Non-Fictie

In The Quantum Self, Danah Zohar argues that the insights of modem physics can illuminate our understanding of everyday life -- our relationships to ourselves, to others, and to the world at large. Guiding us through the strange and fascinating workings of the subatomic realm to create a new model of human consciousness, the author addresses enduring philosophical questions. Does the new physics provide a basis by which our consciousness might continue beyond death? How does the material world (for instance, ugly inner cities) impinge upon our sense of self? Is there a subatomic wellspring from which our creativity, our empathy with others, and our feelings of unity with the inanimate world originate?Most important, Zohar shows how the vitality of the new physics combats the alienation and fragmentation of twentieth-century life, and replaces it with a model of reality in which the universe itself may possess a type of consciousness, of which human consciousness is one expression.

Analyse van de gevolgen van resp. het gebruik van kolen en kernenergie voor de opwekking van electriciteit in Nederland

The defining calamity of the post-cold war era', in Peter Oborne's words, took place in 2003. The invasion of Iraq led to the collapse of the state system in the Middle East. Iraq is shattered, Syria will never be put back together again, and Lebanon hasn’t functioned as a unified state for a long time. And the great wave of refugees unleashed by this breakdown is threatening what is left of democracy in Turkey and the very existence of the European Union.

Oborne provides a forensic examination of the way evidence was doctored and the law manipulated in 2002 and 2003 in order to justify a war for regime change. The government bent facts to fit its determination to join the US invasion, Parliament failed to scrutinise evidence, the intelligence service was perverted, and the media lost its head.

This is a masterly account of the making of a disaster, written by a passionate British democrat.

Een Amerikaanse vrouw reist met haar moeder naar Duitsland om het verleden van haar moeder te begrijpen die in 1938 vanwege haar joodse afkomst door haar ouders naar de Verenigde Staten is gestuurd.

Beschrijving van verschillende aspecten van meerlingen, speciaal tweelingen.

Beschrijving van het modernistische karakter van de islamitische terreurbeweging Al-Qaida in vergelijking met diverse westerse maatschappelijke en politieke verschijnselen.

Bundeling van columns over uiteenlopende onderwerpen. Uit de bundels: Tot zoens, Eetlezen, Graag gedaan [en] Het Bijzettafeltje

The first English edition of the masterful, moving story of one woman's life-by the acclaimed Mexican writer

Elena Poniatowska's best and most accessible work, Here's to You, Jesúsa! is a rich, sensitive retelling of the life of Jesúsa Palancares de Aguilar. Born in Oaxaca in the early 1900s, she loses her mother at a young age and lives with her father until one of his girlfriends beats and stabs her. Moved to her godmother's house, Jesúsa serves as a maid until she reunites with her father during the Mexican Revolution and joins the army of General Jesús Carranza. In the army, Jesúsa is forced to marry another soldier who beats and abandons her. On one such occasion she is beaten so severely that it draws the attention of the general himself, who punishes her husband. After the revolution, Jesúsa finds work in Mexico City, first as a domestic, then in a series of factories, and begins her long history of run-ins with the police.

Poniatowska documents a colorful life while also providing a compelling, firsthand account of the most important events in Mexico during the twentieth century. Reprinted twenty-eight times since its original publication in 1969, Here's to You, Jesúsa! now stands as a classic of Mexican literature.

Recounts the life of the American poet, and traces her involvement in the socialist movement

Vom Autor für die deutsche Fassung neu überarbeitet

Bundeling columns die de auteur (1962-2005) schreef over zijn leven als kankerpatiënt.

Essays over onderwerpen op de raakvlakken van biologie, menselijk gedrag en kunst.

