Gunzenhausen' is een schitterende mystificatie. Is het wel zo dat Salinger na 'De vanger in het graan' en 'Negen verhalen' niets meer schreef dat de moeite loont? Hoe verliep zijn leven als officier in het Amerikaanse leger toen hij gestationeerd was in het Beierse stadje Gunzenhausen? En wat gebeurde er nadat hij het leger verliet en terugkeerde naar de Verenigde Staten? Piet de Moor laat de schrijver zelf aan het woord en speelt een ingenieus spel op de grens van fictie en non-fictie.

Berthold Möncken, schrijver, en Marianne Helldegen, de echtgenote van een rijke ondernemer, ontmoeten elkaar voor het eerst bij de uitreiking van een literatuurprijs. Ze voelen zich onweerstaanbaar tot elkaar aangetrokken. 'Met u is het de moeite waard om te sterven,' zegt Berthold na de plechtigheid. Marianne verlaat spontaan man en zoon om met de schrijver mee te gaan.Maar leven met Berthold is totaal anders dan ze zich had voorgesteld. Hij heeft stilte en rust nodig om te schrijven en eist dat niemand zijn werk in de weg staat. Marianne voelt zich weer alleen, verlaten en verveeld; ze slentert door parken en musea om de tijd te doden. Zelfs met Berthold bereikt ze het langverwachte geluk niet. Maar ondanks alles is ze ook niet ongelukkig. Toch keert Marianne na twee maanden terug naar haar gezin en probeert zich in haar oude leven te schikken. Ze kan de schrijver echter niet vergeten. Als korte tijd later, in november, een toneelstuk van Berthold Möncken in de stad waar Marianne woont wordt opgevoerd, verschijnt de schrijver op de avond van de première dronken bij het huis van de Helldegens. En voor de tweede keer gaat Marianne met hem mee. Samen verdwijnen ze in de sneeuwnacht.

Tijdens de autorit naar een strandpaviljoen voor een weerzien met haar vroegere leraar van de middelbare school herinnert een vrouw zich hoe zij als leerlinge hevig verliefd was op deze docent en hem wilde verleiden.

Wanneer voormalig antiquaar en galeriehouder Mathieu op bezoek gaat bij de schilder Luc, die teruggetrokken in de Dordogne woont en werkt, raakt hij verstrikt in een web van machinaties. De vleugels van een huisvlieg zijn verminkt. Brieven van Lucs zoon, die in China onderzoek doet naar een vroegmenselijke soort, moeten in veiligheid worden gebracht. Parende zweefvliegen slaan te pletter tegen een autoruit. Een hoogbejaarde vrouw ligt met haar gezicht naar beneden op de bodem van een leeg zwembad. Wat is de rol van de Amerikaanse Lily Lee? Er wordt Mathieu een foto van een hoofd met gesloten ogen getoond en onder doodsbedreiging moet hij Frankrijk achter zich laten als was hij er niet geweest. Daarbij besluit hij eindelijk dat te gaan bekijken waarover Luc hem zo veel had verteld: de vitrine met de kledingstukken van de in China vermoorde missionarissen Nies en Henle in het kloosterdorp Steyl aan de Maas. Daar komt hij tot het inzicht dat hij zijn spreekverbod moet doorbreken.

