Stof tot stof, begraafplaatsen in Nederland, begraafplaatsen in Nederland

Begraafplaatsen onthullen flarden van familiegeschiedenissen en levenslopen. Ze laten zich bovendien lezen als kroniek van een stad of streek. Zo begraven de katholieken van Geffen hun doden 'in de rij' met een standaardgraf. De notabelen van Utrecht stellen zich met praalgraven tegen hun sterfelijkheid teweer. In Zwolle mogen de doden in alle rust tot de natuur terugkeren. Op de Zeeuwse dodenakkers waart de watersnoodramp van 1953 rond en in Finsterwolde de klassenstrijd. De regionale en religieuze verschillen vervagen geleidelijk, ontdekte De Bok, begraafplaatsen gaan steeds meer op elkaar lijken. Vreemd genoeg komt dat juist door de individualisering van het verdriet. Nabestaanden willen steeds persoonlijker uiting geven aan hun verlies en dus verschijnen overal eenderde kunstwerken, dichtregels, veldstenen, lantarentjes en kindertekeningen.