdrolspelers en met tal van andere betrokkenen. In dit rapport worden de bevindingen en conclusies van het onderzoek gepresenteerd. De Commissie maakt inzichtelijk hoe de politieke besluitvorming is verlopen. Ook schept zij helderheid in tal van discussies die de afgelopen jaren in media en politiek zijn gevoerd, zoals: welke rol hebben volkenrechtelijke overwegingen gespeeld in de besluitvorming? Wat was de informatiepositie van AIVD en MIVD en hoe zijn politici daarmee omgegaan? Was er sprake van Nederlandse militaire betrokkenheid? De Commissie verwoordt tot slot haar bevindingen in een aantal conclusies.

The author introduces the reader to the essential qualities of Baroque art, telling how mannerism was finally supplanted by Caravaggio's naturalism and relating the new acceptance of sensual experience to a new curiosity about human psychology and the inner life.

De grote problemen van dit moment zijn voelbaar in de zorg, het onderwijs en op straat. Grondige maatregelen blijven uit door politieke controverse en verkeerde zuinigheid. NYFER reikt in deze uitgave mogelijkheden aan om doeltreffend de lange wachtlijsten, de belabberde staat van het onderwijs en toenemende onveiligheid op te lossen. Tegelijkertijd doet NYFER suggesties voor besparingen en extra inkomsten van de overheid, onder andere met een effectieve aanpak van het ziekteverzuim en een rechtvaardiger grondbeleid.

Met de financieel onderbouwde voorstellen van NYFER kan het nieuwe kabinet de kwaliteit van onze samenleving de komende jaren krachtig verbeteren. En anders kan de oppositie er haar voordeel mee doen. Overstag is kortom een cadeautje voor het kabinet, of ... munitie voor de oppositie.

De beleveniseconomie, die inmiddels een substantieel deel uitmaakt van onze economie, kan worden omschreven als alle productie en dienstverlening die gericht is op leniging van de emotionele behoeftes van mensen als groep of van de mens als individu. Tot nu toe werd de beleveniseconomie vooral gezien als iets wat uitmondde in een ongebreidelde fun industry, met behulp waarvan mensen uit alle macht proberen hun verveling te verdrijven. Susanne Piët gaat in dit boek verder en beschrijft de volgende fases in deze economie. Zij voorspelt onder meer een omslag in de tot nu toe algemeen gehuldigde aannames, met de consequenties en implicaties van de beleveniseconomie op langere termijn en op velerlei gebied: het belang van emoties en het idee van maakbaarheid (van ons geluk), trends op het gebied van marketing en productontwikkeling, de ontwikkeling van de beeldcultuur en van besef van goed en kwaad (normen en waarden), de kenmerken van de moderne held, het verlangen naar authenticiteit, de noodzaak van zin maken en zin geven. Al bij al levert dat een rijkgeschakeerd beeld op van de huidige en toekomstige westerse samenleving, in de traditie van Neil Postman, Rolf Jensen en Joseph Pine en James Gilmore.

Analyse door de Amerikaanse econoom van de huidige problemen in de wereldeconomie.

As a painter, designer, sculptor, and also a collector of art, Paul Gauguin (1848-1903) was the leader of the Pont-Aven school and one of the most important post-impressionist painters. Trained in painting by Camille Pissarro, he developed a novel approach to the expression of shapes and colors. His aesthetic researches took him to Brittany before luring him to the Pacific isles on a quest for a lost paradise and a wild nature. His influence on modern painting was to be decisive.

Nederlanders klagen graag en veel. Het is niet goed of het deugt niet. Dat is het beeld dat we van onszelf hebben. Maar klopt dat wel? Natuurlijk, er wordt heel wat gemopperd, maar daar tegenover staan veel Nederlanders die opgewekt de handen uit de mouwen steken en energiek creatieve oplossingen bedenken voor hun problemen.
In dit boek gaat Charles Groenhuijsen op zoek naar de . landgenoten die het anders en vooral beter doen dan alle sombere borreltafelpraat doet vermoeden. Hij ontmoet allochtone scholieren die in rap tempo hun onderwijsachterstand inhalen en hun ouders die in grote aantallen een eigen bedrijf beginnen. Wijkbewoners die initiatieven nemen om hun buurt veiliger en leefbaarder te maken. Ondernemers die een autofabriek beginnen. En Nederlanders die onzichtbaar en belangeloos ouderen, zieken en zwakken helpen.
Groenhuijsen analyseert ook de Haagse politiek. Waar gaan politici van uit? Kiezen ze voor een pessimistische boodschap waar mensen zelden sterker van worden? Of kiezen ze heel optimistisch voor de individuele kracht van hun kiezers en roepen ze hen op meer eigen verantwoordelijkheid te nemen?

Beschrijving van de veranderingen die zich met name in de periode 1945-1995 voordeden in en rond het Friese dorp Jorwerd.

