Het dossier Robert Schumann, Schizofrenie-dossiers Deel VI

Op 27 februari 1854 springt een man in het ijskoude water van de Rijn. Door enkele vissers uit het water gehaald, springt hij opnieuw. Hij is zwaarmoedig en al jaren bang krankzinnig te worden. Aan zijn sprong is een reis naar Hannover en een vermoeiende concerttournee door Nederland met zijn vrouw Clara, pianiste, vooraf gegaan. Op 6 februari dat jaar schrijft hij: 'In veel van mijn brieven staan met onzichtbare inkt boodschappen geschreven...'Sinds zijn eerste crisis in 1832 had hij zijn hallucinaties altijd in muziek weten om te zetten, maar tegen het einde van zijn leven raakte hij door vreemdsoortige denkbeelden en waarnemingen toenemend verward en zou de psychose opname in een psychiatrisch ziekenhuis noodzakelijk maken. Aan welke aandoening leed Robert Schumann? Aan manisch-depressiviteit, aan een schizo-affectieve stoornis, aan schizofrenie? De discussie begon rond 1900 met het antwoord van Gruhle, psychiater, op de diagnose schizofrenie van professor Möbius, kopstuk in de Duitse psychiatrie in die dagen, en duurt tot op de dag van vandaag.