De Nederlandse en Vlaamse literatuur bezit een overweldigende hoeveelheid korte verhalen die zich moeiteloos kunnen meten met de mooiste verhalen uit de wereldliteratuur. Deze bloemlezing laat het korte verhaal op overrompelende wijze tot zijn recht komen. De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 100 verhalen is een onbetwistbaar monument voor de literatuur.

Joost Zwagerman (1963-2015) schreef proza, poëzie, korte verhalen en essays. Hij publiceerde meer dan vijfentwintig boeken, waaronder Gimmick!, Vals licht en De buitenvrouw. Hij is de auteur van het Boekenweekgeschenk 2010.

Bijdragen van o.a. Juan Rulfo, Julio Cortazar, Homero Aridjis, Jorge Luis Borges, Gabriel Garcia Marquez, Carlos Fuentes, Juan Garcia Ponce, Adolfo Bioy Casares

In Thomas Beller's debuut 'De verleiding' draait alles om de liefde in de grote stad: de angst ervoor en de angst om haar mis te lopen. De hoofdfiguren uit zijn verhalen zijn opgroeiende jongens die telkens in conflict komen met hun eigen verlangens. Meestal kunnen ze één verleiding niet weerstaan: vooruitlopen op de dingen die komen gaan. In 5 verhalen wordt Alex Fader gevolgd, die als een kind over een toekomst zonder ouders fantaseert en er als verlegen jongeman tegen opziet om zijn moeder en zijn vriendinnetje aan elkaar voor te stellen.

Novelle over een lesbisch paar dat er gezamenlijk een einde aan maakt. Verre aanleiding was de geschiedenis van Soeur Sourire, De Belgische non die in de jaren zestig bekend werd met het liedje Dominique. Kort na haar ontslag als lerares op een middelbare school vanwege een affaire met een leerlinge, pleegde zijn samen met haar vriendin zelfmoord.

Met 'Het is maar bloed' levert Jerry Hormone het geschreven equivalent van een reeks klappen in het gezicht. Rechttoe rechtaan, zonder in te houden, hier en nu, balt hij alle pijn als een vuist samen. Het is maar bloed verhaalt over het lichamelijke en geestelijke geweld dat we elkaar, maar vooral ook onszelf dag in dag uit aandoen. Gewoon, omdat we niet beter weten. Een eenzame alcoholist weet zich niet in te houden en valt bij zijn buren door de glazen salontafel. Een autistisch jongetje praat alleen via sokpoppen met zijn ouders. Een Peruaan koopt zijn vlees in de dierenwinkel. Na een openhartig gesprek met zijn moeder vergrijpt een kleuter zich aan zijn zusje. Eerst grijpt het je aan, zoveel onverschillige wreedheid. Maar plots zie je er de humor van in. Eigenlijk valt er niets te lachen en toch doe je het. Jerry Hormone maakt ons medeplichtig: hij is een meester van de schuldige lach.

Verhalen over de excentrieke familie Glass.

Juist de prozaschetsen laten als het ware uit de eerste hand zien waar het Rilke in zijn grootse gedichtencollecties en -reeksen om te doen is: de natuur of de werkelijkheid erdoor gegrepen kunnen begrijpen, en dat door middel van juist het materiaal dat de mens ervan (onder)scheidt: de taal. Hij wil als het ware opgaan in het natuurlijke juist door de kunstmatig lijkende reflectie erover niet op te geven, want hoort die niet tot de aard of natuur van de mens? Rilke doet dat door te proberen zo terloops mogelijk gespitst te zijn op momenten en verschijnselen die ons even uit het dagdagelijkse, normale bestaan trekken, zoals wanneer in de sequentie van zijn fictieve droomdagboek de tijd zich toont in 'vreemde langgerekte ogenblikken waarin ik heel veel zag'. De andere kant van de natuur omvat twaalf prozaschetsen die Rilke in het tweede decennium van de twintigste eeuw schreef en die niet eerder samen in Nederlandse vertaling in boekvorm verschenen. Ze worden gevolgd door een voordracht van Stefan Zweig over Rainer Maria Rilke.

Na Negen raven toont Willem du Gardijn in Het grote vakantiepark opnieuw zijn talent voor het genre. De composities zijn zorgvuldig, zijn personages geloofwaardig. De taal is ingetogen, soms lyrisch op een klassieke manier. De lezer kan veel plezier beleven aan deze zes werelden met eigen toon, eigen conflict en eigen onverwachte wendingen. Tegelijkertijd is het boek één omdat er één thema is: de verbondenheid van liefde en verlies.

Een oude man kijkt in de bange ogen van een inbreker die hem moet bewaken terwijl zijn broer mishandeld wordt; de bestuurder van een auto die verongelukte, waarbij een jong meisje omkwam, krijgt een band met de moeder van het meisje; een jongeman begint 's ochtends aan zijn hardlooprondje, nadenkend over de puinhoop van zijn relatie, maar niet alles is zoals het lijkt. Donal Ryans verhalen leggen de menselijke tragedie van eenzaamheid, isolatie en onthechting bloot. Soms vinden ze plaats in het alledaagse leven; soms worden ze opgeroepen door een noodlottige ontmoeting of een tragische beslissing. De verhalen beschrijven hoe mensen tot elkaar worden aangetrokken en zich vastklampen aan liefde. vaak in wanhopige omstandigheden. In indringend en vaak ijzingwekkend proza beschrijft Donal Ryan de wrede schoonheid van het menselijke hart met al zijn verwachtingen en tekortkomingen.

