Nederlandsch-Indie

In dit boek vertelt Martin Bossenbroek het grote verhaal van het gewelddadige begin en einde van Nederlands-Indië, zoals dat werd beleefd door de hoofdrolspelers in beide kampen. In het eerste deel, handelend over de Java-oorlog (1825-1830), legt de mystieke prins Diponegoro het na jaren van massaal en fanatiek verzet af tegen de flegmatieke legercommandant Hendrik de Kock. In het tweede deel, over de dekolonisatieoorlog (1945-1949), bundelt de charismatische, door Diponegoro geïnspireerde nationalistische leider Soekarno met succes alle krachten tegen 'de laatste landvoogd', de noeste dromer Huib van Mook. Dit is een magistraal epos in twee bedrijven over de bloedstollende krachtmeting tussen tijger (Nederland) en buffel (Indonesië)

Gedicht, geschreven en voorgelezen door Marion Bloem ter gelegenheid van de nationale herdenking bij het Indisch Monument in Den Haag op 13 augustus 2009

"De Indonesische archipel heeft meer dan 450 jaar strijd geleverd tegen buitenlandse handelscompagnieën en mogendheden. Bijna altijd was er wel ergens oorlog, vaak op meer plaatsen tegelijk. Dit boek geeft een gedetailleerd overzicht van de honderden militaire acties en expedities. Portugezen, Spanjaarden, Engelsen, Fransen, Japanners, en met name ook de Nederlanders, voerden hun koloniale oorlogen in de archipel vooral vanwege economisch gewin, volgens het devies van Jan Pieterszoon Coen: "Geen handel zonder oorlog". Hun legers vormden de ruggengraat van het koloniaal systeem, dat ook door tijdgenoten in Europa al bekritiseerd is. Door zijn brede aanpak en uitgebreide registers is het boek tevens een naslagwerk over de geschiedenis van Indonesië. Het laat zien hoe behalve vrijheidsdrang ook de islam een belangrijke rol speelde in het verzet tegen vreemde overheersers."

Geeft een uitstekende indruk over hoe het er tijdens de wereldoorlog in Jappenkampen aan toe ging

Op de dag van de capitulatie wil de Japanse militaire politie nog een paar voortvluchtige officieren van het Indonesische vrijwilligersleger terechtstellen.

Bloemlezing uit het Nederlandse liederenrepertoire van de 17e, 18e en 19e eeuw over Oost-Indië.

Nu standbeelden sneuvelen en ons koloniale verleden opnieuw tegen het licht wordt gehouden, is het hoog tijd om een bezem door de koloniale letteren te halen. Want wat moeten en mogen we nog lezen uit die besmette canon? Wie is het lezen nog waard, wie moeten we van de canonieke sokkel trekken? 0Na 'De nieuwe feministische leeslijst' en 'Jongens waren we' werpt 'De Groene Amsterdammer' een frisse blik op de literatuur over ons koloniale heden en verleden. Met bijdragen van onder anderen Alfred Schaffer, Maaike Meijer. Alfred Birney, Marja Pruis, Warda El-Kaddouri, Manon Uphoff, Gloria Wekker, Joost de Vries en Theodor Holman.

"Vanaf het eind van de oorlog tot begin 1948 vertrekken er ruim 30.000 Nederlanders naar Indië. De vader van de auteur ging er werken voor het Rubberfonds, het NIRUB. In Indonesië weet je nooit hoe lang een reis duurt. ‘Jam karet’, klinkt het daar, tijd is als rubber zo rekbaar. Rubbertijd gaat over de Indische jaren van zijn ouders. Van Blijdorp naar Batavia, van de diergaarde naar de jungle. Met een vliegtuigje op inspectie naar bedreigde plantages, tussen rondtrekkende revolutionairen en rampokken. Een reis op papier door hun Indië. In 2014 gaat hij er zelf rondkijken, eindelijk. Hij zoekt een stukje uit de familiegeschiedenis en krijgt er het verleden tussen twee landen bij. Met onderweg een tussenstop in de haven van Rotterdam, bij een havenbaron. En een speurtocht omgeving paleis Noordeinde en de rosse buurt bij station Holland Spoor, in de jaren ’20 en ’30 het werkterrein van zijn ‘grootvader’, zoals de schrijver ontdekt."--

Wie kent ze nog, uit eigen ervaring of uit overlevering van (groot)ouders? De schoolplaten uit de reeks "vaderlandse geschiedenis" of "kennis der natuur". Achter één voorstelling ontvouwde zich een hele wereld: "De prins trekt over de Maas, 1568" of "Krijgsraad voor en vierdaagschen zeeslag, 1666".
Ook over Nederlands-Indië zijn reeksen schoolplaten gemaakt, zowel voor het onderwijs daar als hier. "Muskaatnotenbedrijf op de Banda-eilanden", "De Sabanghaven op Poele Weh", oftewel Insulinde in woord en beeld. Hoe zag een toko eruit? En hoe een pasar?

Hella Haasse haalt bij een veertigtal schoolplaten herinneringen op. In haar overtuigende en evocerende stijl voert ze de lezer mee naar vervlogen tijden.

Een boeiend waarheidsgetrouw verslag over het ontstaan van de Mariniersbrigade en haar activiteiten op Oost-Java. Het geeft een goed beeld van de emoties en ervaringen van hen die hun leven voor orde en vrede in de waagschaal stelden.