Moderne Russische verhalen geeft in vijfenveertig verhalen een fascinerend overzicht van de Russische literatuur van ongeveer 1925 tot de dag van vandaag. Meer nog dan de roman is het korte verhaal in de Russische literatuur altijd de vorm geweest waarin schrijvers zich het meest blootgaven, waarin zij onbekommerd met taal en vorm experimenteerden en bovenal de grenzen van de censuur aftastten. In het korte verhaal weerspiegelt de tijdgeest zich het scherpst, of het nu die van de roerige jaren twintig van de vorige eeuw is, de jaren dertig van terreur en vijfjarenplannen, de oorlogsjaren, de naoorlogse jaren van groeiende ontevredenheid over de beperkingen die de marxistische leer kunst en maatschappij oplegde, de jaren tachtig en negentig waarin pogingen werden gedaan het land te hervormen, de Sovjet-Unie uiteenviel en Rusland in een diepe crisis verkeerde, of de huidige tijd van olie-boom, internet en een terugkeer naar een autoritaire regeringsvorm.Moderne Russische verhalen is dan ook in de eerste plaats een zeer afwisselende bundel.

Een jonge Afrikaanse kunstenaar die op zoek is naar zichzelf, krijgt een tot mislukken gedoemde verhouding met een op traditioneel Afrikaanse wijze getrouwde jonge vrouw.

Alle in de periode 1957-1977 verschenen verhalen en schetsen.

Een jongetje groeit op in Zuid-Spanje in de jaren 1947 tot 1949, de periode die nu bekend staat als 'De driejarige terreur'.

Een grofbesnaarde Zuid-Afrikaanse boer begint een verhouding met de dochter van zijn voorman, maar zijn jaloerse dochter uit een eerste huwelijk neemt bloedig wraak.

Bundeling van romans en verhalen van de Israëlische schrijver die in Jeruzalem spelen. Mijn Michael - De Heuvel van de boze raad - De derde toestand

De Noorse schrijver ziet parallellen tussen zijn eigen leven en dat van de 17de-eeuwse Jan van Riebeeck, stichter van de Kaapkolonie, en dat van twee (fictieve) personages uit Zuid-Afrika aan het eind van de 20ste eeuw.

Analytische annotatie: Een vrouw ontdekt in een kerk in Rome een altaarwerk van Rubens en dat roept bij haar herinneringen op aan een duister voorval van twintig jaar geleden. Slaagt zij er in om daarmee in het reine te komen?

Aangetrokken door de goudkoorts in Nieuw-Zeeland belandt een jonge Schot in 1866 vrijwel direct na zijn aankomst in een geheime bijeenkomst van twaalf mannen die proberen enkele raadselachtige misdrijven te ontrafelen die op een en dezelfde dag hebben plaatsgevonden.

In een heterogeen gezelschap op een eiland in de Middellandse Zee rond 1917 ziet een anglicaanse missiebisschop zijn ideeën veranderen over goed en kwaad.

Een New Yorkse beeldend kunstenares heeft er last van dat ze als vrouw minder wordt gewaardeerd dan haar mannelijke collega's. Om het versluierde seksisme aan te klagen splitst ze zich op in drie mannelijke kunstenaars met drie verschillende pseudoniemen.

Een jonge Amerikaan moet zijn afkomst bewijzen om een grote erfenis, die na de Eerste Wereldoorlog nooit is opgeëist, te kunnen ontvangen.

Friesland is rijk aan verhalen, mondeling en schriftelijk overgeleverd. Door de eeuwen heen zijn deze verhalen onverminderd populair gebleven. Volksverhalen horen daarom bij de Firiese literatuur. Daarnaast ontstond er een prozatraditie die interessante ontwikkelingen te zien geeft. Het proza uit de negentiende eeuw en de eerste decennia van de twintigste eeuw geeft een beeld van Friesland in als zijn facetten: de rijke boren en de arme landarbeiders, de meren ende wouden, de gedegenereerde adel en de opstandige socialisten. In de tweede helft van de twintigste eeuw brachten enkele romans een grote ommekeer teweeg. Sindsdien lijkt het aantal Friese prozaschrijvers gestaag te groeien. Deze bloemlezing geeft een breed en representatief beeld van het rijke verleden en heden van de Friese literatuur.

In de zomer van 1981 valt de vrouw van de componist Lucas Loos op een Grieks eiland in een veertig meter diepe afgrond. De turbulente verhouding tussen de homoseksuele Lucas Loos en de flamboyante Clara Wevers vormt aanleiding tot een stroom van geruchten rondom deze ongelukkige val. Vijfentwintig jaar na de dood van Clara gaat de schrijver op onderzoek uit. Via een aantal kleurrijke personages dat het Amsterdam van de jaren tachtig bevolkte, stuit ze op onverwachte bronnen. Was de dood van Clara al jarenlang aangekondigd in een muzikaal en journalistiek oeuvre of was haar val een verschrikkelijk ongeluk? Lucifer is geïnspireerd op een ware gebeurtenis in het leven van de Nederlandse componist Peter Schat. Aan de hand van zijn oeuvre analyseert Connie Palmen een door vragen en verhalen omgeven dood. Ze doet dit door feiten en fictie subtiel te verweven en zonder de pretentie de historische werkelijkheid weer te geven.