Dit boek bevat de wereldberoemde trilogie waarin Alekséj (Aljosja) Maksimovítsj Pesjkov, beter bekend als Maxim Gorki, zijn eerste twintig levensjaren heeft opgetekend als een spannend verhaal. Als geen ander laat Gorki het Rusland van vóór de revolutie herleven, een beschaving die in 1917 volledig werd weggevaagd.
In Kinderjaren ervaren we door de ogen van het kind Aljosja het rauwe milieu van kleine ambachtslieden, waarin wreedheid en tederheid, heidens volksgeloof en christendom hand in hand gaan. Hoewel Aljosja opgroeit in een mallemolen van dwaas en sadistisch gedrag, vlucht hij nooit in zelfbeklag. 
Onder de mensen laat vervolgens zien hoe de veertienjarige Aljosja na de dood van zijn moeder in zijn onderhoud voorziet. Hij beproeft zijn geluk als loopjongen in een schoenenwinkel, bordenwasser op een stoomschip op de Wolga en als leerling in een iconenatelier.

Ruim twintig jaar, tot aan zijn dood in 1935, werkte Pessoa aan dit ambitieuze prozaproject. Het bleef echter, zoals zoveel titels van Pessoa, onvoltooid en werd pas zevenenveertig jaar na zijn overlijden uitgegeven. Het boek der rusteloosheid is het dagboek van een hulpboekhouder in Lissabon, Pessoa's 'heteroniem' Bernardo Soares. Zo quasi-kalm als de dagen van deze klerk zich op kantoor aaneenrijgen, zo rusteloos wordt zijn bestaan zodra hij door de straten van zijn absolute universum Lissabon dwaalt of in een schrift zijn literaire notities neerpent. Een kortere versie van het boek verscheen eerder als Privé-domein in 1990.

De autobiografie van Johann Wolfgang Goethe is een laat 'achttiende'-eeuws werk van een verrassende actualiteit. Te midden van de toenmalige Duitse burgercultuur ontwikkelt zich een ideeënwereld die ten grondslag ligt aan onze westerse cultuur. Vrijheid, gelijkheid en broederschap stonden ook bij Goethe hoog in het vaandel, maar tegelijk behoudt hij oog voor de waarden van het verleden, acht dit zelfs noodzakelijk voor een optimale ontwikkeling van individu en samenleving. Hij bestrijdt de dogmatiek, het eenzijdig streven.
In dit boek worden de sluiers van twee eeuwen over onze democratische, westerse culturele waarden weggenomen en worden hiervan de oorspronkelijke, frisse kleuren weer zichtbaar. Hier en daar blijkt Goethe een psycholoog avant la lettre te zijn. Ook verdiept hij zich in de wisselwerking tussen publiek en medium, met inzichten die de moderne communicatiewetenschap nog steeds huldigt. Uitermate boeiend en monumentaal geschreven zijn onder meer de passages over de strijd tussen goed en kwaad, over Goethes pantheïstische sympathieën, over Ahasverus, de wandelende jood, en over wat hij noemt 'het demonische' in iemands levensloop. Verder vallen zijn levendige, uitermate treffende persoonsbeschrijvingen op. En Goethe ontbloot zonder schroom zijn liefdesleven.

Dagboekpassages met o.a. reisimpressies en literaire portretten van de Catalaanse schrijver (1897-1981) geschreven tussen 1918-1920

Brieven van de Franse auteur (1871-1922). De in dit deel bijeengebrachte brieven tonen ons Proust van zeer verschillende kanten. Er zijn zijn jeugdbrieven, die ons veel leren over zijn verhouding met zijn familie, zijn weigering om een praktisch beroep te kiezen en zijn toenemende voorliefde voor literaire salons. Dan zijn er de brieven uit de periode van 'Les Plaisirs et les jours' en de tijd dat hij aan zijn grote romans begint te werken. Afwisselend is Proust op het kruiperige af vleiend, werkelijk belangstellend in het welzijn van anderen; nadenkend, zelfs moralistisch, vernietigend in zijn oordeel, liefst in een fraai geformuleerde bijzin. 

Zijn brieven zijn duidelijke stijloefeningen voor zijn grote werk, vol roddels, vol wijsheid ook. En natuurlijk staan ze vol herinneringen aan en portretten van de mensen die hij in 'A la recherche du temps perdu' zou vereeuwigen.

