Zestienhonderd buiken

In Strangeways, huis van bewaring in Manchester, breekt een opstand uit en bezetten gedetineerden de gevangenis. Henry Blain, de chef-kok van Strangeways, slaat er munt uit: de achterkant van zijn huis kijkt uit op de gevangenis, en hij stelt huis en tuin tegen betaling beschikbaar aan journalisten en passanten. Met duivels plezier blijkt Blain al sinds jaar en dag als een almachtig vorst te regeren over de darmen van de gevangenen. Door gebruik te maken van minderwaardige producten of door toevoeging van laxerende, verstoppende of gistende middelen bepaalt hij de kwaliteit van de atmosfeer, alsmede de geestelijke en fysieke gesteldheid van zijn 'onderdanen' Blain koestert echter nog een veel groter geheim, dat in de vorm van stoffelijke resten onder de graszoden van zijn fraaie tuin ligt. Intussen heeft hij het gemunt op een verslaggeefster van de Anglican Tribune.
Als Luc Lang ons in deze oergeestige, zwarte komedie met een vette knipoog naar de koningsdrama's van Shakespeare iets heeft willen laten zien, dan is het wel dat de maatschappij corrupt is en dat handhaving van de wet niet noodzakelijkerwijs betekent dat er ook recht geschiedt.