Nieuwe producten

De Twents-Achterhoekse textielindustrie kende vele felle en langdurige sociale conflicten. Pas na de Tweede Wereldoorlog dwongen grote personeelstekorten de fabrikanten om hun arbeiders niet langer als kostenpost te behandelen en rekening te houden met de wensen van de vakbonden. In 1948 erkende de Enschedese grootindustrieel H.J. Blijdenstein dat de textiel industrie 'in het verleden de menschelijke factor te veel over het hoofd heeft gezien en dat dit één van de belangrijkste ondergronden is van de tegenzin tegen het textielvak'. In samenspraak met de vakbonden lieten de ondernemers deze 'textielaversie' uitvoerig onderzoeken. Dit boek omvat, naast een uitvoerige inleiding over het ontstaan van de textiel industrie, een achttal nooit gepubliceerde deelstudies naar de sociale verhoudingen en over de stakingen tijdens het inter bellum en de april-mei-stakingen uit 1943.

"In de late negentiende eeuw steeg de materiële welvaart spectaculair, en de mensen gingen anders kijken, ervaren en denken. Zo ontstond de nieuwe cultuur die tot op de dag van vandaag als de moderne wordt gezien. In de oude beschaving stond het streven naar 'het hogere' voorop, de hoogste waarden waren immaterieel, 'geestelijk'. De nieuwe cultuur kwam met andere, heel aardse waarden en normen. Die werden massaal omarmd, het eerst en vooral in de grote steden. Daar waren de spraakmakende winkels, de verbluffende horeca concepten, de eerste bioscopen, daar waren alle nouveautés te zien. In deze nieuwe cultuur werd het concrete, het materiële, belangrijker dan het ideële. Het hebben van spullen en een goede gezondheid werden de bronnen van geluk. Auke van der Woud beschrijft de culturele revolutie zoals die plaatsvond inde etalages, in de cafés, de theaters en de bioscopen, de musea en bij de monumenten, de badplaatsen, de nieuwe modieuze bloemen en planten, in de scholenbouw en de nieuwe stadswijken. Dit machtige panorama toont de bakermat van de nieuwe mens, onze directe voorouders."--Back cover.

Autobiografische fragmenten van de Nederlandse schrijver-schilder (1938- ).

Hoe komt het dat ik nog leef' - een titel met een ironieteken. Zo dramatisch waren ze nu ook weer niet, de jeugdherinneringen van Bakker, al is het waar dat de auteur zich in zijn leven enige malen bijna dood waande. Maar wie overkomt dat niet? In 1929 in Sint-Anna-ter-Muiden aan de Belgische grens geboren, een boerendorp rond een pomp en een plompe toren in een vergeten uithoek van Nederland, herinnert de kleine Rudi, zoals hij door zijn ouders gedoopt was, zich zijn kinderland als een besloten tuin, een tuin die hij nooit had willen verlaten. Zijn Haagse ouders op hun beurt - zijn vader studeerde notariaat en vond in de crisisjaren alleen in het aan Sint-Anna grenzende Sluis een baan waarvoor hij ook betaald werd - beleefden de wildernis waartoe ze zich veroordeeld hadden met afstandelijk enthousiasme. Rudolf Bakker roept in dit grimmig opgewekte, soms hilarische, maar ook vaak aandoenlijke boek de wereld van zijn beschermde jeugd tot leven: de eerste aanvaringen met de autochtone jeugd op de Openbare School A te Sluis, het leven op het Zeeuws-Vlaamse platteland tussen de snijbonen in de oorlogsjaren, de groeiende afkeer van het deftige Den Haag van zijn ouders en grootouders, zijn eerste metafysische angsten bij het roodgloeiend ondergaan van de zomerzon. Na de middelbare school en de studiejaren in Utrecht - ook Rudolf zou notaris worden - komt Bakker door een speling van het lot in contact met de journalistiek. 

Reisbrieven van de Nederlandse vertaler uit de jaren 1967-1984.

Dagboek van de Nederlandse schrijver en vertaler (1937- ) over een periode in zijn leven die door alcoholisme beheerst werd.

