Dit is het verhaal van de Braziliaanse Maria die onder valse voorwendselen naar Genève wordt gelokt en daar in de prostitutie terechtkomt. Ze doet haar werk zonder schaamte, omdat ze haar geest leert zich niet te beklagen over wat haar lichaam doet en omdat ze zichzelf niet toestaat verliefd te worden. Ook de prostitutie is uiteindelijk een vak als ieder ander, met regels, werktijden en vrije dagen. Maar seks blijft voor haar, net als de liefde, iets raadselachtigs. Dat verandert wanneer ze een jonge schilder ontmoet die haar in verwarring brengt, want ook al is hij net zo verloren als zij, hij weet de taal van het hart te spreken.Om de sacrale kant van de seksualiteit te kunnen ontdekken, zal Maria zich eerst met zichzelf moeten verzoenen. Paulo Coelho beschrijft stap voor stap de initiatie van een jonge prostituee, een weg die bewijst dat sexuele vrijheid zo haar grenzen kent. Ware sexuele vrijheid kan slechts bereikt worden door een romantische terugkeer naar de waarden van hart en ziel.

Onder dreiging van de Koude Oorlog wordt een jongen voor de toekomst klaargestoomd. Hij moet zich leren weren in een kwade wereld, en de Bom tikt, ook in huis. De opvoeder meneer Java is een door de oorlog beschadigde man die zijn zoon steeds meer bij zijn waanwereld betrekt. De jongen is de stille getuige, die alles ziet en niets vergeet. De waanzin raast door het huis en zijn moeder en zusters vormen een sceptisch koor dat commentaar levert op de gebeurtenissen.Evenals in Nathan Sid en Indische duinen treedt in Familieziek een uit de koloniën afkomstig gezin op, dat een nieuw bestaan in Nederland probeert op te bouwen. Maar dit keer krijgt het persoonlijke verhaal van aanpassing en heimwee een haast mythisch karakter. De handeling verplaatst zich van een dorp aan zee naar een inrichting en de angst voor de toekomst neemt absurde vormen aan. Zo verhaalt Adriaan van Dis in Familieziek het verhaal van een jongen die zich losmaakt uit de greep van zijn ouders en desondanks door de vloek van hun verleden wordt aangetast

Een vader - romantisch en fragiel -, een moeder - manipulatief en keihard -, en een dochter die speelbal is van beiden. Alledrie opgesloten in een metaforische kooi. Ze houden van elkaar, maar de liefde uit zich slechts in psychologische oorlogvoering, morele chantage en fysiek geweld. In een obsessieve monoloog kijkt de dochter terug op een familiedrama, een slagveld. Net als in de toneelstukken van Tennessee Williams (wie herinnert zich niet Paul Newman en Elizabeth Taylor in Cat on a Hot Tin Roof), weet Isabella Santacroce de lezer een volkomen geloofwaardig, verstikkend huiselijk drama voor te stellen. Je leeft ze mee met de personages dat je ze steeds wel toe wilt schreeuwen: Doe het niet! of Ga toch weg! Maar de afloop is onafwendbaar. En goed voor minstens slapeloze nacht. Isabella Santacroce (Riccione 1970) debuteerde als romanschrijfster op vijfentwintigjarige leeftijd. Ze is in Itali en van de toonaangevende auteurs van haar generatie. Naast literatuur schrijft ze teksten voor musici, onder wie Gianna Nannini