Nieuwe producten

When asked simple questions about global trends - why the world's population is increasing; how many young women go to school; how many of us live in poverty - we systematically get the answers wrong. So wrong that a chimpanzee choosing answers at random will consistently outguess journalists, Nobel laureates, and investment bankers.

In Factfulness, Professor of International Health and a man who can make data sing, Hans Rosling, together with his two long-time collaborators Anna and Ola, offers a radical new explanation of why this happens, and reveals the ten instincts that distort our perspective.

It turns out that the world, for all its imperfections, is in a much better state than we might think. But when we worry about everything all the time instead of embracing a worldview based on facts, we can lose our ability to focus on the things that threaten us most. Inspiring and revelatory, filled with lively anecdotes and moving stories, Factfulness is an urgent and essential book that will change the way you see the world

Scheltema (1906-1981) was een groot rechtshistoricus, een briljant jurist en opmerkelijk hoogleraar, een zeer curieus dichter, een meer dan middelmatig pianist en een meer dan misselijk practical joker. Al die hoedanigheden heeft E. W. A. Henssen aan bod laten komen in zijn biografie 'Langs zelf gekozen paden'

Scheltema blonk uit op vele terreinen, als jurist en als rechtshistoricus, als pianist en als dichter en op al deze gebieden nam hij een grote discipline in acht. Zijn voorkeur ging uit naar grensgebieden. Niet alleen bracht hij het merendeel van zijn leven in Groningen door, waar het stiller was dan in de grote steden en hij zich naar eigen zeggen kon wanen in de beschaafde wereld te vertoeven, ook al was hij niet altijd gelukkig met zijn collegae: 'Pummels nemen ze hier graag, van die mensen met wie je eigenlijk niet kunt omgaan.' Ook in de wetenschap en in de literatuur oefenden grensstreken een bijzondere bekoring op hem uit. In de Nederlandse letterkunde vertoefde hij lang in de marge door zijn moeilijk te verkrijgen publicaties, de aard van zijn werk - gevoelige verlakkerij in archaïserende stijl en zijn afkeer van het heersende poëtische klimaat. Eenmaal hoogleraar geworden distantieerde hij zich ogenschijnlijk snel van zijn dichterschap, maar voor een enkele geinteresseerde liet hij deze pose varen. Hij verwierp niet de poëzie, maar haar beoefenaren: 'Mensen die altijd zo eerlijk willen zijn.'

Of het nou gaat om het fascistische Italië onder Mussolini of om de communistische Volksrepubliek China onder Mao Zedong, over één gegeven waren alle dictators uit de vorige eeuw het eens: angst en geweld zijn voor een dictator niet voldoende om alleenheerschappij te waarborgen. Aan de basis van elke succesvolle dictatuur, van die van Stalin tot Kim Il Sung, lag één fundamenteel principe: de cult van persoonsverheerlijking.In Dictators uit de twintigste eeuw onderzoekt Frank Dikötter dit fenomeen en de manier waarop acht toonaangevende dictators uit de twintigste eeuw beeldvorming hand in hand lieten gaan met terreur om hun machtspositie te werven - en te behouden. Hiervoor maakt hij onderscheid tussen twee sterk uiteenlopende soorten archiefmateriaal die beide echter essentieel blijken: propaganda én verslagen van buitenstaanders. Dikötter zoekt op ingenieuze wijze naar de verbanden tussen ogenschijnlijk uiterst verschillende dictaturen en toont aan dat dictators als Hitler en Ceausescu niet in een vacuüm leefden, maar juist lessen trokken uit de daden van hun voorgangers. Een fascinerend perspectief op de dictaturen van de twintigste eeuw en de cultussen die hieraan ten grondslag lagen