In de zeventiende-eeuwse Republiek heerste een verrassende religieuze veelvormigheid. Dat kunnen we al afleiden van de religieuze voorkeuren van de grootste kunstenaars uit die tijd: Frans Hals was gereformeerd, Jan Steen en Johannes Vermeer waren katholiek, Rembrandt verbond zich aan geen enkele kerk. Allen verkochten hun werk aan een publiek met een zeer uiteenlopende godsdienstige achtergrond.

Autobiografische schets van de voormalige PvdA-politicus en VARA-voorzitter, met zijn visie op hedendaagse politieke en maatschappelijke problemen in Nederland en de manier waarop die kunnen worden opgelost.

Discusses the founding of modern architecture through the lives and works of four important architects.

Zou je een geamputeerd been mee naar huis mogen nemen? Kun je tijdens het fitnessen elektriciteit opwekken? Enne… wie bedacht het apenstaartje eigenlijk? Elke dag geeft nrc.next antwoord op de meest interessante, kleurrijke en spannende vragen van lezers in de meest gelezen rubriek van de krant, ‘Next question’. In Kunnen
muggen dronken worden? staan alleen de honderd allerbeste van de afgelopen twee jaar.

Na het lezen van dit boek ben je voorzien van allerlei bizarre weetjes en nuttige feitjes. Op een feestje vertel jij straks dat de aarde elk jaar 30 tot 50 miljoen kilogram ruimtestof opveegt, dat een lijk wit kleurt omdat het bloed naar de rug zakt en de bovenkant van een cracker die met gaatjes is. En in het vliegtuig bestel je voort aan tomatensap.Want je weet: dat muffe sapje verandert in de lucht in een fijne dorstlesser.

Most scientists have read one or more Utopian novels. The best known - Brave New World, The Shape of Things to Come, and even Planet of the Apes - have biological themes. They tell of a day when the human race will undergo genetic disaster because of the machinations of scientists. In Bicycling to Utopia, award-winning scientist Steve Jones looks at the future of human evolution from the perspective of current developments in human genetics. Together with other essays by experts in their fields, this volume of selected Evening Discourses from the Royal Institution offers an authoritative and accessible summary of current thinking in many areas of science and technology.

Begin jaren zestig van de vorige eeuw begon Zeeland ingrijpend te veranderen. Misschien wel meer dan andere provincies. Eilanden hielden op langer eilanden te zijn, industriegebieden kartelden de horizon en vissers moesten weg uit hun oude havens. Zeeland raakte in de greep van het aanzwellende toerisme en voor jongeren werd de toen revolutionaire rock-'n-roll het nieuwe evangelie.

Maar in de luwte van die nieuwe tijd bleef het oude Zeeland voor veel Zeeuwen gewoon bestaan. Ze hadden geen oog voor de veranderingen of trokken er zich niets van aan. Op een werf in Arnemuiden werd een hoogaars gebouwd zoals dat al tweehonderd jaar gebeurde, een veerman tussen Tholen en Schouwen bleef doorvaren met zijn kleine boot, in Oostdijk maakte de ongekroonde burgemeester zich zorgen over de gemeentegrens die dwars over zijn tafel liep, in een smokkelcafé aan de Belgische grens werd gelachen en gedanst terwijl er aan het Nauw van Bath, waar schepen konden vastlopen of zelfs uitbranden, iemand met zijn laarzen sporen trok in de modderige oever van de Schelde.

William Rothuizen schreef al die verhalen op. Hij ging op pad met kunstenaar Jac Prince die dat alles in zijn fijnzinnige tekeningen zo perfect aanvoelde. De verhalen verschenen in 1962 en 1963 in de Provinciale Zeeuwse Courant. Veel Zeeuwen hebben ze met waardering gelezen en bewaren een scherpe herinnering aan het werk van Prince.

In 'Sporen van het oude Zeeland' worden beelden en sferen opgeroepen van vijfenveertig jaar geleden. Een jongere generatie kan er met enige verwondering van kennisnemen, voor oudere Zeeuwen zullen de verhalen en de tekeningen een herkenning zijn van een tijd waar menigeen met een glimlach aan terugdenkt.

Robert Harbison has acquired a reputation for looking at architecture in a highly original way. The questions he asks are those deliberately suppressed by conventional architectural historians: What draws me to this building? What meaning intended or unintended - does it have? Has that meaning changed through time?

