Hij zwart, zij blank. Getrouwd uit passie, gescheiden uit pure liefde. Want liefde overwint alle kleuren. Ik bin swart van boeten, maor mooi van binnen. En you Hengeler bint mooi van boeten, maor pikswart van binnen. (Joseph Sylvester - Menthol)

Amsterdam, 1925. Joseph Sylvester, bijgenaamd Menthol, komt na een jarenlange zwerftocht aan in de hoofdstad van Nederland. Gevlucht voor de uitzichtloze situatie in zijn geboorteland Saint Lucia en voor de rassenhaat en het geweld van de Ku Klux Klan in Amerika. Een vlucht naar de vrijheid. Hij verdient zijn brood op markten met zijn Babajaba tandpasta, dat hij aanprijst als ‘het natuur geheim van het zwarte ras’. Daarmee trekt hij het hele land door. Complete steden en dorpen lopen uit. Menthol leert Nederland tandenpoetsen. Roosje Borchert is een vrijgevochten dame van stand en staat als mannequin bekend als het mooiste meisje van de stad. Als zij Joseph tegenkomt is het liefde op het eerste gezicht. Hij zwart, zij blank. Een schier onmogelijke combinatie in de jaren twintig van de vorige eeuw. Maar het paar trotseert alles en iedereen en trouwt. Zij gaan wonen in een provinciestad waar nog nooit eerder iemand een zwarte man heeft gezien. Twaalf jaar later breekt de oorlog uit. Opnieuw dreigt Joseph’s vrijheid te worden aangetast. Het echtpaar besluit te scheiden, uit pure liefde voor elkaar. En dat is maar goed ook…

De historische aandacht voor toverij in Europa houdt meestal op bij de criminele vervolging ervan. Alleen ui de verzamelingen van volkskundigen kan worden opgemaakt dat ook in Nederland de geschiedenis van toverij doorloopt tot in een nabij verleden, met toverijbetichtingen en bloeiende praktijken van onttoveringsspecialisten.

De wondere wereld van Otto van Eck schetst een breed panorama van de grote culturele en politieke omwentelingen in het laatste decennium van de achttiende eeuw. In deze periode van Verlichting en democratisering werd de basis gelegd voor het moderne Nederland. Deze revolutionaire ontwikkelingen worden hier bezien door de ogen van het jongetje Otto van Eck, dat vanaf zijn tiende jaar een dagboek bijhield. Otto's vader was geïnspireerd door de idealen van de Verlichting. Van zijn zoontje wilde hij een modelburger voor een nieuwe tijd maken en als revolutionair politicus wilde hij Nederland omvormen tot een paradijs op aarde. De Bataafse revolutie bracht persvrijheid en mensenrechten, maar ook werden voor het eerst de grenzen van de maakbaarheid van mens en maatschappij ontdekt.

In de Oudheid en de Middeleeuwen dacht men dat pest werd veroorzaakt door kometen en hemellichamen die de lucht bezoedelden. Men probeerde lucht en bodem te zuiveren en bad tot God. In de veertiende eeuw kwam men op de gedachte dat pest werd veroorzaakt door een smetstof die van mens op mens werd overgebracht. De besturen van Italiaanse stadstaten waren de eersten die hiertegen gerichte maatregelen namen: cordons en quarantaines. De Staten-Generaal en de gewestelijke besturen in de Republiek keken bij pestepidemieën lang weg en probeerden uitbraken te verzwijgen. Pas vanaf 1665 ging men geleidelijk over op een centrale, primair-preventief gerichte aanpak. Op basis van archiefonderzoek laat A.H.M. Kerkhoff zien, dat politieke en economische overwegingen hierbij veel invloedrijker waren dan medisch-theoretische inzichten. Het gevoerde beleid was hard, sober en zuinig, maar effectief. Anders dan in andere Europese landen hebben zich in de Republiek geen pestepidemieën meer voorgedaan.

Nederland werd in de eerste helft van de vorige eeuw uit haar zelfgenoegzaamheid wakker geschud in de moderne tijd. Lukte het tijdens de Eerste Wereldoorlog nog om een verzuilde maatschappij te beschermen tegen de grote wereld, de crisisjaren en moderne communicatie doorbraken het isolement. Moderne ideeën en middelen wonnen terrein. In Duitsland kwam het tot een nationalisme dat ook in Nederland leidde tot verwoesting en vervolging. In Nederlands-Indië kreeg het Indonesisch nationalisme steun in de rug van de Japanse bezetters.

Analyse van de geschiedenis van Nederland in de periode 1555-1702, met nadruk op politieke en religieuze ontwikkelingen en de rol van grote mannen als Willem van Oranje, Van Oldenbarnevelt, Frederik Hendrik, Johan de Witt en Willem III.

