Drie verhalen, die achtereenvolgens handelen over de wonderlijke kijk van een kind op de wereld van de volwassenen, de zelfkant van de maatschappij en over een ambitieuze wetenschapper die in Londen hopeloos vastloopt

Als een flatbewoonster de oude medebewoonster voor wie ze zorgt, dood aantreft, raakt ze in paniek, want ze verdenkt haar eigen zoon.

Wat als de buurman je niet ziet staan? Of je moeder? Als je geen leuke kinderen hebt? En een hekel aan je echtgenote? Van Keekens hoofdpersonen voelen zich gevangen. In hun nieuwbouwwoning, in hun huwelijk, in de rol die ze geacht worden te spelen. Ze willen ontsnappen, maar weten niet hoe. En dus fantaseren ze. Of ze doen een experiment. Met een cliniclown, een hamster, de bedrijfsarts, of Mariah Carey. 0Dit zijn spannende en vileine verhalen over buitenstaanders. Ongemakkelijk en vaak pijnlijk herkenbaar. En vooral buitengewoon geestig. 

De jongste telg uit het gezin Moeyaert vertelt over zijn leven in het Vlaamse gezin met zeven zonen.

Het leven van een Amerikaanse acteur van Ierse afkomst in de jaren 1952-1963.

Als een vrome joodse man in Amerika door een auto-ongeluk in het ziekenhuis belandt, komen herinneringen aan zijn verblijf in Duitse concentratiekampen boven.

Drie personen op reis: Handel, voormalig priester en arts die voor zijn verleden vlucht; Sappho, die lijkt op de dichteres van Lesbos; en Picasso, die Sophia heet en Sappho's geliefde is. De lichtekooi Doll Sneerpiece verovert ondertussen als man verkleed haar grote liefde in een homobordeel.

Een neerlandicus, Johannes Huyghe, staat op het punt om de biografie 'HB, de jonge jaren' te publiceren bij uitgeverij Parenthèse. Hierin probeert hij een beeld te schetsen van Herman Brusselmans als jongetje en opgroeiende puber. De oudere Brusselmans, die van nu, krijgt voortijdig de biografie in handen, leest ze, en merkt dat er heel wat fouten in staan. Wie anders dan hij mag in staat worden geacht om deze fouten te corrigeren? Brusselmans besluit dan ook om de fouten op een rijtje te zetten en ze te vervangen door wat juist is of juist had kunnen zijn. Tussendoor worstelt hij met de aanwezigheid, of eerder de afwezigheid, van drie vrouwen in zijn leven: Phoebe, Mona en Alathea. 'De fouten' is een roman die het verleden in tijd en ruimte vermengt met het heden in een andere tijd en een andere ruimte, en Brusselmans zorgt ervoor dat beide perioden uit zijn leven samenkomen, waarbij de vermenging onderhevig is aan de wetten van de literatuur. Herman Brusselmans heeft met 'De fouten' een roman geschreven die verschillende genres overstijgt, die de lezer ontroert en aan het lachen maakt, en die zal nazinderen tot het door hem gecreëerde verleden én het heden tot de nabije of verre toekomst zullen behoren, zowel in het hoofd van de lezer als in de Nederlandstalige Letteren. 'De fouten' is, zelfs binnen het uitzonderlijke oeuvre van Brusselmans, een bijzondere roman.

Speelse schetsen over een eigengereide, volslanke en filosofisch ingestelde zangeres.

Na zes jaar huwelijk ontstaat er een kloof tussen een joods-orthodoxe man en zijn chassidische echtgenote als hij verliefd wordt op een secretaresse en zij in haar woede en onmacht terugkeert naar haar wortels in Israël.

Een verzetsdaad uit 1943 speelt in het leven van een tienjarige jongen in 1960 een bijzondere rol.

Speelse en satirische columns.

Autobiografisch relaas over de moeizame verhouding die de schrijfster (1935- ) met haar moeder had en haar zoektocht in de familiegeschiedenis naar de oorzaken.

Een dichter die bekend werd door een jeugdgedicht, denkt terug aan het meisje dat de inspiratiebron was.

Nog niet zo lang geleden zei Kees van Kooten in een interview - Een biografie is niet meer nodig, ik heb alles zelf verteld. Ik ga de rest van mijn leven veel liever lezen dan schrijven -. Ter gelegenheid van de bloemlezing De tachtigjarige vrede las hij voor het eerst sinds tijden weer zijn eigen verhalen. Ze brachten hem niet alleen terug naar het verloop van zijn lange leven, maar eveneens werd hij de lezer van zijn eigen hilarische fantasie. De verhalen uit Hedonia, Zwemmen met droog haar, de Treitertrends, de Modermismen en de vele andere bundels - ze zijn even sterk en humoristisch als de lenige geest van Kees van Kooten zelf. Het is met die krachtige verbeelding dat hij nu zichzelf portretteert aan de hand van zijn verhalen. En het is het schitterende bewijs dat een biografie inderdaad volstrekt overbodig is. Koot graaft zichzelf autobio.

Vanuit een tehuis in Florence vertelt Anno Jonkers, drieënnegentig jaar oud, over zijn leven: een jeugd in grote armoede in Noord-Holland, het seminarie in Leuven, zijn studie kerkelijk recht in Rome. Een avontuurlijk leven, zeker als hij de kerk de rug toekeert om te eindigen als welgestelde advocaat van de onderwereld in het naoorlogse Milaan. Maar belangijker is het verhaal van de grote en allesbepalende liefde die hij veronachtzaamd heeft. Zijn onstilbare honger naar succes verwijdert hem meer en meer van alles wat hem lief is. Anno is een ongenaakbare man die ondanks al zijn talenten maar nauwelijks vat lijkt te hebben op de loop der dingen. Maar hoe dichter de vertelling zijn huidige leven nadert, hoe meer hij beseft hoe kwetsbaar hij is. "Mijn leven is als zand in mijn hand, hoe harder ik knijp, hoe meer het weglekt." 0.

Een schrijver van scenario's voor een populaire televisiesoap schaamt zich voor zijn werk, maar kan niet voorkomen dat in zijn leven realiteit en fictie ook steeds meer door elkaar gaan lopen.

Na de dood van haar broer en schoonzus krijgt een vrouw het dagboek van haar grootvaders neef in handen, waardoor heden en verleden met elkaar vervlochten raken.

In Voor het eerst schrijft Herman van Veen over het onbarmhartige proces van het ouder worden. Wanneer begint dat, ouderdom? Op welk moment besef je dat die jonge man is afgelost door een man op zekere leeftijd? De geest is vitaal, maar het lichaam hapert soms. De kloof tussen nu en vroeger wordt steeds groter. De ervaringen stapelen zich op, de herinneringen verdringen elkaar. Onverschrokken gaat Van Veen de confrontatie aan met zichzelf en schrijft hij over zijn leven van toen en nu. Over vriendschappen en vergankelijkheid, verlies en levenslust en de troost van de verbeelding. Steeds verbindt hij zijn verhalen met zijn theater- en liedteksten, waarin wonderlijk genoeg de ouderdom en de dood al sinds jaar en dag alom aanwezig blijken te zijn. Voor het eerst is een zoektocht naar betekenis, speels en filosofisch, om tot het besef te komen dat je ouder worden steeds weer voor het eerst doet. Het gaat vanzelf en gaat vanzelf weer over.