Studies over doofheid

Hoe ga je om met het verlies van een ouder als je zelf nog niet zo lang op eigen benen staat? Van harte gecondoleerd geeft een beeld van hoe leeftijdgenoten dat doen. Je leest de ervaringen van mensen van wie de vader, moeder of allebei de ouders zijn overleden.

Hoe ga je om met het verlies van een ouder als je zelf nog niet zo lang op eigen benen staat? Van harte gecondoleerd geeft een beeld van hoe leeftijdgenoten dat doen. Je leest de ervaringen van mensen van wie de vader, moeder of allebei de ouders zijn overleden.
Ameline sprak met meer dan twintig van hen over rouwverwerking en zes daarvan, inclusief zijzelf, staan centraal in het boek. Het zijn verhalen van mensen uit grote en kleine gezinnen, van wie de ouders door (erfelijke) ziekte, na een ongeval of door zelfdoding zijn overleden. Sommigen stonden ineens aan het roer van het huishouden, de een kreeg een burn-out en de ander heeft nooit ergens last van gehad. Juist de diversiteit aan ervaringen maakt dit een handleiding met voor ieder wat wils, met antwoorden op lastige vragen als: ‘Hoe verklaar je het gat op je cv?’, ‘Wat doe je als partner?’ en de dooddoener tijdens een eerste date: ‘Wat doen je ouders?’.

In gesprekken met bezoekers confronteert hij hen met eigen onzekerheden en conditioneringen. Daarbij wijst hij hen een weg uit onvrijheid naar zelfrealisatie. Hij voert ons met zijn vragen en antwoorden naar onze diepste kern, confronteert ons met ons diepste wezen – hij laat ons over onszelf struikelen, maar helpt ons overeind en verwijst naar de juiste richting. Zijn wijsheid is van zo hoog niveau dat zij zich nog maar net in woorden kan laten vangen. Vingerwijzingen sluit sterk aan bij de klassieker Zijn – Ik Ben (verschenen bij Altamira). Beide boeken zijn gebaseerd op gesprekken die Nisargadatta met bezoekers voerde en zijn een weergave van de dialoog, die gericht is de directe ervaring van non-dualiteit

Hoewel we dagelijks met talloze artikelen, producten en diensten in aanraking komen, hebben we geen idee wat er komt kijken bij de totstandkoming daarvan. In de complexe wereld na de globalisering wijden we vrijwel allemaal het leeuwendeel van ons bestaan aan bezigheden die deel uitmaken van een groter geheel dat ons ontgaat. Hoe komt het dat we ons daar desondanks met zoveel energie aan overgeven? Waarom zijn we bereid werk zo’n prominente plaats in ons leven toe te kennen dat we er zelfs onze identiteit aan ontlenen? Om een antwoord op die vragen te vinden volgt Alain de Botton in Een lied voor de arbeid verschillende mannen en vrouwen tijdens hun werkzaamheden, van tonijnvissers op de Maldiven tot accountants in Londen. Het resultaat is een ode aan de intelligentie, eigenaardigheid, schoonheid en verschrikkingen van de moderne werkomgeving en niet in de laatste plaats aan de opmerkelijke veronderstelling dat werk, naast liefde, de belangrijkste factor is die zin kan geven aan ons bestaan