Oom Izaäk streek met zijn vingers over mijn wang. Wat een rare jongen ben jij toch, hoe ben jij in onze familie terechtgekomen. Hij zag mij aan met grote, afwezige ogen. Maar ik mag je wel. Je zult het nog moeilijk krijgen in je leven. "Terug van weggeweest" in deze drie woorden valt de wederopstanding van Lévi Weemoedt het beste te vatten. Jarenlang was zijn werk een geheimtip onder bevlogen literatuurkenners; maar dankzij de bloemlezing 'Pessimisme kun je leren!' en twee optredens in De Wereld Draait Door beleefden zijn verzen een comeback in de boekhandel. Behalve dichter is Lévi Weemoedt een groot verhalenverteller, in de beste traditie van auteurs als J.M.A. Biesheuvel en Bob den Uyl. Zijn oeuvre omvat een tiental bundels met meer dan honderd verhalen. De geestigste, de mooiste en de meest melancholieke verschijnen nu in een prachtige editie, samengesteld door Vic van de Reijt, in nauw overleg met de auteur.

Bundel artikelen vanuit verschillende benaderingen over het vertellen en formuleren van verhalen als zingeving.

Drie korte verhalen.

Speelse en satirische columns.

10 Russische vrouwen moeten 10 dagen in quarantaine. Om de tijd te doden vertellen ze elkaar over hun leven en avonturen. Verhalen over mannen, ontrouw en wraak, eerste liefde en verkrachting, werk en kinderen, geld en geluk. Soms openhartig, erotisch of luchtig, dan weer aangrijpend of droevig geven de verhalen een fascinerend beeld van de Russische samenleving, gezien door de ogen van vrouwen. Julia Voznesenskaja (1942) woont in Duitsland, sinds ze wegens verboden culturele en sociale activiteiten de voormalige Sovjet-Unie werd uitgezet.

Ingeborg Bachmann werd in 1926 in Klagenfurt, Oostenrijk, geboren. Ze schreef twee gedichtenbundels die in 1953 en 1956 haar roem vestigden. In 1961 verscheen haar verhalenbundel Het dertigste jaar, waarna het lange tijd stil bleef tot in 1971 de befaamde roman Malina verscheen. Deze werd kort daarop in 1972 gevolgd door haar tweede verhalenbundel en laatste publicatie Simultaan. In 1973 stierf zij in Rome aan de gevolgen van een brandongeval.

Een man werkt jarenlang aan het ontwerp van een fort, maar voordat het af is, hoort hij dat zijn werk door de techniek is ingehaald. De uitvinding van de brisantgranaat maakt het fort onverdedigbaar. Het is een 'dood weermiddel' geworden. Dood weermiddel is het eerste en bekendste boek van F.B. Hotz en bezit alle kenmerken die hem tot een klassiek schrijver maken. Of het nu over de industrialisatie gaat, over de crisistijd of over de jaren vijftig, steeds weer weet hij een unieke sfeer op te roepen van vergankelijkheid en vergeefse daadkracht.

Verhalen over de excentrieke familie Glass.

In Thomas Beller's debuut 'De verleiding' draait alles om de liefde in de grote stad: de angst ervoor en de angst om haar mis te lopen. De hoofdfiguren uit zijn verhalen zijn opgroeiende jongens die telkens in conflict komen met hun eigen verlangens. Meestal kunnen ze één verleiding niet weerstaan: vooruitlopen op de dingen die komen gaan. In 5 verhalen wordt Alex Fader gevolgd, die als een kind over een toekomst zonder ouders fantaseert en er als verlegen jongeman tegen opziet om zijn moeder en zijn vriendinnetje aan elkaar voor te stellen.

Novelle over een lesbisch paar dat er gezamenlijk een einde aan maakt. Verre aanleiding was de geschiedenis van Soeur Sourire, De Belgische non die in de jaren zestig bekend werd met het liedje Dominique. Kort na haar ontslag als lerares op een middelbare school vanwege een affaire met een leerlinge, pleegde zijn samen met haar vriendin zelfmoord.

Met 'Het is maar bloed' levert Jerry Hormone het geschreven equivalent van een reeks klappen in het gezicht. Rechttoe rechtaan, zonder in te houden, hier en nu, balt hij alle pijn als een vuist samen. Het is maar bloed verhaalt over het lichamelijke en geestelijke geweld dat we elkaar, maar vooral ook onszelf dag in dag uit aandoen. Gewoon, omdat we niet beter weten. Een eenzame alcoholist weet zich niet in te houden en valt bij zijn buren door de glazen salontafel. Een autistisch jongetje praat alleen via sokpoppen met zijn ouders. Een Peruaan koopt zijn vlees in de dierenwinkel. Na een openhartig gesprek met zijn moeder vergrijpt een kleuter zich aan zijn zusje. Eerst grijpt het je aan, zoveel onverschillige wreedheid. Maar plots zie je er de humor van in. Eigenlijk valt er niets te lachen en toch doe je het. Jerry Hormone maakt ons medeplichtig: hij is een meester van de schuldige lach.

Verhalen over de excentrieke familie Glass.