Nederlanders klagen graag en veel. Het is niet goed of het deugt niet. Dat is het beeld dat we van onszelf hebben. Maar klopt dat wel? Natuurlijk, er wordt heel wat gemopperd, maar daar tegenover staan veel Nederlanders die opgewekt de handen uit de mouwen steken en energiek creatieve oplossingen bedenken voor hun problemen.
In dit boek gaat Charles Groenhuijsen op zoek naar de . landgenoten die het anders en vooral beter doen dan alle sombere borreltafelpraat doet vermoeden. Hij ontmoet allochtone scholieren die in rap tempo hun onderwijsachterstand inhalen en hun ouders die in grote aantallen een eigen bedrijf beginnen. Wijkbewoners die initiatieven nemen om hun buurt veiliger en leefbaarder te maken. Ondernemers die een autofabriek beginnen. En Nederlanders die onzichtbaar en belangeloos ouderen, zieken en zwakken helpen.
Groenhuijsen analyseert ook de Haagse politiek. Waar gaan politici van uit? Kiezen ze voor een pessimistische boodschap waar mensen zelden sterker van worden? Of kiezen ze heel optimistisch voor de individuele kracht van hun kiezers en roepen ze hen op meer eigen verantwoordelijkheid te nemen?

Beschrijving van de veranderingen die zich met name in de periode 1945-1995 voordeden in en rond het Friese dorp Jorwerd.

Begin jaren zestig van de vorige eeuw begon Zeeland ingrijpend te veranderen. Misschien wel meer dan andere provincies. Eilanden hielden op langer eilanden te zijn, industriegebieden kartelden de horizon en vissers moesten weg uit hun oude havens. Zeeland raakte in de greep van het aanzwellende toerisme en voor jongeren werd de toen revolutionaire rock-'n-roll het nieuwe evangelie.

Maar in de luwte van die nieuwe tijd bleef het oude Zeeland voor veel Zeeuwen gewoon bestaan. Ze hadden geen oog voor de veranderingen of trokken er zich niets van aan. Op een werf in Arnemuiden werd een hoogaars gebouwd zoals dat al tweehonderd jaar gebeurde, een veerman tussen Tholen en Schouwen bleef doorvaren met zijn kleine boot, in Oostdijk maakte de ongekroonde burgemeester zich zorgen over de gemeentegrens die dwars over zijn tafel liep, in een smokkelcafé aan de Belgische grens werd gelachen en gedanst terwijl er aan het Nauw van Bath, waar schepen konden vastlopen of zelfs uitbranden, iemand met zijn laarzen sporen trok in de modderige oever van de Schelde.

William Rothuizen schreef al die verhalen op. Hij ging op pad met kunstenaar Jac Prince die dat alles in zijn fijnzinnige tekeningen zo perfect aanvoelde. De verhalen verschenen in 1962 en 1963 in de Provinciale Zeeuwse Courant. Veel Zeeuwen hebben ze met waardering gelezen en bewaren een scherpe herinnering aan het werk van Prince.

In 'Sporen van het oude Zeeland' worden beelden en sferen opgeroepen van vijfenveertig jaar geleden. Een jongere generatie kan er met enige verwondering van kennisnemen, voor oudere Zeeuwen zullen de verhalen en de tekeningen een herkenning zijn van een tijd waar menigeen met een glimlach aan terugdenkt.

Studie over het algemeen culturele tijdschrift in Nederland rond 1800.

Deze studie tracht een indruk te geven van de gangbare achttiende-eeuwse ideeën over godsdienst, moraal en maatschappij, zoals die verwoord werden in de prijsverhandelingen van het Stolpiaansch Legaat te Leiden, Teyler's Godgeleerd Genootschap uit Haarlem en de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen.

Honderd jaar geleden zaten de godshuizen nog vol. Niet alleen in de kerk, maar ook buiten de kerkdiensten zongen de Nederlanders massaal stichtelijke liederen. Vooral daarover gaat dit boek. Wat zong men precies? Waar kwamen de liederen vandaan? Hoe werden ze verspreid? 'Eén in het lied en leven', richt zich op de protestantse liedcultuur; de liederen waarmee meer dan de helft van de Nederlandse bevolking vertrouwd was. De auteur staat stil bij de rol van de verzuiling en de verschillen tussen orthodoxe en vrijzinnige stromingen, de drang tot (her)kerstening en de verhouding van de protestanten ten opzichte van de (liberale) Nederlandse cultuur in het algemeen. Een van de opmerkelijkste verschijnselen die de auteur signaleert is de populariteit van de Angelsaksische gospel hymns.

