Weergave van de emoties die de schrijfster tijdens en na haar scheiding heeft moeten verwerken.

Uitgave van boekhandel Roelants ter gelegenheid van een ontmoeting van J.J. Voskuil met zijn lezers op zondag 31 januari 1999. Een bundel met 27 meest academische reacties op 'Het Bureau'.

"De bekende schaakjournalist Berry Withuis (1920-2009) werd grootgebracht in een gereformeerd gezin. Als twaalfjarige raakte hij zijn geloof in God kwijt. Later werd hij communist en redacteur van het dagblad 'De Waarheid'. Zijn dochter Jolande (1949) groeide op met haar vaders politieke overtuiging, maar ontwikkelde zich als volwassene tot een vermaard critica van het communisme. Die breuk met haar afkomst opende voor Withuis de weg naar het schrijverschap en de wetenschap, maar leidde tegelijkertijd tot een verwijdering tussen haar en haar vader. Na zijn dood kon ze zich er niet bij neerleggen dat de man die zij als kind had vereerd, zich als persoon nauwelijks had laten kennen. Met behulp van onder meer zijn BVD-dossier reconstrueert ze in Raadselvader zijn levensgeschiedenis. Withuis' scherpe en ontroerende ontleding van de verhouding tot haar vader weerspiegelt onze recente wereldgeschiedenis en biedt de lezer een blik van binnenuit op de Koude Oorlog: "Ik was vijf en wist: wij zijn de vijand."

Less is more. Dat adagium is aan Delphine Lecompte niet besteed. De kern van haar schrijverschap is de overdaad ? tevens haar hoofdzonde. Waar die bij anderen schaadt, is ze voor de schrijver-dichteres bij uitstek het middel om de wereld te bedwingen. Begin dit jaar verblufte Lecompte iedereen met 'Beschermvrouwe van de verschoppelingen', haar veelbesproken, nietsontziende prozadebuut. Daarin legde ze beurtelings zichzelf, haar dierbaren en haar vijanden op de pijnbank en hield ze feilloos de grootste moraalridders een spiegel voor die toonde dat hun luide geroep diep wortelt in hypocrisie. Nu komt ze met de opvolger, deel II, waarin de waanzin andermaal welig tiert en dat naar eigen zeggen dubbel zo goed is. Dat belooft wat.

Columns verschenen tussen augustus 2013 en augustus 2014 in de Volkskrant.

Zomer 1948. In zijn wanhoop over de oogziekte van zijn dochter Marijke haalt prins Bernhard de gebedsgenezeres Greet Hofmans binnen in Paleis Soestdijk. Enkele maanden later zal Juliana gekroond worden tot Koningin der Nederlanden. Hun huwelijk is dan al niet erg goed; zij is overtuigend religieus pacifiste, hij een fervent voorstander van het Atlantisch bondgenootschap. Met Hofmans blijkt hij Paard van Troje te hebben binnengehaald, want achter de mysterieuze vrouw -- de 'Raspoetin van Soestdijk' -- bevindt zich een groep mensen die er alles aan is gelegen de macht te grijpen. Wanneer Bernhard dat inziet, lijkt het reeds te laat: hij is met handen en voeten gebonden aan zijn eigen verleden, schimmige connecties en affaires. Tot het moment dat zijn vrienden, onder wie de Amerikaanse president Eisenhower, tot actie overgaan. --

Via haar fictieve hoofdpersonage, een 17e-eeuwse arts en jurist, ontdekt een schrijfster veel over het leven in de Gouden Eeuw

Overzicht van belangrijke wetenschappelijke ontwikkelingen op het gebied van de natuurwetenschappen vanaf de achttiende eeuw.

Radiocolumns uit de periode 1979-1991 over veelal actuele kwesties, door de Nederlandse letterkundige (1921-1999) uitgesproken voor de Wereldomroep.

De belevenissen van een ondernemende tweeling.

Columns over de verwerking van ziekte en andere medische thema's door filosofen, dichters en schrijvers.

Novelle over een lesbisch paar dat er gezamenlijk een einde aan maakt. Verre aanleiding was de geschiedenis van Soeur Sourire, De Belgische non die in de jaren zestig bekend werd met het liedje Dominique. Kort na haar ontslag als lerares op een middelbare school vanwege een affaire met een leerlinge, pleegde zijn samen met haar vriendin zelfmoord.

Een 39-jarige alcoholist speelt voortdurend spelletjes met zichzelf en anderen.

Cet ouvrage est composé de trente poèmes en vers libres. Trente souvenirs issus de la vie sur les marchés. Trente textes sur la différence et la simplicité. « J'ai pas aimé au début puis j'ai lu la suite et j'ai adoré. » John Roberts « Je rigolais à la fin de certains poèmes ! » Fatima-Azzahra Khoubba « Ces textes sont éblouissants de justesse et de beauté. » Marie-Anne Meyer-Molnar « Votre regard sur ce monde simple et éphémère en sera changé pour tous les marchés à venir. » Catherine Baudet