Dagboek van de Duitse schrijver, bijgehouden tijdens zijn mobilisatie als reservist tijdens de Tweede Wereldoorlog in Parijs en Rusland.

Briefwisseling tussen de Tsjechische schrijver (1883-1924) en de Oostenrijkse schrijver (1884-1968). Van 1904 tot de zomer van 1924, het jaar van Kafka's dood, correspondeerden zij met elkaar, Max Brod en Franz Kafka. Kafka groeide op in Praag, waar hij deel uitmaakte van de Duitstalige Joodse gemeenschap en aan de rand van het getto woonde. Hij bezocht het Duitse gymnasium en studeerde aan de universiteit van Praag. Daar ontmoette hij Max Brod, zijn vriend en latere biograaf. Vanaf 1908 tot 1917 werkte hij als ambtenaar bij een bedrijf dat arbeidsongevallenverzekeringen verzorgde, een baan die hij als een noodzakelijk kwaad beschouwde om zich aan het schrijven te kunnen wijden. Zijn longtuberculose, die hem in 1924 fataal zou worden, deed zich in deze tijd gelden. Gedurende zijn leven had hij enkele korte maar intense relaties, waaronder drie verlovingen, zo blijkt uit enkele postuum uitgegeven brieven. De dames waar hij mee omging komen ook indirect terug in zijn werk. 

Dagboek van een gecultiveerde Duitse militair over zijn verblijf als bezetter in Parijs.

Friedrich Hölderlin was behalve een groot lyricus ook een gedreven briefschrijver. Hij liet een kostbare verzameling brieven na. Ze zijn gericht aan vrienden en jeugdvriendinnen, aan Susette Gontard natuurlijk, de grote liefde van zijn leven, aan Goethe en Schiller, en aan diverse andere literaire tijdgenoten. Het schrijven van een brief - 'een woord uit het hart gesproken'- was, in een tijd dat in Duitsland de censuur oppermachtig was, niet zonder gevaar. Een dwarse politieke stellingname kon iemand van zijn vrijheid beroven. En zelfs een liefdesbrief kon maar beter niet in de verkeerde handen vallen, zeker niet als de geadresseerde een gehuwde vrouw was, zoals Susette Gontard, Hölderlins onvergankelijke muze Diotima. Het geijkte beeld van Hölderlin is dat van een tragische, wereldvreemde en geesteszieke dromer in zijn toren in Tübingen. De brieven in Onder een ijzeren hemel corrigeren dit beeld ingrijpend. Hólderlin treedt hierin naar voren als een openhartige, strijdvaardige en scherp analyserende correspondent die ook graag de stormen van zijn hart prijsgeeft. Zeker, hij raakte tenslotte vereenzaamd en zijn geest misschien verduisterd. Schreef hij niet 'dass mich Apoll (hat) geschlagen?' Maar hij heeft zich niet zonder slag of stoot gewonnen gegeven.

De in 1945 in Parijs op 75 jarige leeftijd overleden Zinaida Nikolaevna Hippius is een van de grote legendarische figuren uit de moderne Russische literatuurgeschiedenis. Ze schreef als zevenjarig meisje al publiceerbare gedichten en werd op zeer jonge leeftijd een van de invloedrijkste figuren van het symbolisme. Ze bouwde een ontzaglijk oeuvre op aan romans, verhalen, gedichten, toneelstukken, reportages. Door haar huwelijk met de destijds beroemde en veelgelezen Mereskovski werd haar salon het centrum van het culturele leven in St. Petersburg. De schittering van woorden omvat een zeer uitgebreide keuze uit haar verspreide autobiografische geschriften. Er zijn herinneringen aan onder anderen Alexander Blok, Andrei Bjelyj, Valeri Brioesov en Rozanov. Maar ook aan haar huwelijk met Mereskovski. Een geslaagd huwelijk in erotische zin was het niet. Dit hing samen met het feit dat Hippius in tal van opzichten een mannenrol speelde. Ze voelde zich een man gevangen in een vrouwenlichaam. Ze geloofde dat verslaving aan als normaal beschouwde sexualiteit haar aan de dood zou ketenen. Ze onderhield nauwe betrekkingen met de sekte der Chlysten of flagellanten wier rituelen gepaard gingen met sexuele orgieën. Ze werd door haar vijanden afgeschilderd als een vrouwelijke Raspoetin. Kortom, een uiterst bewogen en interessant leven tijdens een periode die aan bizarre figuren geen gebrek kende. Verteld in haar eigen woorden, die van een van de beste stilisten van haar tijd.