'Victor Hugo was een gek die dacht dat hij Victor Hugo was,' luidt een bekende uitspraak van Cocteau. Het is een kernachtige samenvatting van de verbazing waaraan vele boeken gewijd zijn: hoe wist één man in één leven zoveel te zijn en te doen? Hij was de grootste dichter van zijn tijd, een van de belangrijkste toneelschrijvers en de populairste romanschrijver; hij was politicus, filosoof, tekenaar en journalist; hij was de toegewijde vader van vier kinderen en minnaar van een onafzienbare reeks maîtresses.
In de politiek uitte zich zijn tomeloze energie en dadendrang al evenzeer als in zijn schrijverschap en privé-leven. Hij was overal tegelijk: in het parlement en op straat, in de Académie en op de barricaden, in gesprek met de koning, met Thiers en met Lamartine, maar ook met de straatveger. Hij had een open oog en oor voor wat er leefde onder het volk; veel minder voor de slinkse politieke spelletjes die er om hem heen werden gespeeld in de Kamer. Hugo was een man die de politiek wilde gebruiken om misstanden te bestrijden - niet een man die misstanden gebruikte om politieke en maatschappelijke successen te behalen. Het kostte hem twintig jaar ballingschap. Maar omdat hij in zijn geschriften bleef geloven in en getuigen van de noodzaak van maatschappelijke veranderingen heeft hij waarschijnlijk toch veel bijgedragen aan de hervormingen waar hij zijn leven lang voor pleitte: gratis onderwijs voor iedereen, een eerlijker strafrecht, menswaardiger arbeidsomstandigheden.
Al deze aspecten komen aan bod in Zelf gezien, een van de meest gedreven en oneerbiedige autobiografieën uit de negentiende eeuw.

As the [al-Qaida terrorists] charged one wall, three Green Berets leaned over the parapets, oblivious to the enemy small-arms fire that was cracking by their heads and shoulders.
Focus, squeeze, focus, squeeze, they recited quietly. . . . Each time . . . the lifeless body [of an al-Qaida terrorist] would snap back through the desert air and drop onto the sandy courtyard.
The war in Afghanistan was the most secret conflict since the CIAs covert war in Laos; thousands of journalists covered it, yet, ironically, little is known about how it was waged or what really happened--until now.
The Hunt for bin Laden plunges the reader into Americas War on Terror, from the first top-secret meetings of TASK FORCE DAGGER in Tampa on the afternoon of September 11, 2001, through the liberation of Kabul sixty-two days later and the tragedies of OPERATION ANACONDA. The book takes the reader into the heat of battle--as seen through the eyes of the Green Berets on the ground. This is the story of how only a few hundred men, operating from a secret Special Forces base, changed the course of history in Central Asia and destroyed a hundred-thousand-man terrorist army in less than ninety days.
Action-packed and controversial, The Hunt for bin Laden is teeming with revelations and inside information. The truth about John Walker Lindh and Mike Spann, the failure of the conventional generals, the courage of the Northern Alliance, the wounding and murder of journalist, and the flaws and frustrations of the hunt for bin Laden himself.
In mid-December 2001, Robin Moore arrived in Afghanistan, where he joined his old friends, whom he had celebrated thirty-five years earlier in his book The Green Berets and who were now calling in airstrikes and fighting alongside the armies of the Northern Alliance against the terrorist al-Qaida and Taliban. In less than three winter months, about a hundred Green Berets accounted for the deaths of perhaps as many as forty thousand terrorists and the winning of a war in Afghanistan--where the Soviets had found fighting a war all but impossible.

As cultural practice, the early modern duel both indicated and shaped the gender assumptions of wealthy young men; it served, in fact, as a nexus for different, often competing, notions of masculinity. As Jennifer Low illustrates by examining the aggression inherent in single combat, masculinity could be understood in spatial terms, social terms, or developmental terms. Low considers each category, developing a corrective to recent analyses of gender in early modern culture by scrutinizing the relationship between social rank and the understanding of masculinity. Reading a variety of documents, including fencing manuals and anti-dueling tracts as well as plays by Shakespeare, Jonson, Middleton, and other dramatists, Low demonstrates the interaction between the duel as practice, as stage-device, and as locus of early modern cultural debate.

The first comprehensive history of the oldest national religious Jewish women's organization in the United States

Gone to Another Meeting charts the development of the National Council of Jewish Women (NCJW) and its impact on both the Jewish Community in the United States and American Society in general.

Founded in 1893 by Hannah Greenebaum Solomon, NCJW provided a conduit through which Jewish women’s voices could be heard and brought a Jewish voice to America’s women’s rights movement. NCJW would come to represent both the modernization and renewal of traditional Jewish womanhood. Through its emphasis on motherhood, its adoption of domestic feminism, and its efforts to carve a distinct Jewish niche in the late 19th-century Progressive social reform movement in the largely Christian world of women’s clubs, NCJW was instrumental in defining a uniquely American version of Jewish womanhood.

At the beginning of the 1650s, England was in ruins – wrecked, impoverished, grief-stricken by plague and civil war. What started out as a heaven was soon to become one of the cruellest places on earth. The history of Willoughbyland is a microcosm of empire, its heady attractions and fatal dangers.