Na zes jaar huwelijk ontstaat er een kloof tussen een joods-orthodoxe man en zijn chassidische echtgenote als hij verliefd wordt op een secretaresse en zij in haar woede en onmacht terugkeert naar haar wortels in Israël.

Een verzetsdaad uit 1943 speelt in het leven van een tienjarige jongen in 1960 een bijzondere rol.

Speelse en satirische columns.

Autobiografisch relaas over de moeizame verhouding die de schrijfster (1935- ) met haar moeder had en haar zoektocht in de familiegeschiedenis naar de oorzaken.

Een dichter die bekend werd door een jeugdgedicht, denkt terug aan het meisje dat de inspiratiebron was.

Nog niet zo lang geleden zei Kees van Kooten in een interview - Een biografie is niet meer nodig, ik heb alles zelf verteld. Ik ga de rest van mijn leven veel liever lezen dan schrijven -. Ter gelegenheid van de bloemlezing De tachtigjarige vrede las hij voor het eerst sinds tijden weer zijn eigen verhalen. Ze brachten hem niet alleen terug naar het verloop van zijn lange leven, maar eveneens werd hij de lezer van zijn eigen hilarische fantasie. De verhalen uit Hedonia, Zwemmen met droog haar, de Treitertrends, de Modermismen en de vele andere bundels - ze zijn even sterk en humoristisch als de lenige geest van Kees van Kooten zelf. Het is met die krachtige verbeelding dat hij nu zichzelf portretteert aan de hand van zijn verhalen. En het is het schitterende bewijs dat een biografie inderdaad volstrekt overbodig is. Koot graaft zichzelf autobio.

Vanuit een tehuis in Florence vertelt Anno Jonkers, drieënnegentig jaar oud, over zijn leven: een jeugd in grote armoede in Noord-Holland, het seminarie in Leuven, zijn studie kerkelijk recht in Rome. Een avontuurlijk leven, zeker als hij de kerk de rug toekeert om te eindigen als welgestelde advocaat van de onderwereld in het naoorlogse Milaan. Maar belangijker is het verhaal van de grote en allesbepalende liefde die hij veronachtzaamd heeft. Zijn onstilbare honger naar succes verwijdert hem meer en meer van alles wat hem lief is. Anno is een ongenaakbare man die ondanks al zijn talenten maar nauwelijks vat lijkt te hebben op de loop der dingen. Maar hoe dichter de vertelling zijn huidige leven nadert, hoe meer hij beseft hoe kwetsbaar hij is. "Mijn leven is als zand in mijn hand, hoe harder ik knijp, hoe meer het weglekt." 0.

Een schrijver van scenario's voor een populaire televisiesoap schaamt zich voor zijn werk, maar kan niet voorkomen dat in zijn leven realiteit en fictie ook steeds meer door elkaar gaan lopen.

Na de dood van haar broer en schoonzus krijgt een vrouw het dagboek van haar grootvaders neef in handen, waardoor heden en verleden met elkaar vervlochten raken.

In Voor het eerst schrijft Herman van Veen over het onbarmhartige proces van het ouder worden. Wanneer begint dat, ouderdom? Op welk moment besef je dat die jonge man is afgelost door een man op zekere leeftijd? De geest is vitaal, maar het lichaam hapert soms. De kloof tussen nu en vroeger wordt steeds groter. De ervaringen stapelen zich op, de herinneringen verdringen elkaar. Onverschrokken gaat Van Veen de confrontatie aan met zichzelf en schrijft hij over zijn leven van toen en nu. Over vriendschappen en vergankelijkheid, verlies en levenslust en de troost van de verbeelding. Steeds verbindt hij zijn verhalen met zijn theater- en liedteksten, waarin wonderlijk genoeg de ouderdom en de dood al sinds jaar en dag alom aanwezig blijken te zijn. Voor het eerst is een zoektocht naar betekenis, speels en filosofisch, om tot het besef te komen dat je ouder worden steeds weer voor het eerst doet. Het gaat vanzelf en gaat vanzelf weer over.

Lezing gehouden bij de presentatie van LiteRom, een cd met 40.000 literaire kritieken, waarin de schrijver polemiseert tegen de wetenschappelijke editie van Multatuli s Max Havelaar.

7 geniete A4-tjes met tekst. Vouwen. Verder in goede staat.

Een steenrijke man ontmoet zijn vroegere geliefde, die echter inmiddels getrouwd is.