De gedachte aan de twee leeft in de rotsen, verbonden met een dik strooien koord." Zo luiden de slotregels van een kleine Japanse parabel, over de archetypische Moeder en Vader. Moeder heeft een razende doodsdrift. Vader hunkert minstens zo hard naar meer geboortes. En wat heeft dat koord te betekenen? "Seg Jan, zoagt tegen oe weurmkes." (Te vertalen als: "Zeg Jan, zeur tegen je wormpjes.") Op dit aangeven van zijn dode moeder gaat de genoemde zoon tien dagen lang wroeten in zijn geheugen, dat misschien ook wel een geweten is. Overigens spookt niet alleen de moeder nog. Ook de dode vader wil niet vergeten worden. Alles bij elkaar blijkt de materie door en door menselijk, met gebrekkige liefde, aanlokkelijke zwartgalligheid en tot mislukken gedoemde huwelijken. In 'Gehuwde rotsen' laat Jan Lauwereyns het verhaal maar stromen zoals het zich aandient, in de vorm van een nieuwe (en tegelijk superklassieke) kruisbestuiving: Augustinus met Boccaccio. Bekentenissen, met veel aandacht voor vader en moeder, in tien dagen, tien hoofdstukken, geschreven in de moedertaal. Met flarden van een soort Antwerps dat zich liever met het oor dan met het oog laat lezen. "Tsjak, zoê, en voorts, en verder, wordt er getokkeld. Terwijl er buiten een pandemie woedt, bidt het binnenste tevergeefs om troost. Jan Lauwereyns (1969) is schrijver, dichter en neurowetenschapper. Zijn dichtbundel 'Hemelsblauw' werd in 2012 bekroond met de VSB Poëzieprijs. In 2003 verscheen zijn roman 'Monkey business', die nu opnieuw is uitgegeven. 'Iets in ons boog diep' stond op de longlist van de Libris Literatuurprijs 2016. Hij woont en werkt in Fukuoka, Japan.

We schrijven 11 november 1975 en de Portugese kolonie Angola wordt na een bloederige koloniale oorlog onafhankelijk. Een van de drie bevrijdingsbewegingen, de MPLA, gesteund door de Sovjet-Unie en Cuba, grijpt de macht en er ontspint zich een even gewelddadige machtsstrijd met de andere twee, gesteund door het Westen en China. De dichteres Lídia do Carmo Ferreira heeft de MPLA helpen oprichten, maar verzet zich tegen de koers en valt in ongenade. Als anderhalf jaar later een coup de kop wordt ingedrukt en de regering alle in- en externe tegenstanders arresteert, belandt ze in de gevangenis, samen met een bont gezelschap van uiterst rechts tot extreemlinks. De schattingen lopen uiteen, maar vele tienduizenden van die gevangenen worden op gruwelijke wijze gemarteld en vermoord, onder andere levend uit helikopters en vliegtuigen gegooid. Regentijd is het verhaal van de dichteres en van een jonge radicale journalist, die beiden de massamoord overleven. In een flitsend, zowel wrang en aangrijpend als humoristisch relaas geeft José Eduardo Agualusa zijn kijk op deze turbulente tijd. Aan de hand van grote en kleine spelers, in een mengeling van werkelijkheid en fictie. Regentijd is Agualusa’s tweede roman en vormt een hoogtepunt uit zijn oeuvre.

Een vrouw en een man leven in een huis op een duin aan de zee. Hun leven lijkt perfect harmonieus tot de ochtend waarop er lichamen aanspoelen op de kust. De veilige wereld verdwijnt, beminnen verandert in ontwijken, en de zee geurt naar een wereld die we nooit in het echt hadden gezien. Gescheiden zoeken ze wanhopig naar de herinneringen aan hoe het ooit was en naar een spoortje hoop aan de horizon. 'Brandingen' is een pijnlijk en ragfijn portret van een relatie die gehavend door de actualiteiten, die we in het alledaagse leven maar wat graag negeren, richtingloos beweegt naar een nieuw thuis waar niets meer is zoals het was.

Paul Verrept (1963) woont en werkt in Antwerpen. Hij is auteur, illustrator en grafisch ontwerper. Hij schreef en illustreerde meerdere boeken waarvan 'Het meisje de jongen de rivier' is bekroond met de Gouden Uil van de Jonge Lezer. De Franse editie van 'Brandingen' verscheen in 2020 bij Actes Sud.

'Gedurig nader', de nieuwe gedichtenbundel van Huub Beurskens, ontleend zijn titel aan een stichtelijk embleem van Jan Luyken uit 1711. Maar in plaats van bij het besef van de vergankelijkheid van onze dagen alvast afstand te nemen van de 'ijdelheid' van het aardse leven, probeert de dichter juist voortdurend nader te komen tot dat ene en enige leven op aarde, dat daarbij door geen God maar meer dan eens door de mens zelf verstoord en vernield wordt. Het liefst zou hij tot in lengte van dagen kraaiend willen schommelen en daarbij de aarde zien draaien.