In Hoog feest voor PAARS buigt de auteur zich over een drietal thema's uit het Buitenste Buitenbos van de RK kerkgeschiedenis. Geen pijnlijke onthullingen dus, geen ingewikkelde theologische kwesties waar al zovelen elkaar minstens figuurlijk de hersens voor inslaan, maar problemen waar niemand ooit over heeft nagedacht. Al snel zal blijken dat die leemte hoognodig vulling behoeft. Bisschoppen kiezen voor zichzelf een motto, een levenslange lijfspreuk . Dat is de laatste eeuwen zo gegroeid. De oogst is nu een kleine 7000 spreuken. Tegen het licht gehouden hebben er maar enkele tientallen blos op de wangen. De rest lijkt grijzer, smaakt zoutelozer, ruikt muf van herhaling, het weer zit erin. Ontbreekt het aan alternatieven? Welnee, zie ze glimmen en geuren. De auteur roept leken als hijzelf op met hun (aanstaande) bisschop mee te denken, hem te doen kiezen voor iets dat vers en sprankelend is. Daarnaast brengt dit geschrift in herinnering die spijtige, nooit door iemand gesignaleerde doodzonde van bisschop B.J. Alfrink anno 1951. De tijd dringt om deze misstap te herstellen. Als het nog niet te laat is. Tenslotte paus Franciscus, de man die vriend en vreemde nu al enige jaren verbaast. De schrijver zelf had vijftig jaar na paus Johannes XXIII, waar de Annassen en Cajafassen elkaar op Petrus' hoge troon opvolgden, niet verwacht dat een paus hem in zijn leven nog eens zou verrassen. Maar zie. Wars van opsmuk, een hekel aan (ver)oordelen, overtuigd dat opruimen van de zooi van boven naar beneden moet, niet andersom, zo laat Franciscus zich kennen. Een man die voor zijn pastorale bezoeken de levensgevaarlijke sloppenwijken van Congo in wil, zware jongens in Mexico bezoekt, die zelfs nog een woord heeft voor de Utrechtse daklozenkrant en kwistig bommen van barmhartigheid dropt. Een paus die de meest aardse, de groenste rondzendbrief van de laatste duizend jaar schreef. Prijzen we hem het graf in? In ons 'Buitenbos' vergaren en vermeerderen wij onze 'nutteloze kennis'; al doende ontdekken we bij alle lof ook smetjes op het stralend wit van de pauselijke verschijning.

Facsimile of the famous first edition of 1847.

Red, yellow, blue - and of course black - are the colours that Oliver Byrne employs for the figures and diagrams in his most unusual 1847 edition of Euclid, published by William Pickering and printed by Chiswick Press, and which prompt the surprised reader to think of Mondrian. The author makes it clear in his subtitle that this is a didactic measure intended to distinguish his edition from all others: "The Elements of Euclid in which coloured diagrams and symbols are used instead of letters for the greater ease of learners." Byrne is not content to trust solely in the supposed intuitive "logical" structure of Euclid's axioms and theorems - who doesn't know the first famous sentences of Euclid's Elements: "I. A point is that which has no parts. II. A line is length without breadth"? -, but translates them into colourful diagrams and symbols. He thereby thinks in terms of the school classroom: he compares his colours to the dyed chalks in which figures are drawn on the blackboard.

Oliver Byrne (c. 1810-c. 1880) was an Irish author and civil engineer. Little is known about his life, though he wrote a considerable number of books. As Surveyor of Her Majesty's Settlements in the Falkland Islands, Byrne had already published mathematical and engineering works, but never anything like his edition on Euclid. This remarkable example of Victorian printing has been described as one of the oddest and most beautiful books of the 19th century.

Each proposition is set in Caslon italic, with a four-line initial, while the rest of the page is a unique riot of red, yellow and blue. On some pages, letters and numbers only are printed in colour, sprinkled over the pages like tiny wild flowers and demanding the most meticulous alignment of the different colour plates for printing. Elsewhere, solid squares, triangles and circles are printed in bright colours, expressing a verve not seen again on the pages of a book until the era of Dufy, Matisse and Derain.

Welkom in de volgende eeuw. Landen zoals wij ze kennen zijn opgehouden te bestaan. Werkvaardigheden uit deze eeuw zijn praktisch waardeloos geworden en grote bedrijven zijn gefragmenteerd in kleinere, meer aanpasbare eenheden. Tom Peters: `Knoke heeft een visionair boek geschreven. Het daagt uit, het prikkelt en is buitengewoon leesbaar.'

Biografie van de Italiaanse schrijver, dichter en cineast (1922-1975).

Rhodesia, 1943. Squadron leader Paul Bryant is recovering from a nervous breakdown, confined to a desk job. Pip Lovejoy, a policewoman, is also trying to suppress painful memories. When Felicity Langham, a high profile WAAF, is found raped and murdered, suspicion centres on the local community. A young black man is arrested. Paul and Pip are brought together to investigate the crime, and something draws them closer still. But Pip is determined to find justice, and her inquiries lead her towards the military base. Towards Paul. She's on the verge of a discovery that will change both of their lives; a discovery that could alter the course of the war, with irreparable consequences.

Visie van de auteur op de informatiesnelweg en de gevolgen daarvan voor onderwijs, ontspanning, politiek en bedrijfsleven.