De Franse auteur Jouhandeau had een mystieke, esthetische bewondering voor mannen, maar doorleefde een zeer ongelukkig huwelijk met een ex-danseres.

Keuze uit de mémoires van de Franse letterkundige (1802-1885). 'Victor Hugo was een gek die dacht dat hij Victor Hugo was,' luidt een bekende uitspraak van Cocteau. Het is een kernachtige samenvatting van de verbazing waaraan vele boeken gewijd zijn: hoe wist één man in één leven zoveel te zijn en te doen? Hij was de grootste dichter van zijn tijd, een van de belangrijkste toneelschrijvers en de populairste romanschrijver: hij was politicus, filosoof, tekenaar en journalist: hij was de toegewijde vader van vier kinderen en minnaar van een onafzienbare reeks maîtresses. 

In de politiek uitte zich zijn tomeloze energie en dadendrang al evenzeer als in zijn schrijverschap en privé-leven. Hij was overal tegelijk: in het parlement en op straat, in de Académie en op de barricaden, in gesprek met de koning, met Thiers en met Lamartine, maar ook met de straatveger. Hij had een open oog en oor voor wat er leefde onder het volk; veel minder voor de slinkse politieke spelletjes die er om hem heen werden gespeeld in de Kamer. Hugo was een man die de politiek wilde gebruiken om misstanden te bestrijden - niet een man die misstanden gebruikte om politieke en maatschappelijke successen te behalen. Het kostte hem twintig jaar ballingschap. Maar omdat hij in zijn geschriften bleef geloven in en getuigen van de noodzaak van maatschappelijke veranderingen heeft hij waarschijnlijk toch veel bijgedragen aan de hervormingen waar hij zijn leven lang voor pleitte: gratis onderwijs voor iedereen, een eerlijker strafrecht, menswaardiger arbeidsomstandigheden.

Boris Pastemak was een van de grootste dichters van deze eeuw en een uitnemend romancier. Zijn Dokter Zjivago werd in 1958 bekroond met de Nobelprijs. Briefwisseling uit de periode 1910-1954 van de Russische auteur (1890-1955) met zijn nichtje over politieke en persoonlijke ontwikkelingen.

Bundeling van autobiografische geschriften van de Russische letterkundige (1890-1960). Boris Pastemak was een van de grootste dichters van deze eeuw en een uitnemend romancier. Zijn Dokter Zjivago werd in 1958 bekroond met de Nobelprijs. Hij heeft een enorm stijlvernieuwende invloed gehad. Pasternak doet, stelt Charles B. Timmer in zijn presentatie van Pasternaks Autobiografische geschriften, denken aan iemand die duizend jaar geslapen heeft, plotseling ontwaakt en overweldigd wordt door een ontdekte wereld. De indrukken, de herinneringen zijn soms zo overweldigend dat hij alleen maar stamelen kan, dat wil bij hem zeggen, tot fenomenale evocatieve beelden en vergelijkingen komt.

Pasternak doorleefde 'net als iedereen' de schokkende jaren van de Eerste Wereldoorlog, de revolutie, de burgeroorlog, de collectivisatie, de Tweede Wereldoorlog en het stalinisme, maar hij schrijft minder over zichzelf dan over de mensen die hij kende, kunstenaars en schrijvers zoals Skrjabin, Majakovski, de futuristen, Rilke, Tsvetajeva enzovoorts. Ook zijn eerste liefdesavonturen en de latere grote liefdes komen aan bod, naast zijn buitenlandse reizen.

Beelden van het leven in de stad Berlijn.