Alles is gekleurd, omzwervingen in de kunst

Ooit de neiging gehad een schilderij te kussen? In een museum in Frankrijk deed een jonge vrouw het. Zij kuste een ijlwit schilderij van Cy Twombly, waar vanaf die dag een afdruk van getuite lippen op te zien was. De kus van de jonge vrouw laat zich misschien wel vergelijken met de manier waarop Joost Zwagerman schrijft in 'Alles in gekleurd'. Net als in 'Transito' reist Zwagerman in 'Alles is gekleurd' langs diverse geledingen van kunst, literatuur en popcultuur. Altijd schrijft hij met een door liefde aangedreven vitaliteit, of het nu gaat om de ontsnappingskunst van Marcel Duchamp of een songtekst van Daniel Lohues, om het blingblingdoodshoofd van Damien Hirst of het columnoeuvre van Martin Bril, om de onnavolgbare humor in het werk van Vladimir Nabokov of de oogopslag van Kate Moss. Het kan niet anders of de lezer van 'Alles is gekleurd' raakt aangestoken door het elan waarmee, Zwagerman zich verdiept in zowel 'grote kunst' als kleine gemoedsbewegingen.