Als de prostituee Petronella Johanna, zeg maar Peejee, wakker wordt in de auto waar ze de nacht ervoor heeft ingebroken, ziet ze op de motorkap van de auto het lijk liggen van Alex? En niet alleen het dode lichaam, maar ook een tas vol met dollars. Waar kan ze dit geld bewaren en wie mist deze tas? En hoe houd je het hoofd koel, ook als dat vol dope zit? Niets is zo vreemd als de werkelijkheid. Dat geldt zeker voor de ruwe werkelijkheid van de vrouwen die tippelen, de mannen die ze daarbij 'beschermen' en hun strijd om te overleven. Carrie heeft zich laten inspireren door haar werk met de 'Koninginnen van de nacht'. De verhalen die de tippelmeiden haar vertelden heeft ze verwerkt in deze detectiveroman. Op haar bekende fel-realistische en ironische wijze heeft ze een spannend en tegelijk ook humorvol boek geschreven.

Drie personen op reis: Handel, voormalig priester en arts die voor zijn verleden vlucht; Sappho, die lijkt op de dichteres van Lesbos; en Picasso, die Sophia heet en Sappho's geliefde is. De lichtekooi Doll Sneerpiece verovert ondertussen als man verkleed haar grote liefde in een homobordeel.

Een man keert terug naar zijn geboortedorp waar in zijn jeugd dingen zijn gebeurd die zijn levensloop bepaalden.

In dit boek geven deskundigen hun visie op de fysieke en psychologische achtergronden van burnout. Door vragenlijsten over burnout en stressfactoren in te vullen, krijg de lezer inzicht in de eigen situatie.Het boek maakt duidelijk dat bepaalde arbeidsomstandigheden ongemerkt tot chronische stress en daardoor uitputting kunnen leiden. Ook de juridische valkuilen van burnout komen aan bod. Dit boek geeft tips aan werknemers om burnout te doorbreken, en organisaties om werkstress te onderkennen en te beïnvloeden. Het boek bevat praktische oefeningen en tips voor werknemers en managers.

Een jonge Amerikaan, Jonathan Safran Foer geheten, reist naar het platteland van Europa. Slechts gewapend met een vergeelde foto gaat hij op zoek naar Augustine, de vrouw die, zo is hem verteld, zijn grootvader uit de handen van de nazi's heeft gered. Vergezeld door de onvergetelijke Alex, zijn jonge Oekraïense tolk die behept is met een komisch spraakverwarrend accent, maakt Jonathan een donquichotachtige zoektocht door een verwoest landschap, terug naar een hartverscheurend verleden.

Als zijn vrouw plotseling spoorloos verdwijnt, blijft een man met vele vragen achter.

From the author of Innumeracy, this book explores the beauty and fascination of mathematics. It can be seen as a dictionary (ranging from algebra to zeno), as a collection of brief mathematical essays, or simply as the ruminations of a numbers man on and around his subject. It includes a broad range of mathematical concepts, from the basic to the advanced, from the traditional to such new areas as chaos and fractals, covered in an accessible way.

Jorge Zorreguieta - de schoonvader van kroonprins Willem-Alexander - was achtereenvolgens onderstaatssecretaris en staatssecretaris van Landbouw tijdens het militaire bewind van generaal Videla in Argentinië (1976-1981). Dat maakt hem in Nederland tot een omstreden persoon. Op behendige wijze, met inzet van wetenschap en diplomatie, is Zorreguieta door de Nederlandse regering buiten beeld getoverd.
Maar wie is Jorge Zorreguieta? Wat is zijn achtergrond en hoe verliep zijn carrière in de Argentijnse landbouwwereld? Wat was zijn rol bij de voorbereidingen van de militaire staatsgreep van 1976? Wat was de positie van de burgerbewindslieden tijdens de bloedigste van de vele dictaturen die Argentinië in de twintigste eeuw heeft gekend? Hoe zag deze economische equipe de militaire junta en vice versa? Wat wist Zorreguieta van de 'vuile oorlog' en hoe stond hij daar tegenover? En hoe zien Zorreguieta en zijn ex-collega's vandaag de dag op deze dramatische periode terug?
Op basis van tientallen gesprekken met de hoofdpersoon en collega-bewindslieden, alsmede vele schriftelijke bronnen, brengt Jan Thielen in dit boek het leven van Jorge Zorreguieta in kaart. Het is een onthullende biografische schets van Zorreguieta tegen de achtergrond van de even kleurrijke als tragische Argentijnse geschiedenis.

Op geheimzinnige wijze duikt er een boek op dat een oude joods-Poolse immigrant, die zijn zoon zoekt in Amerika, verbindt met een meisje dat wil weten wie haar naamgenote in het boek is.

De digitale revolutie brengt een eigentijds proletariaat voort. Fabrieksarbeiders zijn vervangen door informatieverwerkers, grootindustriëlen door grootdatabezitters, machines door megaservers. De industrialisering van de arbeid heeft plaatsgemaakt voor de industrialisering van de geest, lichamelijke uitputting voor geestelijke uitputting, en milieuvervuiling wordt verdrongen door mentale vervuiling.

