Grunberg helpt bij alles wat menselijk is: stalinisme, een gevoel van leegte, vreemdgaan, huisdieren, schaamhaar, de kredietcrisis, liefdesverdriet, hometrainers, het huwelijk, nazi's, de waarheid, butlers, boeddhisme, iPads, Wim de Jong, tuinkabouters, de linkse kerk, onderbroeken, democratie, Nederlandse literatuur, Facebook, nudisme, Obama, skiën, ironie, altruïsme, de tijdsgeest, Geert Wilders, Oostenrijkers, de supermarkt, verjaardagsfeestjes, kunstenaarschap en Vitesse. Met wijsheid, compassie en realiteitszin schenkt hij verlichting en genezing of hij verwijst door.

Ik bleef denken aan Erich von Stroheim. Als liefde fictie is zijn er mensen zoals hij nodig die met witte handschoenen de deuren van de fictie openhouden, die de fictie afstoffen en tijdig roepen: 'Camera loopt, geluid loopt. Actie!'" Schrijver Arnon Grunberg is een filmliefhebber. In 'De troost van de slapstick' (1998) bracht hij een ode aan de oude slapstickhelden die hij vroeger samen met zijn vader in de bioscoop zag. Maar de slapstick lijkt verleden tijd. In dit boek, een nieuwe verzameling messcherpe essays, schrijft Grunberg over films waarin de werkelijkheid soms zo dichtbij komt dat het lachen je vergaat.

Verslag van de reis die de Nederlandse auteur in 2015 maakte naar het concentratiekamp Auschwitz.

Roman ter nagedachtenis aan de 21-jarige zoon van de auteur die in 2010 omkwam bij een verkeersongeluk.

Een man blikt terug op het huwelijk van zijn dochter en de geboorte van zijn kleinzoon.

Cees Nooteboom zoekt de zeegod Poseidon op, 'nee, het was geen droom, het was zo'n sluimertoestand van niet waken en niet slapen, waarin je dingen ziet die niet kunnen bestaan'. Hij wil hem uithoren, wil weten hoe hij, als vertegenwoordiger van de godenwereld, over dingen als tijd en onsterfelijkheid denkt, over de dood, over het geloof. Nootebooms herinneringen en gedachten maken de raadselen des te intrigerender. De brieven worden afgewisseld met kleine observaties, poëtische intermezzo's, filosofische gedachten over de zwaarte van het leven, de onverdraaglijkheid van het bestaan. Met elkaar vormen deze brieven en intermezzo's een prachtig mozaïek, waarin zich ons leven veelvormig en mysterieus spiegelt.

De stille kracht van Couperus, August Yermeylen en Van Nu en Straks, Felix Timmermans en de stilte, Paul van Ostaijen over Vincent van Gogh, De aanslag van Harry Mulisch. Herman de Coninck over hel nut van poëzie, Anton van Wilderode in Nederland, Hugo Claus en Omtrent Deedee...
In dit hoek belicht Marcel Janssens heel wat grote namen en momenten uit onze literatuur. Als deskundig en meesterlijk verteller neemt hij de lezer hij de hand op een verkenningstocht naar de teksten achter de titels. De dekolonisering van Nederlands Indië, de vogel als metafoor voor de romantische dichters...: thema's en auteurs worden in een breder verband geplaatst. Met groter L is een buitengewoon verhelderend boek, waarin het literaire landschap van de voorbije 150 jaar op een ongemeen rijk gedocumenteerde en boeiende wijze in kaart werd gebracht.

Katharina Mercedes Donker, ex-minister en auteur van twee bestsellers over politiek en de rol van de vrouw, krijgt het verzoek mee te werken aan haar eigen biografie. Ze wil niet. Ze voert een aantal weerspannige gesprekken met haar aspirant-biografe, maar herinneringen dringen zich steeds meer aan haar op. Wat wil ze per se niet kwijt aan de biografe? Wat is te persoonlijk? Wat is te pijnlijk? In een reeks sleutelscènes voert Nelleke Noordervliet haar hoofdpersoon terug naar de jaren zeventig-tachtig, naar Suriname en de DDR. Katharina Donker kijkt naar haar rol als dochter, echtgenote, vriendin, politica, publiek figuur. En moeder. Ze ontmaskert leugens en illusies die zij en haar generatiegenoten hebben aangehangen en maakt de rekening op van een leven van goede bedoelingen en tragische uitkomsten. 00Geschreven met de analytische blik van een historicus, met psychologische finesse en ironisch stoïcijns zelfinzicht is 'Aan het eind van de dag' een grootse roman over ouder worden, falen en doorleven

Tijdens een zeereis aan het begin van de twintigste eeuw om de wetten van de zeegang te onderzoeken komt een wetenschapper tot het inzicht dat zijn leven een nieuwe wending nodig heeft.

De mensen in mijn hoofd waren veel betere praters. Ik kon ze aan, ze luisterden naar me! En als ik ze de vrije loop van mijn pen gaf, maakten ze ook nog eens veel mee. Op papier kende ik geen angst ergens op af te gaan. Op papier maakte ik veel makkelijker contact. Door een ander te worden, kon ik ontsnappen aan mijn eigen bange ik. Zo werd met vallen en opstaan een Ikkenverzamelaar geboren.".

Keuze uit de brieven van de Nederlandse schrijver (1951- ) over zijn schrijverschap.

Dagboeknotities tijdens reizen van de Nederlandse schrijver (1951-) in Frankrijk tussen 1968 en 1999.

Verhalen die op ironische en navrante wijze het conflict burger-dichter en het schipbreuk lijden van jeugdidealen op een materialistische maatschappij weergeven.

Nescio (1882–1961) was de auteursnaam van Jan Hendrik Frederik Gronloh, kantoorbediende en later directeur van een exportfirma. In 1911 verscheen Nescio`s eerste verhaal, `De uitvreter`, in het literaire tijdschrift De Gids. In 1918 verscheen het samen met `Dichtertje` en `Titaantjes` in boekvorm. De bundel oogstte veel waardering, maar pas in 1946 publiceerde Nescio een volgend boekje, Mene tekel. In 1961 volgde Boven het dal en andere verhalen. Na zijn dood bleek zijn literaire nalatenschap nog veel meer materiaal te bevatten, dat in 1996 een plaats heeft gevonden in het Verzameld proza en het Natuurdagboek.

Een rijke Romein gaat in het begin van onze jaartelling een reis naar Egypte maken om zijn verdriet te vergeten over een beeldschone slavin, die verdwenen is, en hervindt tijdens die reis zijn evenwicht door de liefde van een andere vrouw.

Drie verhalen, die achtereenvolgens handelen over de wonderlijke kijk van een kind op de wereld van de volwassenen, de zelfkant van de maatschappij en over een ambitieuze wetenschapper die in Londen hopeloos vastloopt

Als een flatbewoonster de oude medebewoonster voor wie ze zorgt, dood aantreft, raakt ze in paniek, want ze verdenkt haar eigen zoon.