Na Negen raven toont Willem du Gardijn in Het grote vakantiepark opnieuw zijn talent voor het genre. De composities zijn zorgvuldig, zijn personages geloofwaardig. De taal is ingetogen, soms lyrisch op een klassieke manier. De lezer kan veel plezier beleven aan deze zes werelden met eigen toon, eigen conflict en eigen onverwachte wendingen. Tegelijkertijd is het boek één omdat er één thema is: de verbondenheid van liefde en verlies.

In 'Notities van Nemo' zijn de beste novellen en verhalen van H.C. ten Berge verzameld. De bundel begint met het allereerste verhaal dat H.C. ten Berge in 1967 publiceerde, 'De honden', en eindigt met 'De vleeswolf'. De verzamelde verhalen en novellen laten opnieuw zien dat P.C. Hooftprijswinnaar H.C. ten Berge wat eruditie en verbeelding betreft op eenzame hoogte staat in de Nederlandse letteren.

De eerste misdaad die in het Oude Testament door het allereerste mensenkind wordt begaan is de moord op het tweede mensenkind.0In de roman 'De straffeloze' komt H tot het inzicht dat schuldig kunnen zijn de mens wezenlijk onderscheidt van het dier en dat het dragen van schuld hem dus pas werkelijk menselijk maakt. Derhalve gaat hij op zoek naar schuld en straf. Een volmaakte moord wil hij plegen. In literatuur en speelfilms wordt onder een volmaakte moord steevast een moord verstaan die op zodanige wijze is voorbereid en uitgevoerd dat er geen dader te vinden is. Voor H is de volmaakte moord die waarbij juist een schuldige bestaat zonder dat er ooit een slachtoffer bekend zal hoeven worden.

Een nieuwe hoofdstuk in de omvangrijke familiesaga waartoe het oeuvre van Rudi Hermans is uitgegroeid. Een kind van zeven, eind jaren vijftig vorige eeuw. Wanneer gevreesd wordt dat de jongen tbc heeft, moet hij voor onbepaalde tijd weg uit het gezin, om te beletten dat hij zijn doodzieke moeder besmet. Hij wordt naar een preventorium gebracht, een troosteloze plek waar hij aan zijn lot wordt overgelaten. Tot hij op een dag zuster Plien leert kennen en in haar een nieuwe moeder ziet, die hij zijn leven lang niet vergeet.

De Advocaat. een gelauwerd strafpleiter, heeft een afbrokkelend geheugen. Binnenkort zal hij zich zo goed als niets meer herinneren. Veel vertellen over het verleden kan dit noodlottige proces hooguit vertragen. Zijn vrouw Melizza neemt contact met zijn beste vriend, de Zeiler, die deze situatie aangrijpt om samen met de Advocaat de al jarenlang in het vooruitzicht gestelde wandeltocht van Bray Dunes naar Cadzand te ondernemen. 0De Zeiler wil nog zoveel mogelijk gezamenlijke herinneringen oprakelen. De Advocaat reageert nu eens lethargisch op oude gebeurtenissen, dan weer aangenaam verwonderd. Tijdens de tocht besluit de Zeiler om zich te ontdoen van ballast uit het verleden en onthult aan de Advocaat een pijnlijke waarheid. Vanaf dan verandert de wandeling in een boetetocht. Door de bekentenis van zijn vriend ontwaakt de Advocaat uit zijn wegzinken, zijn toon verandert. Hij krijgt - voor even - weer de scherpte van de oude strafpleiter. Hun vriendschap wordt op de korrel genomen. Wat is waarheid en wat is leugen? Bestaat schuld? Kan je die vereffenen? Kan je boeten? De Advocaat vraagt het opperste bewijs van vriendschap aan de Zeiler. 00Kris Van Steenberge debuteerde krachtig met de roman 'Woesten'. Geert Briers publiceerde drie dichtbundels. Deze roman is zijn prozadebuut.

Een man raakt na zijn studie aan de kunstacademie, waar hij werd toegelaten dankzij de tekeningen van zijn gehandicapte broer, betrokken bij een experimentele theatergroep die geen verschil meer wil zien tussen spel en werkelijkheid.

