Een jongen van het dorp. Chris van Esterik werd in 1949 geboren in het café van Ingen, een dromerig dorp aan de Rijn vol fruitbomen, middenin de Betuwe. Op zijn twintigste vertrok hij naar Amsterdam, maar nooit verdween het dorp uit zijn hart. Twee jaar geleden ging Van Esterik weer in Ingen wonen om Een jongen van het dorp te schrijven. Hij wilde weten hoe de modernisering tussen 1900 en 2000 het dorp, het landschap en de dorpsbewoners veranderde, welke zegeningen de moderne tijd bracht en wat erdoor verloren ging. Van Esterik dook de archieven in en voerde in het dialect tientallen gesprekken met de dorpsbewoners; van de herenboer tot de boerenknecht, en van het dienstmeisje tot de import uit de stad.

Zo persoonlijk en direct als men Schweitzer ontmoet in zijn brieven, ontmoet men hem verder nergens. Spontaan en onomwonden spreekt hij zich uit. Wat hij schrijft, werpt vaak een verassend licht op allerlei reeds bekende denkbeelden van hem. Heel duidelijk wordt wel, dat het Schweitzer steeds om humaniteit te doen is, waarachtige menselijkheid. Tot nog toe waren Schweitzers brieven alleen via het archief in Gunsbach toegankelijk. Door deze bundel, die een verzameling karakteristieke framenten bevat, kan iedere geïnteresseerde nu met de brieven schrijvende Schweitzer kennis maken.

Als de nazi's aan de macht komen, besluit steracteur Kurt Köpler om niet te emigreren. Ook na de oorlog is hij een ster, in dienst van een nieuw bestel. Uit integere passie voor het acteren of als volmaakt lege opportunist? De roman Mephisto. Roman einer Karriere (1936) van Klaus Mann baseerde zich op het leven van Gustav Grüngens - Manns voormalige zwager en cabaretkompaan, tevens een succesvol toneelspeler in het Duitsland van de jaren dertig. Een van Grüngens glansrollen was Mephisto, de duivel in Goethes Faust.

Als de nazi's aan de macht komen, staat de steracteur voor de verscheurende keuze: emigreren of niet? In tegenstelling tot de familie Mann blijft hij. Hij wordt al snel de directeur van het grootste staatstheater en zelfs een graag geziene gast in de hoogste kringen van het Derde Rijk. Acteren is immers zijn passie, en de kunst is hem heilig, boven alles... Maar ten koste waarvan?

Mephisto bleef in het naoorlogse Duitsland werken een verboden boek, tot het van de vergetelheid werd gered door de toneelbewerking van Ariane Mnouchkine (Théâtre du Soleil) en de Oscarwinnende film van István Szabo (starring Klaus Maria Brandauer). De bewerking die Lanoye met regisseur Guy Cassiers (Toneelhuis) nu maakt gaat verder. Zij trekken het verhaal van steracteur door tot na de Tweede Wereldoorlog. Want ook na de instorting van het Derde Rijk werd de protagonist weer een ster, in dienst van een nieuw bestel. Uit integere passie voor het acteren? Of als volmaakt lege opportunist?
Zodoende wordt Mefisto for ever geen documentaire karakterschets meer over één enkele acteur, maar een universele theaterparabel over kunst en politiek, macht en acteren, regie en propaganda.

Wat heeft de geneeskunde ons gebracht? in een twintigtal persoonlijke beschrijvingen van geschiedenissen van ziekte en gezondheid maakt A.J. Dunning de staat op van de gezondheidszorg in onze tijd. Meeslepend verhaalt hij over tuberculose en het onbehagen van de ziel, over oude en nieuwe infectieziekten, ouderdom, verslaving, vruchtbaarheid, het goede leven en de goede dood. BETOVERDE WERELD is een fascinerend boek dat tot nadenken stemt.

Een verhaal uit het niemandsland, tussen SF en de werkelijkheid, zodat de werkelijkheid fantastischer blijkt dan je ooit had gedacht...

Een briljante, zwarte darwiniaanse komedie, een geraffineerd literair spel van zijn komische fantasie met de dreigende apocalyps.