Een maand buiten is in zekere zin een verbeterde bewerking van een stuk van Balzac, De stiefmoeder. Dat stuk is allang vergeten, maar Een maand buiten wordt nog steeds gespeeld. Zo zou je kunnen zeggen dat Rook en Nieuwe gronden voorbeelden zijn van de sociale roman, die toen in heel Europa in de mode was: men nam een of ander maatschappelijk probleem (de gevaren van de alcohol, het lot van de Javaan, het vrouwenvraagstuk, Rusland en Europa, de Russische revolutionaire beweging) en men schreef daar dan een boek omheen. De meeste van die boeken zijn nu vergeten, maar Rook en Nieuwe gronden worden nog steeds herdrukt en door steeds nieuwe generaties gelezen.

De wisselvallige gebeurtenissen uit het leven van een weesmeisje, waarbij vooral het gevoelsleven, vol passie en beklemming, tot uitdrukking komt

Vorst Mysjkin, bijgenaamd de idioot, is een van de origineelste hoofdpersonen uit Dostojevski's in dit opzicht toch al zo rijke oeuvre. 'Een mens die in alle opzichten goed is', een soort Jezus, maar toch een mens van vlees en bloed, hoe naïef en goed van vertrouwen hij ook is. Bij zijn terugkeer in Petersburg, na een verblijf van vier jaar in Zwitserland, wordt hij al meteen geconfronteerd met de hoofdstedelijke hartstochten van mensen voor wie alles wordt bepaald door carrière, stand, rang en geld. Hij weet zich opmerkelijk goed te handhaven; wat hem echter noodlottig wordt is de liefde. Ongewild wordt hij de spil in twee driehoeksverhoudingen.

De verliefdheid op de huisleraar van haar zoon heeft een verjongend effect op een middelbare vrouw, dat bedrieglijk blijkt.

In de overgangstijd tussen Middeleeuwen en Renaissance spelende roman over de geestelijke vrijwording van de mens, belichaamd in een Vlaamse chirurgijn en filosoof met moderne denkbeelden.

Na een kozakkenpogrom in 1648 keert het gewone leven weer terug in een joods dorp in Polen.

'Natuurlijk is dit verhaal echt gebeurd. Zo waren we. Een verzopen generatie. Hoe konden we anders zijn na de oorlog? Maar we hebben veel gelachte dat heb je gemerkt. Vergeet niet dat we alles ongesubsidieerd deden, zelfs lachen.' 'En de koloniën raakten we ook kwijt, maar Louis ging er niet heem om te vechten. nee, kaptein, deze oorlog is van u. Ik heb de oude nog. zei hij. En die krijgsraad zal ik graag leren kennen.' 'Er zijn er nu veel dood van die generatie. Ongelijk verzopen in de ongelijkheid. Nu ja Blokker, van Gasteren, Mulisch, Hofland, Lucebert leven nog. Ik trouwens ook nog. Louis niet meer. Vandaar dit verhaal, weet je.' 'Geheimen, veelgeheimen had hij. Dat hoorde bij hem, zoals je kon lezen. Het is wonderlijk vlak bij iemand te leven die zoveel geheimen koestert. Toch had ik het aanzijn vioolspel kunnen weten ongeveer..' ' Waarom ik het niet eerder opgeschreven heb? sommige dingen hebben een incubatietijd van veertig jaar, menselijke dingen. Trouwens, Louis moest eerst dood, anders kun je zo niet schrijven. Ja, de dood heeft zijn leven wel voltooid, maar je moet me geen groten dingen laten zeggen... Hij was een onmogelijk mens, vergeet dat niet.' Uit een gesprek tussen de schrijver en zijn uitgever.

Het boek Amsterdam, je hebt een zoute smaak van Meyer Sluyser, gepubliceerd in 1964, is een roman die de stad Amsterdam als setting gebruikt. Het verhaal richt zich op de beleving van een jonge man die door de stad wandelt en reflecteert op zijn persoonlijke leven, relaties, en de omgeving om hem heen. De titel verwijst naar de stad zelf en het idee van "zout" als een symbolische verwijzing naar de rauwe, harde kant van het leven, maar ook naar de nabijheid van de zee.

In het boek wordt de stad geportretteerd als een levendige, maar soms grimmige plek, waar persoonlijke ervaringen verweven zijn met de kenmerken van de stad. Het boek is zowel een psychologische roman als een sociaal commentaar, waarbij de schrijver het persoonlijke en het stedelijke met elkaar verweeft. Het reflecteert op de veranderende samenleving van Nederland in de jaren '60, met thema’s als identiteit, generatieconflicten en de complexiteit van menselijke relaties.

De roman is een soort introspectieve wandeling door Amsterdam, met een focus op emoties en de ervaring van de stad, die voor de hoofdpersoon als het ware een weerspiegeling is van zijn eigen innerlijke wereld.

Op verzoek van zijn psychiater houdt een oudere man boek van zijn strijd met slechte gewoontes.