Met een heel nieuw hoofdstuk gewijd aan Nederlands recentste geschiedenis.

Heeft een natie een hart? De negentiende eeuw was de eeuw van disciplinering, regulering en tucht, door de staat opgelegd. De negentiende eeuw was ook de eeuw van burgerlijk idealisme en activisme. Allerlei groepen spanden zich in voor de morele verheffing van de samenleving.

Liberalen maakten zich zorgen over de losse zeden van het volk, dat dronk, gokte en te veel kinderen kreeg. Confessionelen verzetten zich tegen het materialisme en de teloorgang van het geloof door actie te voeren tegen de zondagse pleziertrein, de danszaal en de kermis. Vrouwen streden tegen de dubbele moraal, zoals de door de overheid gereglementeerde uitbuiting van arme prostituees door rijke heren van stand.

Deze morele bevlogenheid van de burgerij kreeg ook vorm in de politiek. Door de oprichting van een politieke partij of door de petities en acties van buitenparlementaire organisaties spraken velen zich uit voor het zedelijk fundament van de natie. In 'Het hart van de natie' beschrijft Hanneke Hoekstra de morele dimensie van de natievorming. De afschaffing van de doodstraf, de oprichting van de ARP en de toekenning van het kiesrecht aan vrouwen waren belangrijke momenten in de vorming van de nationale gemeenschap.

Met name de antirevolutionairen en de vrouwenbeweging slaagden erin door het hele land mensen te mobiliseren en te betrekken bij de zedelijke natie. De kracht van deze organisaties vormde het warme hart van Nederland.

Het verhaal wil dat Nederland langs lijnen van geleidelijkheid en in vreedzaamheid tot stand is gekomen. Datzelfde verhaal wil dat Nederland nog altijd een oase van stabiliteit en redelijkheid is, en dat ook zal blijven. In dit baanbrekende boek laat Piet de Rooy zien dat het in werkelijkheid heel anders is gegaan. Niet vreedzaamheid en geleidelijkheid, maar een afwisseling van conflicten, breukpunten en toeval bepaalden de koers in de afgelopen twee eeuwen. En dat proces duurt voort. Zonder het sprekende detail te vergeten, plaatst De Rooy de totstandkoming van Nederland in het grote kader van de wereldgeschiedenis. Het land dacht te bewegen maar werd bewogen. De auteur gaat daarbij in op de moeizame ontwikkeling van het parlement en politieke partijen, het ontstaan van verzuiling en verzorgingsstaat, de opkomst van een economisch gestuurd conservatisme en, ten slotte, de doorbraak van het populisme en algeheel pessimisme over de toekomst van Nederland. In een kleurrijke stijl laat De Rooy zien dat staatsvorming allesbehalve een vanzelfsprekende en afgeronde ontwikkeling is.

Op basis van cijfers en trends verkent Willem Vermeend de toenemende kloof tussen arm en rijk. Hij gaat lijnrecht in tegen het toekomstbeeld van econoom Thomas Piketty, die een samenleving van renteniers voorspelt waarbij de rijken ten koste van de armen steeds rijker worden en overal de dienst gaan uitmaken. Ook weerlegt Vermeend Piketty's suggestie, en die van zijn aanhangers, dat zwaardere belastingen op rijken een oplossing bieden. 'Armen maak je niet rijker door rijken armer te maken,' zo stelt Vermeend. Hij zegt dat een verkleining van de kloof het best gerealiseerd kan worden via onderwijs, extra economische groei, het scheppen van voldoende banen en het aanpakken van extreme loonverschillen in het bedrijfsleven.

"De wereld is radicaal veranderd sinds de Grote Lockdown. In energie, toerisme, vastgoed, financiering, waardeketens, mobiliteit en it wordt het nooit meer zoals het was. De schulden zijn geëxplodeerd en er komt een zware recessie. De kosten zijn enorm, de kansen ongekend. Maar die kansen gaan niet gepakt worden in het ?kleine-bufferkapitalisme? dat Nederland de laatste dertig jaar omarmde. 0In dit boek wordt dat kleine-bufferkapitalisme van vlak voor de Grote Lockdown op heterdaad betrapt. Financiële vermogens groeien er ten koste van innovatie, veerkracht en draagvlak. De staatsschuld moet altijd maar lager en er hoopt zich geld op bij aandeelhouders, bij de staat, en in de internationale financiële markten. Dit alles ten koste van lonen en financiële buffers bij huishoudens.0Dit kan beter. De plannen om Nederland anders in te richten liggen klaar. We moeten het alleen nog doen. Daarom eindigt dit boek met een terugblik vanuit 2030 op het bijzondere decennium na de Grote Lockdown. Het worden beslissende jaren"--Cover