Voortplanting, ouder worden, een plotselinge dood, lichaamstaal, traversie, kannibalisme... Met haast onvoorstelbare belezenheid toetst Gonzales-Crussi de meningen van Aristoteles en Zhang Zhou tot Gunther Grass en Achille Campanik over alles wat vandaag de dag de gemoederen bezighoudt.

Muziek is voor Martin Bril een van de meest intense ervaringen. Of het nu gaat om Marvin Gaye’s 'Let’s Get It On', Bill Evans' 'Waltz For Debby' of de ritselingen in Jean Sibelius' 'Berk', een flard van een liedje kan hem terugbrengen naar zijn jeugd. 'Maggie May' herinnert hem aan de stripverhalen in de Pep, 'Holy Holy Life' aan een jukebox op Ameland, en 'Suzanne' aan zijn zolderkamer.
In Een plek onder de zon heeft Bril zijn mooiste stukken over muziek verzameld. Van beschouwingen over J.J. Cale, Sam Cooke en Elvis Presley tot persoonlijke impressies van zijn dochters en de hitparademuziek. In een heldere, soms weemoedige, soms humoristische stijl, brengt Bril een muzikale autobiografie en toont hij hoe goede muziek het verlangen naar thuis verbindt met het gevoel van ontworteld zijn. Bril won de PopPersPrijs voor zijn muziekverhalen in Vrij Nederland en schrijft regelmatig over muziek in de Volkskrant.

Autobiografisch getint relaas van de jeugd en ontdekkingen van een schrijver in de jaren dertig van de 20e eeuw in de Verenigde Staten.

In een Engels gezin aan het einde van de 18e eeuw moeten de leden hun trots en vooringenomenheid overwinnen om tot elkaar te kunnen komen.

Een indolente man streeft een soort mystieke onaandoenlijkheid na: rust, stilte en los zijn van begeerte. Maar de vrouwen met wie hij vriendschappen aangaat belagen hem met erotische verlangens.

Ellen N. La Motte, een Amerikaanse verpleegster in België in 1916, werkte vrijwillig achter de linies tijdens de Eerste Wereldoorlog. Ze zag dagelijks de gruwelijkheden van de oorlog: zwaar verminkte soldaten, langdurig lijden en de machinerie van dood en verderf. Als verpleegster ervoer ze het opportunisme, de onverschilligheid en de absurde ambities van de oorlog. Ze besloot haar ervaringen op te schrijven en haar impressies, gevoelens en gedachten op een realistische, sarcastische en deprimerende manier te delen. Haar boek werd tijdens de oorlog in de VS verboden.

Cursiefjes ovr de natuur.

Vijftig worden is een koud kunstje, zelfs als je de pretentie hebt om dat 'stralend' te doen, als het dan maar bij die vijftig jaar bleef. Maar daar blijft het niet bij. Je moet natuurlijk namelijk ook nog zestig worden. En zeventig. En tachtig, als je zo veel tijd van leven krijgt. Onwijs oud gaat over het meedogenloze voortschrijden van de tijd en de dubieuze zegeningen van het ouder worden. Emma Brunt moet weinig hebben van de suikerzoete praatjes over ' mooi' oud worden die tegenwoordig opgang doen. Want wat is de beloning daarvoor! Hooguit dat je er goed uitziet voor je leeftijd. 

Een kamer op de Himalaya is een bundel die dertig jaar veelzijdig schrijverschap van Inez van Dullemen samenvat. Het eerste deel bevat verhalen die haar het meest dierbaar zijn, zoals 'Silhouet van mijn grootmoeder' en 'De eendevoetenboem'. In 'De verrader' speelt oorlog een belangrijke rol. Het middendeel, 'Dagboekbladen uit een huis in de Provence', biedt meditatieve bladzijden die de rust van het Zuidfranse huis weerspiegelen. Het derde deel bevat reisverhalen, met verslaggeving over India, Kenia, Alaska, de VS, Mexico en recent Japan. Deze bundel biedt een uniek overzicht van haar werk, waarvoor ze in 1959 de Anna Bijns Prijs ontving.

