Vier visies op de dood, Zingende botten - Hotel Terminus - Koud liggen - De dag zal komen, janus

Stichting CPNB heeft ter gelegenheid van de 68ste Boekenweek vier auteurs gevraagd hun visie te geven op het thema 'STYX - leven en dood in de letteren'. Het resultaat: vier prachtige essays van Nico ter Linden, Bert Keizer, Kristien Hemmerechts en Boudewijn Büch in één cassette.
Bert Keizer baseert zijn betoog op zijn praktijkervaringen als arts in een verpleegtehuis. Hij publiceerde over dit onderwerp zijn filosofisch getinte kroniek Het refrein is Hein. 'Als je je een leven na de dood in alle duidelijkheid gaat voorstellen, raak je al gauw verstrikt in zulke afschuwelijke of mallotige verwikkelingen, dat je je aardse leven ineens als prettig overzichtelijk gaat ervaren.'
Boudewijn Büch schrijft over de plaats van de dood in de literatuur. Van Büch zijn talloze publicaties verschenen. Zijn meest recente uitgave is Het geheim van Eberwein. 'Ik wil graag dichter bij de dichter of de dichteres komen, en daarom sta ik aan zijn graf, praat ik met zijn weduwe, kruip ik door een woning waar ze vijftig jaar geleden voor het laatst een voet heeft gezet en wil ook weten welke muziek ze het liefst had.'
"Ik heb aanvaard dat dood mijn thema is', zei Kristien Hemmerechts in een interview met de Volkskrant naar aanleiding van haar meest recente roman Donderdagmiddag. Halfvier. Zij beziet de dood vanuit het persoonlijk perspectief. 'Dood is dood. Dat is het mooie van de dood. Niets is zo helder en ondubbelzinnig. Als het leven zo eenduidig was als de dood, zou er minder zelfmoord gepleegd worden. '
Nico ter Linden belicht de levensbeschouwelijke kant van de dood. Ter Linden was van 1965 tot 1995 predikant, onder andere van de Westerkerk te Amsterdam en is auteur van de reeks hervertellingen van de bijbel, Het verhaal gaat' 'De hemel is stellig een product van onze verbeelding, maar dat betekent nog niet dat die hemel louter fantasie is.'