In Het digitale proletariaat wordt de ontstaansgeschiedenis van een eigentijdse klasse geschetst. De digitale proletariër
is een mens van wie het hele bewustzijn - zijn aandacht, emoties en vriendschappen, zijn ideeën en fantasieën - tot koopwaar is gereduceerd. Schnitzler maakt inzichtelijk dat de mens zowel zijn handelingsbekwaamheid als zijn levenskennis dreigt te verliezen. Totale proletarisering is het resultaat. De bijtende kritiek van de auteur op de digitale cultuur noopt tot bezinning.

Ter gelegenheid van de Week van de Klassieken verschijnt het boekje Te wapen! Acht spraakmakende slagen uit de oudheid. Drie eminente historici - Hein van Dolen, Olivier Hekster en Fik Meijer - beschrijven militaire confrontaties in het oude Griekenland, het Romeinse rijk en de Byzantijnse wereld. Zo ontstaat er een rijkgeschakeerd beeld van de oorlog in de oudheid. Het boekje is geïllustreerd met foto's van de schatten die de verschillende aan de Week deelnemende musea herbergen.

Het is 1870 als Charles Ephrussi, een steenrijke telg uit een joodse familie, een bijzondere collectie Japanse mini-beeldhouwwerkjes aanschaft. Deze netsukes - gemaakt van ivoor, hout of steen - komen uiteindelijk bij Edmund de Waal terecht, die ze van een oudoom erft. Dit vormt de start van de zoektocht naar de geschiedenis van zijn familie en van dit schitterende familiebezit. Van een ontluikend imperium in Odessa naar het fin de siècle in Parijs, via bezet Wenen naar het naoorlogse Tokio: tegen de achtergrond van een tumultueuze eeuw volgt De Waal de reis van de netsukes door de generaties van zijn opmerkelijke familie.

De nieuwe dichtbundel 'De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag' van Jean Pierre Rawie zal verschijnen. Tijdens een persconferentie in de Visserstraat deelde hij mee dat de inhoud zal bestaan uit zeer 'unzeitgemässe' gedichten.

Dit is geen boek zoals andere boeken. Dit is een boek van leven op dood. Op 17 april 1942 begon Hans Warren als jongen van 20 aan zijn Geheim dagboek en op zondagavond 16 december 2001, heel kort voor hij overleed, maakte hij de laatste notitie. Daarmee kon hij zijn wens waarmaken: in het dagboek het héle bestaan vastleggen.  Geheim dagboek 2001 is vooral zo hartverscheurend omdat het een ultiem loflied is op dat ene, onvervangbare, heerlijke leven. Voor de laatste keer geniet Hans Warren van kunst en literatuur, van klavertjesvier en van een glas Beaujolais Nouveau. Maar vooral betoont hij zich tot in de laatste vezel en tot het laatste moment een schrijver.

'Het is mogelijk dat men over vijftig jaar in het werk van Marcel Proust (waarvan men eerst dacht dat het alleen een vernieuwing van de roman zou betekenen) de eerste symptomen zal ontdekken van een nieuwe stand van zaken die de hele maatschappelijke orde heeft veranderd...' Lucien Daudet, vriend van Proust, in 1928.

'Het oproepen van het verleden door middel van associatieve en passieve herinneringstechnieken tot kunst verheven; en als resultaat toch meer een maatschappelijk drama dan Proust zelf waarschijnlijk ooit gewild heeft. Een subtiel drama zonder eind, vaak heel komisch en grondig decadent: een fin de siècle dat van geen ophouden weet.' Gerrit Komrij, Het Parool

'... De conclusie moet wel zijn, dat het leven eigenlijk niet geleefd kan worden, dat men zich eraan moet onttrekken. Door het te ontvluchten of beter: door het de rug toe te wenden, wordt het op een geheel andere wijze en in een superieure vorm opnieuw ontdekt. Daarvan is nu juist het werk van Proust een der meest eclatante bewijzen.' S. Dresden

Op zoek naar de verloren tijd is een van de grootste triomfen van de wereldliteratuur. In deze romancyclus wordt de lezer door het zintuiglijke proza van Marcel Proust gevangen in een web van subtiliteiten, onvergetelijke personages, verfijnde ironie, glasheldere zinnen en messcherpe observaties. In De kant van Swann, het eerste deel van de cyclus, gaat de verteller herinneringsgewijs terug naar zijn jongensjaren en adolescentie. Hij vertelt over zijn initiatie in de liefde en in het complexe salonleven aan het einde van de negentiende eeuw, waarbij hij zich spiegelt aan de intrigerende figuur Charles Swann.

Bevat van de Kant van Swann: Deel 1 Combray, Deel 2 Een liefde van Swann, Deel 3 Plaatsnamen: de naam.

Inleiding door S. Dresden.