De gammacanon heeft als leidraad: wat moet een ontwikkeld mens weten over de wereld waarvan wij deel uitmaken en die we ook zelf maken? Die wereld is niet ontoegankelijk, maar zeker niet doorzichtig of overal bekend. Van sociale wetenschappen wordt gezegd dat ze niet goed kunnen voorspellen, geen verklarende theorieën hebben en geen effectieve technologie. Onderzoeksuitkomsten zijn vaak banaal of zeggen wat we al wisten. Maar is dat wel zo? De gammacanon laat zien hoe de sociale wetenschappen onze wereld in kaart brengen en hoe we daardoor via beleid, hulpverlening en andere toepassingen beter grip krijgen op ons bestaan. Heeft iedereen verstand van sociale wetenschappen? Waarschijnlijk niet. Daarom is de gammacanon hard nodig.

Als Adolf Hitler als jongeman wel was toegelaten tot de kunstacademie, was zijn levensloop wellicht heel anders geworden dan die van de historische Hitler. Parallel aan het levensverhaal van Adolf Hitler, de dictator, ontrolt zich het imaginaire levensverhaal van Adolf H., kunstschilder van beroep. Wat zou er zijn gebeurd als Hitler een geslaagd kunstenaar was geworden, als hij zijn seksuele en andere frustraties had overwonnen, hoe zou de wereld er dan hebben uitgezien? In zijn meest omvangrijke roman tot nu toe, waarvan er in Frankrijk inmiddels 550 000 exemplaren zijn verkocht, zoekt Eric-Emmanuel Schmitt het antwoord op de vraag: wat maakt een mens tot wat hij is? In hoeverre wordt ons lot door de omstandigheden bepaald? Adolf H. Twee levens is een diepzinnige denkoefening over de verhouding tussen kunst en politiek, het verband tussen genialiteit en waanzin

In Oefenen in ontsnappen bundelt Dirk Ayelt Kooiman vier verhalen met ontsnappen en vlucht als thema. Verschillende tijden vormen de achtergrond; eem collectieve vlucht voor de Zwarte Dood en een ontsnapping uit een concentratiekamp, eeuwen daarna. Met een precieze en beeldende stij roept Kooiman in zijn verhalen een ongewone spanning op, vaak met een verrassende ontknoping Dirk Ayelt Kooimam kreeg grote bekendheid met de documentaire roman Montyn (vertaald in Duitsland, Engeland en Amerika) en zijn romans Een romance en De grote stilte (bekroond met de Van der Hoogtprijs). Hij is oprichter van het literaire tijdschrift De Revisor en schreef filmscenario's, onder meer voor Orlow Seunkes De smaak van water.

Een dichter die bekend werd door een jeugdgedicht, denkt terug aan het meisje dat de inspiratiebron was.

Dialogen over seksualiteit, relaties en antisemitisme.

Drie episoden uit het leven van de homofiele zoon van een gereformeerde predikant. Evenals Jan Wolkers is t Hart afkomstig uit een streng gereformeerd milieu. Voor hem vormt het verleden echter geen bizarre aberratie, maar een marteling die in dit boek op subtiele wijze tegen een brede autobiografische achtergrond voelbaar wordt gemaakt. Hij geeft een afstandelijk en precies geformuleerd verslag van de religieuze verminking die het lot van zoveel dertigers en veertigers tot in lengte van jaren zal bepalen, zoals de jury van de Multatuliprijs het stelde bij de bekroning van Het vrome volk. Maarten t Hart, die al direct met dit debuut bewees een geboren schrijver te zijn, behoort tot een der meest gelezen auteurs.

Het ANP-bericht bij het overlijden van Vladimir Nabokov in juli 1977 vermelde: 'Als zijn mooiste boek wordt beschouwd het in 1957 verschenen Pnin.' Nabokov heeft in dit navrant-geestige verhaal over professor Pnin het scherpst gestalte gegeven aan zijn gedachtenwereld. Pnin, een Russische emigrant, doceert aan het Waindell College, waar hij een handjevol leerlingen probeert wegwijs te maken in het Russisch. De kloof tussen de hyper individualistische Pnin en de Amerikaanse samenleving, die onverschillig haar eigen weg gaat en waaraan Pnin zich vergeefs tracht aan te passen, geeft voortdurend een tragikomisch effect.