''Een zeventigtal Grieken en Romeinen komen in dit boekje aan het woord. Zij hebben met elkaar gemeen dat zij hun levenservaringen trefzeker konden formuleren. Hun vaststellingen, bedenkingen, in- en uitvallen drukten een onuitwisbare stempel op de Europese cultuur.''

In deze bundel erotische verhalen door Rosita Steenbeek samengesteld uit eerder in het Nederlands verschenen werk van Moravia worden de personages geobsedeerd door het onvermogen dat hun verhoudingen kenmerkt en door de onbetrouwbaarheid van hun eigen fantasieën. Als geen ander bezit Alberto Moravia de vaardigheid om als het ware met een dromerige blik te observeren, maar tegelijkertijd de psychologie van het menselijk verlangen vlijmscherp te doorgronden.

Een geweldige bundel verhalen die laat zien dat wetenschap en geloof elkaar helemaal niet uitsluiten.

Een indolente man streeft een soort mystieke onaandoenlijkheid na: rust, stilte en los zijn van begeerte. Maar de vrouwen met wie hij vriendschappen aangaat belagen hem met erotische verlangens.

Op Cervantes na is geen Spaanse schrijver zo bekend als Federico García Lorca. Zijn toneelstukken worden nog tot op de dag van vandaag opgevoerd, zijn gedichten zijn in vele talen vertaald en zijn korte maar heftige leven inspireerde menig cineast en biograaf. In zijn al te korte literaire carrière wist hij een weergaloze reputatie op te bouwen. Een boek vol jeugdig vuur, kwelling en mateloze ambitie: zo omschrijft Lorca het Gedichtenboek, zijn debuut als dichter in 1921. Het zette de toon voor de rest van zijn werk. In Verzamelde gedichten staan voor het eerst alle gedichten van Lorca bijeen, waarvan een groot deel voor het eerst in Nederlandse vertaling verschijnt. De lezer kan hierdoor de ontwikkeling die de dichter doormaakte op de voet volgen. Lorca mengde elementen uit Spaanse volksliederen vernuftig met modernistische en surrealistische motieven. Zijn prachtige gedichten zijn doordrenkt van bloed, passie en dood.

Ellen N. La Motte, een Amerikaanse verpleegster in België in 1916, werkte vrijwillig achter de linies tijdens de Eerste Wereldoorlog. Ze zag dagelijks de gruwelijkheden van de oorlog: zwaar verminkte soldaten, langdurig lijden en de machinerie van dood en verderf. Als verpleegster ervoer ze het opportunisme, de onverschilligheid en de absurde ambities van de oorlog. Ze besloot haar ervaringen op te schrijven en haar impressies, gevoelens en gedachten op een realistische, sarcastische en deprimerende manier te delen. Haar boek werd tijdens de oorlog in de VS verboden.

Zeven portretten van buitengewone, neurologische patiënten.

Keuze uit de brieven van de Nederlandse letterkundige (1756-1831), hertaald in modern Nederlands. De brieven zijn geschreven tussen 1795-1797 en gericht aan zijn echtgenote, schoonzus en twintig jaar jongere Engelse geliefde

Slauerhoff (1898-1936), de nog steeds veelgelezen dichter en prozaïst, zwierf als scheepsarts over vrijwel alle wereldzeeën. Zijn jeugd in Friesland, de Amsterdamse studententijd, de vele liefdesgeschiedenissen met als hoogtepunt zijn verliefdheid op de danseres Darja Collin, de hartstochtelijke literaire vriendschappen en de onverwachte vetes, de zeereizen, de verwantschap met de Portugese fado-cultuur en de Chinese poëtische filosofie – alles komt aan bod in deze biografie.
Wim Hazeu verrichtte zes jaar onderzoek naar het leven van Slauerhoff. Deze biografie is herzien en uitgebreid met anekdotes en nieuwe informatie, zoals citaten uit later ontdekte brieven, verhalen over de grammofoonplaten met fadomuziek die Slauerhoff bezat, een foto van een jonge verpleegster die Slauerhoff als assistente in Tanger wilde hebben, meer foto’s van zijn grote liefde Darja Collin en inzicht in zijn financiële verdiensten als scheepsarts en als dichter.