Het grote verteltalent van Rascha Peper komt niet alleen tot uitdrukking in indrukwekkende romans als Een Spaans hondje en Wie scheep gaat, maar ook in haar verhalen. In kort bestek weet zij personages en hun levens op te roepen die de lezer nog lange tijd achtervolgen. Met kleurrijke verbeeldingskracht en oog voor prachtige details werkt zij voortdurend toe naar een spannende of verrassende plot.

Annetje Beets, kraamverpleegster, sterft op bijna 100 jarige leeftijd. Ze heeft dan geen naam gemaakt, geen roem verworven en niets gepresteerd dat een boek over haar zou kunnen rechtvaardigen. Ze heeft geleefd in de schaduw van mensen die groter waren dan zij. Wat haar leven echter zo bijzonder maakt, is de universele betekenis ervan. Vrouw in de schaduw gaat over hoe wij omgaan met familiegeschiedenis, conventies, moraal, en met onze passies.

Dorinde van Oort vond in de nalatenschap van haar familieleden zoveel aanwijzingen die leidden naar een groot familiegeheim, dat ze op onderzoek uitging en uiteindelijk het verhaal van Annetje Beets in romanvorm heeft opgetekend.

Het is een ongelooflijk verhaal waarin de vooraanstaande politicus en oud-burgemeester van Rotterdam P.J. Oud een belangrijke rol speelt. H was jarenlang Annetjes geheime, want getrouwde, minnaar. Als P.J. Oud tot kamerlid wordt gekozen, is er in zijn leven geen plaats meer voor Annetje. De jaren die volgen blijken vervuld te zijn van geheimen en intriges. Een buitenechtelijk kind, scheve familieverhoudingen, een duister moordplan, en gekonkel over geld.

Sleutelroman over de impact van een tragische gebeurtenis op een kunstenaarskring in Amsterdam in de jaren tachtig.

Philip Roth volgt de lotgevallen van zijn alleman vanaf zijn eerste, aangrijpende confrontatie met de dood tijdens een zomer in zijn jeugd op een idyllisch strand, via de familieperikelen en de hoogtepunten in zijn beroep en vitale volwassenheid, tot aan hoge leeftijd, als hij wordt verscheurd door het aanzicht van zijn aftakelende leeftijdgenoten en zelf wordt achtervolgd door zijn eigen lichamelijke klachten. Hij is succesvol creatief agent bij een New Yorks reclamebureau en heeft uit een eerste huwelijk twee zoons, die hem verachten en uit een tweede huwelijk een dochter, die hem adoreert. Hij is de geliefde broer van een goede man wiens lichamelijke welzijn een bittere jaloezie veroorzaakt, en hij is de eenzame ex-echtgenoot van drie zeer verschillende vrouwen met wie hij een puinhoop heeft gemaakt van het huwelijk. Uiteindelijk is hij de man geworden die hij niet wil zijn.

Het leven van een aantal pubers in de jaren zestig in het conservatieve Zuid-Afrika.

Een meisje is maar half af is een ontroerend en aangrijpende verhaal over de relatie van een jonge vrouw met haar broer - een liefdesgeschiedenis, maar een die overschaduwd wordt door de hersentumor waaraan de jongen sinds zijn jeugdjaren lijdt.
De roman biedt een rauw, soms schokkend inzicht in de gedachten, gevoelens en verwarde seksualiteit van de kwetsbare en eenzame hoofdpersoon. Het leven is niet gul voor haar geweest: haar vader is dood, haar moeder is beschadigd door een wrede jeugd. Haar perverse oom kan niet van haar afblijven, haar broer is terminaal ziek.
Wie Een meisje is maar half af leest, nestelt zich, tegen wil en dank, in het hoofd van de vertelster en maakt haar geschiedenis uit de eerste hand mee: de dood van haar grootvader, de fatale toestand van haar broer, de verkrachting door haar oom, de reeks anonieme, doelloze seksuele uitspattingen waarmee ze zichzelf straft.
Eimear McBride vertelt het verhaal in korte, heftige zinnen en flarden - vaak onaf, maar met het bedwelmende ritme van goede muziek. Het leverde de auteur vergelijkingen op met het werk van Beckett en Joyce.

In 1939 wordt een klein meisje door haar ouders vanuit Polen naar Amerika gestuurd samen met haar neefje en de zoon van de Japanse tuinman vormt ze een hecht groepje.

Een vrouw van tegen de dertig is ontevreden met wat ze heeft bereikt in haar leven en besluit om alle recepten in een Frans kookboek binnen een jaar te koken.

Een coryfee uit de Nederlandse showbiz- en televisiewereld wordt het slachtoffer van zijn roem.