Er is de zussen Juli en September iets onnoembaars overkomen. In een vertwijfelde poging een verse start te maken, neemt hun moeder Sheela hen dwars door het land mee naar een oud familiehuis dat zijn eigen getroebleerde leven leidt. Er komen geluiden van achter de muren. Het licht flikkert op eigen kracht. Slapen lijkt onmogelijk en de dromen zijn eindeloos. In hun nieuwe, verontrustende omgeving ontdekt Juli dat de intense band die ze altijd met September heeft gehad, begint te veranderen op manieren die ze niet kan bevatten. Zussen is een verhaal van zusterlijke liefde en zusterlijke afgunst dat explodeert met de woede en vreugde van de adolescentie. Met deze roman bevestigt Daisy Johnson haar positie als een van de vindingrijkste en opwindendste jonge hedendaagse schrijvers. Daisy Johnson is geboren in 1990. Ze debuteerde met de verhalenbundel Veenland en kreeg de Harper’s Bazaar Short Story Prize, de A.M. Heath Prize en de Edge Hill Short Story Prize. Ze woont in Oxford. Haar roman Onder het water stond op de shortlist van de Man Booker Prize 2018.

Wat als twee mannen, die als jongens hartsvrienden waren maar elkaar uit het oog verloren, elkaar even onverwachts als stil verhoopt na tientallen jaren tegen het lijf lopen op een Egeïsch eiland waar ze inmiddels beiden een onderkomen blijken te hebben? Natuurlijk wordt er dan over en weer een bezoek gebracht om bij te praten en herinneringen op te halen, maar ook om tot bekentenissen te komen waar ze als zestienjarigen niet de moed voor hadden. Zal het lukken de hechte vriendschap zodoende weer leven in te blazen, dit keer voor altijd? WACHTEN OP EEN VRIEND is een roman om in één adem uit te lezen om dat meteen daarna nogmaals te kunnen doen. Huub Beurskens (1950) schrijft poëzie, proza en essays. Hij was redacteur van Het Moment en De Gids. Hij kreeg onder meer de Herman Gorterprijs, de Jan Campertprijs en de VSB Poëzieprijs.

In Oude afdekkerij richt Wolfgang Hilbig zijn hypnotische proza op het punt waar identiteit, taal en de donkerste hoofdstukken van de geschiedenis samenkomen. Het begint met een jongen die geobsedeerd wordt door een lege en vervallen kolencentrale omdat hij vermoedt dat die iets te maken heeft met de mysterieuze verdwijningen die in de streek plaatsvinden. Maar wanneer hij als jongeman terugkeert naar de plek en zijn herinneringen – het gebouw is inmiddels veranderd in een ‘afdekkerij’, een abattoir dat dode dieren verwerkt – realiseert hij zich hoeveel hij gemist heeft. Met een sfeer die veel te danken heeft aan Edgar Allan Poe en een syntaxis die aan James Joyce doet denken, roept dit suggestieve, dreigende verhaal de verloren onschuld van de jeugd op. Wolfgang Hilbig (1941-2007) is een van de belangrijkste Duitse schrijvers van na de Tweede Wereldoorlog. Hoewel hij is opgegroeid in Oost-Duitsland bezorgde hij de autoriteiten zoveel problemen dat hij in 1985 toestemming kreeg om naar het Westen te emigreren. Hij schreef meer dan twintig boeken en ontving vrijwel alle belangrijke prijzen van Duitsland, met als bekroning in 2002 de Georg-Büchner-Prijs, de hoogste literaire onderscheiding van Duitsland.

Wat als je een neanderthaler ontmoet in een zoo vol uitgestorven diersoorten? Wat als je koeien, varkens en kippen niet meer mag doden om op te eten? Wat als mensen die lang geleden zijn ingevroren weer tot leven komen? Wat als je verliefd bent op iemand die er dertig uitziet maar eigenlijk negentig is? Wat als robots kunst maken die iedereen ontroert? Wat als een ruimtereiziger afscheid neemt van vrouw en kind omdat hij eeuwenlang ingevroren onderweg is naar een andere planeet? Hans Bourlon is gefascineerd door de toekomst. Als een volleerd tijdreiziger pendelt hij van 2028 naar 2089 en terug naar 2040. Met veel fantasie maar tegelijkertijd gebaseerd op de huidige wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen beschrijft hij hoe dat leven er in de toekomst kan uitzien. Of juist niet.

