Novellen

Toelatingsnummer 1479.

Toelatingsnummer 1479.

K 2555.

K 2555. Oorlogsuitgave.

K 2539.

Met houtsnede van Henri van Straten. T. no 8836.

''Novellen voor een jaar'' is de titel van de volledige en definitieve uitgave van de novellen van Luigi Pirandello (1867-1936), gepubliceerd in de tijdspanne van 1922 tot 1937. De dood van de auteur verhinderde de oorspronkelijke opzet: één verhaal voor elke dag van het jaar. Elke bundel, van de in totaal vijftien, draagt de titel van de eerste erin opgenomen novelle, vrijwel steeds een van de befaamste en belangrijkste van het enorme aantal door Pirandello geschreven verhalen.
De bundel ''De vlieg'' werd voor het eerst gepubliceerd in 1923 en bevat vijftien verhalen in een veelal naturalistische toonzetting, maar wel een naturalisme dat gekleurd is door Pirandello’s bijzondere voorliefde voor de absurde contrasten van het leven. Het ongerijmde, het vreemde en het paradoxale verschijnen in deze bundel meermalen in humoristische en groteske gedaanten, waarmee de auteur zijn bittere visie op het bestaan accentueert.
De ''Novellen voor een jaar'' vormen misschien wel het meest essentiële deel van Pirandello’s literaire productie, in elk geval dat deel waar de auteur zelf bijzonder op gesteld was en dat hij met niet aflatende toewijding tot zijn laatste levensdagen zou blijven verzorgen. In deze verhalen brengt Pirandello de thema’s van zijn dichterlijk onderzoek van de mens grondig tot ontwikkeling en verbreedt en verdiept hij zijn visie op het bestaand in al zijn schakeringen met zijn immense repertoire aan gebeurtenissen en conflicten, personage en situaties.

De ontmoeting met een mysterieuze jonge vrouw brengt een man in een verwarrende situatie.

In Oude afdekkerij richt Wolfgang Hilbig zijn hypnotische proza op het punt waar identiteit, taal en de donkerste hoofdstukken van de geschiedenis samenkomen. Het begint met een jongen die geobsedeerd wordt door een lege en vervallen kolencentrale omdat hij vermoedt dat die iets te maken heeft met de mysterieuze verdwijningen die in de streek plaatsvinden. Maar wanneer hij als jongeman terugkeert naar de plek en zijn herinneringen – het gebouw is inmiddels veranderd in een ‘afdekkerij’, een abattoir dat dode dieren verwerkt – realiseert hij zich hoeveel hij gemist heeft. Met een sfeer die veel te danken heeft aan Edgar Allan Poe en een syntaxis die aan James Joyce doet denken, roept dit suggestieve, dreigende verhaal de verloren onschuld van de jeugd op. Wolfgang Hilbig (1941-2007) is een van de belangrijkste Duitse schrijvers van na de Tweede Wereldoorlog. Hoewel hij is opgegroeid in Oost-Duitsland bezorgde hij de autoriteiten zoveel problemen dat hij in 1985 toestemming kreeg om naar het Westen te emigreren. Hij schreef meer dan twintig boeken en ontving vrijwel alle belangrijke prijzen van Duitsland, met als bekroning in 2002 de Georg-Büchner-Prijs, de hoogste literaire onderscheiding van Duitsland.

De geschiedenis van twee hedendaagse cowboys die beiden getrouwd zijn en gezinnen hebben, maar hopeloos verliefd op elkaar worden. Ze staan voor een gruwelijk moeilijke keuze.

Drie verhalen waarin de oorlog het leven en het lot van een mens ook jaren na dato bepaalt en verwoest.

