Stiefmoeder, roman

In de geschiedenis van ons huisgezin (waarin De Oorlog, die stoottand tegen het verleden, als jaar één geldt) klonken Zwitserland en Indië als verzonnen namen, die zelfs nu nog, als ik ze ergens hoor of lees, met een schokje herken: dit zijn stukken wereld, echte.
Voor Hayo en Andrea Spanjert zijn deze landen onlosmakelijk verbonden met hun jeugd en het zwijgcomplot rond hun halfzus en het eerste huwelijk van hun vader. Over de achtergrond van hun katholieke moeder is even weinig bekend. Pas wanneer ze het ouderlijk huis hebben verlaten realiseert Andrea zich hoezeer dit zwijgen al die jaren een stempel heeft gedrukt op haar ontwikkeling. 'We hebben geen geschiedenis, wij hebben ouders,'schrijft ze aan haar broer.
In 'Stiefmoeder' kijken we vanuit het perspectief van dit gezin naar de afgelopen eeuw: de crisis van de jaren dertig, het einde van de koloniale tijd, de Tweede Wereldoorlog, de jaren zestig, de introductie van de pil. Het levert een prachtige roman op, met vele onvergetelijke scènes van een grote verbeeldingskracht