De belevenissen van een student aan de Kunstacademie in Utrecht aan het begin van de jaren negentig.

Alles wat je altijd al had willen weten over de kunstacademie, maar nooit durfde te vragen. vrouwonvriendelijk, smakelijk aanstootgevend, zwarte komedie, fruitige klucht, vol met jonge blaadjes. We worden ermee opgevoed dat we iets moeten bereiken, iets waarop we trots kunnen zijn, iets wat je aan anderen kunt laten zien: kijk eens, ik doe ertoe, ik besta. Volgens kunstacademiestudent Johnny Mooijman kan het ook anders: als je het echt wilt kun je mislukken hoger inschatten dan succes. Het enige wat je moet doen is een paar maatregelen nemen die je onafhankelijkheid bevorderen. Het gaat pas goed fout met de held van dit tragikomische verhaal als hij dit principe van het zalige mislukken toe gaat passen op de liefde. In Bevrijding is Willem du Gardijn erin geslaagd een indrukwekkend evenwicht te vinden tussen tragisch en humoristisch, tussen banaal en verheven.

Een onwaarschijnlijke vriendschap tussen een vergeten vogelverschrikker en een verloren pop. Een ongelukkig partnerschap tussen een rechterhand en een linkerhand. En een onbuigzame reus die vergeet hoe hij moet luisteren. Deze drie korte, poëtische sprookjes brengen je van een concertgebouw naar een veld vol bloemen en van reusachtige bergtoppen naar een dorp in een vallei met mensen zoals jij en ik. Cynan Jones (1975) is geboren in Aberystwyth in Wales. Eerder verschenen van hem de romans De burcht, Inham en De lange droogte

Traces the development of, and provides a good introduction to, the artist's work.

Zocor is een veel verkochte pil tegen verhoogd cholesterol. Het staat samen met twee andere cholesterolverlagers in de topvijf van medicijnen die de ziekteverzekering het meeste kosten. Dokter Dirk Van Duppen toonde aan dat de terugbetalingscriteria voor cholesterolverlagers van het Belgische RIZIV vele miljoenen opleverden voor Merck Sharp & Dome (MSD), de firma die Zocor op de markt brengt. Want 270.000 Belgische patiënten zouden onnodig Zocor slikken.
Ontsteltenis bij farmaceutische firma's en bij minister Vandenbroucke. Applaus bij de patiënten, de dokters en apothekers, de ziekenfondsen. Ondanks het gelobby haalde David Van Duppen z'n slag thuis tegen goliath (MSD). De cholesterolverlagende statines werden alvast veel goedkoper. De firma Pfizer haalt met Lipotor, de duurste (een andere) cholesterolverlager, een jaaromzet van 85 miljoen euro, al kon geen enkele deugdelijke studie de werkzaamheid van Lipitor afdoende bewijzen, wat wel het geval is voor andere statines.
In deze cholesteroloorlog kwam dokter Van Duppen tot de vaststelling dat patiënten álle medicijnen veel te duur betalen. Hij bond de kat de bel aan over de dure regeling in België voor de terugbetaling van medicijnen. Hij vond in Nieuw-Zeeland een veel doorzichtiger en goedkoper systeem: een systeem van openbare aanbesteding waarbij alleen het beste medicijn tegen de laagste prijs op de markt wordt toegestaan en ook volledig terugbetaald. Resultaat: de medicijnen zijn er 50% tot 90% goedkoper dan in België. Geïnspireerd door dat systeem lanceerde dokter Van Duppen een wetsvoorstel om een forse prijsdaling af te dwingen. Wordt vervolgd!