De angst van de doelman voor de strafschop gaat over de monteur en voormalige doelman Josef Bloch. Josef keert niet meer terug naar zijn werk omdat hij - ten onrechte - denkt dat hij ontslagen is. Hij waart rond door de stad met het toenemende gevoel dat hij achtervolgd wordt en ervaart de werkelijkheid steeds sterker als een wirwar van tekens die allemaal naar zijn situatie verwijzen. De argwaan en zijn onvermogen om de tekens juist te interpreteren verontrusten hem en de onschuldigste details worden geladen met betekenissen en veranderen in toespelingen en duistere voortekens. De angst van de doelman voor de strafschop is een moderne klassieker die bij zijn verschijning in 1970 ophef veroorzaakte met zijn innovatieve taalgebruik en het genadeloze portret van een getroebleerde man in een even getroebleerde maatschappij.

De hoofdpersoon van deze novelle is een drieëndertigjarige schrijver. Het schrijven wil niet meer lukken en hij zoekt verpozing in het caféleven van nachtelijk Amsterdam. Op een zomernacht ontmoet hij een beeldschone vrouw met haar afschrikwekkende handtastelijke moeder-begeleidster en hun chauffeur. Na diverse consumpties vertrekken zij in de richting van een woonwagenkamp in Purmerend.

Tijdens de autorit naar een strandpaviljoen voor een weerzien met haar vroegere leraar van de middelbare school herinnert een vrouw zich hoe zij als leerlinge hevig verliefd was op deze docent en hem wilde verleiden.

Een vrouw en een man leven in een huis op een duin aan de zee. Hun leven lijkt perfect harmonieus tot de ochtend waarop er lichamen aanspoelen op de kust. De veilige wereld verdwijnt, beminnen verandert in ontwijken, en de zee geurt naar een wereld die we nooit in het echt hadden gezien. Gescheiden zoeken ze wanhopig naar de herinneringen aan hoe het ooit was en naar een spoortje hoop aan de horizon. 'Brandingen' is een pijnlijk en ragfijn portret van een relatie die gehavend door de actualiteiten, die we in het alledaagse leven maar wat graag negeren, richtingloos beweegt naar een nieuw thuis waar niets meer is zoals het was.

Paul Verrept (1963) woont en werkt in Antwerpen. Hij is auteur, illustrator en grafisch ontwerper. Hij schreef en illustreerde meerdere boeken waarvan 'Het meisje de jongen de rivier' is bekroond met de Gouden Uil van de Jonge Lezer. De Franse editie van 'Brandingen' verscheen in 2020 bij Actes Sud.

In Oude afdekkerij richt Wolfgang Hilbig zijn hypnotische proza op het punt waar identiteit, taal en de donkerste hoofdstukken van de geschiedenis samenkomen. Het begint met een jongen die geobsedeerd wordt door een lege en vervallen kolencentrale omdat hij vermoedt dat die iets te maken heeft met de mysterieuze verdwijningen die in de streek plaatsvinden. Maar wanneer hij als jongeman terugkeert naar de plek en zijn herinneringen – het gebouw is inmiddels veranderd in een ‘afdekkerij’, een abattoir dat dode dieren verwerkt – realiseert hij zich hoeveel hij gemist heeft. Met een sfeer die veel te danken heeft aan Edgar Allan Poe en een syntaxis die aan James Joyce doet denken, roept dit suggestieve, dreigende verhaal de verloren onschuld van de jeugd op. Wolfgang Hilbig (1941-2007) is een van de belangrijkste Duitse schrijvers van na de Tweede Wereldoorlog. Hoewel hij is opgegroeid in Oost-Duitsland bezorgde hij de autoriteiten zoveel problemen dat hij in 1985 toestemming kreeg om naar het Westen te emigreren. Hij schreef meer dan twintig boeken en ontving vrijwel alle belangrijke prijzen van Duitsland, met als bekroning in 2002 de Georg-Büchner-Prijs, de hoogste literaire onderscheiding van Duitsland.

Vertaling door Hugo Claus

Uitgegeven ter gelegenheid van het feit dat Clemens Hoevenaars 25 jaar werkzaam was bij Blokker`s Boekhandel te Heemstede.