Na Negen raven toont Willem du Gardijn in Het grote vakantiepark opnieuw zijn talent voor het genre. De composities zijn zorgvuldig, zijn personages geloofwaardig. De taal is ingetogen, soms lyrisch op een klassieke manier. De lezer kan veel plezier beleven aan deze zes werelden met eigen toon, eigen conflict en eigen onverwachte wendingen. Tegelijkertijd is het boek één omdat er één thema is: de verbondenheid van liefde en verlies.

In 'Notities van Nemo' zijn de beste novellen en verhalen van H.C. ten Berge verzameld. De bundel begint met het allereerste verhaal dat H.C. ten Berge in 1967 publiceerde, 'De honden', en eindigt met 'De vleeswolf'. De verzamelde verhalen en novellen laten opnieuw zien dat P.C. Hooftprijswinnaar H.C. ten Berge wat eruditie en verbeelding betreft op eenzame hoogte staat in de Nederlandse letteren.

Wat als je een neanderthaler ontmoet in een zoo vol uitgestorven diersoorten? Wat als je koeien, varkens en kippen niet meer mag doden om op te eten? Wat als mensen die lang geleden zijn ingevroren weer tot leven komen? Wat als je verliefd bent op iemand die er dertig uitziet maar eigenlijk negentig is? Wat als robots kunst maken die iedereen ontroert? Wat als een ruimtereiziger afscheid neemt van vrouw en kind omdat hij eeuwenlang ingevroren onderweg is naar een andere planeet? Hans Bourlon is gefascineerd door de toekomst. Als een volleerd tijdreiziger pendelt hij van 2028 naar 2089 en terug naar 2040. Met veel fantasie maar tegelijkertijd gebaseerd op de huidige wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen beschrijft hij hoe dat leven er in de toekomst kan uitzien. Of juist niet.

Sportverhalen

Verhalen uit de periode 1950-1970.

De kinderen hielden heus van elkaar. Alles wat er buiten hun huis gebeurde sloegen ze met verhoogde belangstelling gade, ze leverden zich met huid en haar over aan vriendschappen, aan verhalen.' Vier jaar na het verschijnen van haar roman "Over de liefde", die werd bekroond met de AKO0Literatuurprijs, de F. Bordewijkprijs en de Opzij Literatuurprijs, is Doeschka Meijsing terug met een meesterlijke verhalenbundel. In "Het kauwgomkind" beschrijft ze stijlvast, trefzeker en met grootse ironie het naoorlogse gezinsleven: de huwelijkse slagvelden, de ontvlambare familiefeesten, de guerrillastrijd tussen de kinderen. Alle thema's uit haar eerdere boeken komen in "Het kauwgomkind" prachtig samen.

Wat als de buurman je niet ziet staan? Of je moeder? Als je geen leuke kinderen hebt? En een hekel aan je echtgenote? Van Keekens hoofdpersonen voelen zich gevangen. In hun nieuwbouwwoning, in hun huwelijk, in de rol die ze geacht worden te spelen. Ze willen ontsnappen, maar weten niet hoe. En dus fantaseren ze. Of ze doen een experiment. Met een cliniclown, een hamster, de bedrijfsarts, of Mariah Carey. 0Dit zijn spannende en vileine verhalen over buitenstaanders. Ongemakkelijk en vaak pijnlijk herkenbaar. En vooral buitengewoon geestig. 

Speelse en satirische columns.

Nog niet zo lang geleden zei Kees van Kooten in een interview - Een biografie is niet meer nodig, ik heb alles zelf verteld. Ik ga de rest van mijn leven veel liever lezen dan schrijven -. Ter gelegenheid van de bloemlezing De tachtigjarige vrede las hij voor het eerst sinds tijden weer zijn eigen verhalen. Ze brachten hem niet alleen terug naar het verloop van zijn lange leven, maar eveneens werd hij de lezer van zijn eigen hilarische fantasie. De verhalen uit Hedonia, Zwemmen met droog haar, de Treitertrends, de Modermismen en de vele andere bundels - ze zijn even sterk en humoristisch als de lenige geest van Kees van Kooten zelf. Het is met die krachtige verbeelding dat hij nu zichzelf portretteert aan de hand van zijn verhalen. En het is het schitterende bewijs dat een biografie inderdaad volstrekt overbodig is. Koot graaft zichzelf autobio.

In Voor het eerst schrijft Herman van Veen over het onbarmhartige proces van het ouder worden. Wanneer begint dat, ouderdom? Op welk moment besef je dat die jonge man is afgelost door een man op zekere leeftijd? De geest is vitaal, maar het lichaam hapert soms. De kloof tussen nu en vroeger wordt steeds groter. De ervaringen stapelen zich op, de herinneringen verdringen elkaar. Onverschrokken gaat Van Veen de confrontatie aan met zichzelf en schrijft hij over zijn leven van toen en nu. Over vriendschappen en vergankelijkheid, verlies en levenslust en de troost van de verbeelding. Steeds verbindt hij zijn verhalen met zijn theater- en liedteksten, waarin wonderlijk genoeg de ouderdom en de dood al sinds jaar en dag alom aanwezig blijken te zijn. Voor het eerst is een zoektocht naar betekenis, speels en filosofisch, om tot het besef te komen dat je ouder worden steeds weer voor het eerst doet. Het gaat vanzelf en gaat vanzelf weer over.

Het grote verteltalent van Rascha Peper komt niet alleen tot uitdrukking in indrukwekkende romans als Een Spaans hondje en Wie scheep gaat, maar ook in haar verhalen. In kort bestek weet zij personages en hun levens op te roepen die de lezer nog lange tijd achtervolgen. Met kleurrijke verbeeldingskracht en oog voor prachtige details werkt zij voortdurend toe naar een spannende of verrassende plot.