Het is onrustig in het Nederlandse bedrijfsleven, Acquisities en fusies zijn schering en inslag, topmanagers komen en gaan, verlieswaarschuwingen volgen op winstaankondigingen. De Nederlandse onderneming gaat steeds meer lijken op het Amerikaanse bedrijf. Het belang van de aandeelhouder staat voorop, de ontwikkelingen op de beurs vormen het richtsnoer voor het handelen van vele topmanagers. Het gevolg is een kortzichtige jacht op kortetermijnrendementen. Investeringen leiden op korte termijn niet tot winst; kostenbesparingen, zoals inkrimping van het personeelsbestand, wel: de anorexiastrategie is geboren.De verspreiding van de anorexiastrategie onder invloed van het aandeelhouderkapitalisme heeft verstrekkende gevolgen voor het veelgeroemde Nederlandse poldermodel. De oriëntatie op de aandeelhouder en de beurs betekent dat andere belangen hieraan ondergeschikt worden gemaakt, vooral die van de werknemers. Zij worden steeds meer als kostenpost gezien en niet als hulpbron. Arjen van Witteloostuijn, hoogleraar bedrijfseconomie en bedrijfskunde, stelt in dit boek op aangenaam polemische wijze de anorexiastrategie aan de kaak. Hij analyseert op scherpzinnige wijze de huidige bedrijfseconomische mores en plaatst deze tegen de achtergrond van de macro-economische en internationale ontwikkelingen. Verder besteedt hij aandacht aan de processen van internationalisering en technologisering die in de moderne economie werkzaam zijn. Van Witteloostuijn doet meer dan het saneergedrag van de grote 'werkgevers' onder de loep nemen, hij geeft ook aan het anders kan. Hij laat zien dat een grotere zorg voor het personeel en aandacht voor innovatieve investeringen uiteindelijk belangrijkere stappen zijn op weg naar duurzame winstverbetering dan de botte bijl van de saneerbeul.

De buitenwereld weet niet beter dan dat Anne een vrouw is. Dat is de keuze die haar ouders vlak na haar geboorte voor haar hebben gemaakt. In werkelijkheid is Anne een tussenpersoon. In het Brabantse dorp waar Anne haar leven lang al woont staat carnaval te beginnen als ze voor het eerst op zichzelf gaat wonen. Ze zit dan ook middenin de verhuisdozen als haar beste en enige vriend Eugene haar meesleept het feestgedruis in. Het is ook Eugene die haar overhaalt zich als man te verkleden.

Methode voor het beheersen en toepassen van tactieken van het participerend of lateraal leiderschap.

Satirische beschouwing van de belangrijkste beginselen van het hedendaagse zakendoen.

Zijn mensen echt zo rationeel als ze zelf denken? Wordt ons doen en laten gestuurd door ons verstand? Of werken er andere drijvende krachten in ons brein? In De Brein Machine beschrijft gedragsbioloog Mark Nelissen hoe emoties en gevoelens - wanneer het er echt op aankomt - de overhand nemen bij het sturen van ons gedrag. Hij geeft aan hoe de evolutie deze machine in ons voordeel heeft ontworpen, en maakt een haarscherpe analyse van onze emoties. Hoe heeft de evolutie onze gevoelens voortgebracht? En wat is hun biologische basis? Welke moleculen en hersenstructuren zorgen bijvoorbeeld voor emoties als geluk, trots, angst en verdriet? En wat is de sociale waarde ervan? Heeft empathie bijvoorbeeld enig nut, ook biologisch gezien? Nooit eerder werden onze emoties en gevoelens in een boek zo verrassend, zo toegankelijk en zo gedetailleerd ontrafeld als in De Brein Machine. Aan de hand van voorbeelden uit het leven van elke dag, en met veel gevoel voor humor.

Joseph Mitchell muntte ooit, midden jaren dertig, de klassieke The New Yorker-reportage. Liefdevolle en uiterst intensief geresearchte stukken, geschreven door een journalist met de stilistische gaven van een groot romancier. Mitchell was gefascineerd door de 'rafelranden' van New York. In de buitenwijken en de havens, de nachtrestaurants en de goedkope kroegen leefden emigranten, vissers en kleine criminelen wier verhalen hij allemaal wilde horen. Net als die van de zelfverklaarde visionairs, bedriegers, fanatici, verloren zielen, eindtijdpredikers en zigeunerkoningen. Mitchell schreef over het personeel en de stamgasten van de oudste kroeg van de stad (McSorley's), over de Mohawkindianen die als bouwvakkers aan de wolkenkrabbers werkten. Over een vrouw-met-baard en haar tragische circusbestaan of over die goedhartige dame in een kaartverkoophokje van een bioscoop op de Bowery, die zich met een stoer soort mededogen over de plaatselijke zwervers ontfermt. Portretten van mensen die je dankzij hem nooit meer vergeet.