Jama atu Ahlis Sunna Lidda Awati Wal-Jihad, bekend als Boko Haram, houdt Nigeria al jaren in de greep en heeft duizenden burgerdoden op haar kerfstok. Toch beginnen de internationale alarmbellen pas echt te rinkelen na de ontvoering van de 276 Chibok-meisjes in april 2014. Beschreven als een radicale religieuze sekte, terreurorganisatie, criminele bende, sociale beweging of politiek instrument, weten we tot op heden weinig van Boko Haram. Maar opererend in de ontvlammende Sahel, waar landsgrenzen niets voorstellen en waar ook Al Qaida en IS huizen, is aandacht voor dit soort lokale bewegingen juist cruciaal. Hoe groeide een ideologische revolte uit tot een oorlogsmachine.. Wie zijn ze, wat willen ze en hoe worden ze gefinancierd.. En waarom kan Afrika s gigant haar niet verslaan.. Manon Stravens (Breda, 1977) is ontwikkelingswerker en journalist en heeft vooral West-Afrika veelvuldig bereisd en beschreven. Bijna vier jaar woonde en werkte ze in Mali, in 2013 verscheen het boek Bomako Bonjour - Over heethoofden, hulp en humor in de crisistijd.

Sex Seen provides a complex and intriguing account of the changes that have taken place in the social construction of sexuality during the past century. Focusing on Sacramento, California, at the dawn of the twentieth century, Sharon Ullman juxtaposes early cinema, vaudeville performances, and popular newspapers and magazines with insights drawn from close interpretations of transcripts from Sacramento court cases. She demonstrates how attitudes that emerged in the popular discourse—ideas about gender roles, female desire, prostitution, divorce, and homosexuality—often found complex and contradictory expression in the courts. As judges, prosecutors, defense attorneys, and juries all weighed in with differing opinions, the courtroom itself became a site of multiple discourses that attempted to make sense of a growing sexual chaos. In tracing the birth of modern sexuality, Ullman chronicles the dynamics of social change during a unique cultural moment and explains the shifts in the sexual ethos of turn-of-the-century America.

Instead of telling the familiar story of steadily increasing liberation of sexual urges, Ullman chronicles the complex confusions and negotiations of an increasingly public sexual discourse. She relates how laws against cross-dressing gained force at the same time that female impersonation became popular in vaudeville acts, how images of prostitutes were changed by the commercialization of the female body in advertising and film, and how visible expression of female desire was submerged in rape and divorce proceedings.

Ullman blends social history, textual analysis, and film and performance criticism to explain how sexuality and desire became an essential part of personal identity in this century. Her keen, accessible account of a community on the brink of the modern era offers a provocative interpretation of the seeds of our sexual present.

A humane, sharp and witty perspective on the experience of being a British Asian.

Sinds Donald J. Trump president werd, zijn de Verenigde Staten opnieuw wakker geschud. Monika Triest reisde begin 2019 terug naar het land waar ze eerder lang woonde. Ze bezocht vrienden en collega's met wie ze van 1968 tot 1977 actie voerde tegen de oorlog in Vietnam, tegen racisme en uitbuiting, tegen de talloze verdachtmakingen van de staat tegenover progressieve personen en organisaties, en voor de zwarte en latino beweging. Hun doel was een nieuwe samenleving te creëren, waarbij de verzetsbewegingen uit het verleden - die in dit boek uitgebreid aan bod komen - een grote inspiratiebron vormden. De VS kennen immers een lange traditie van verzet, maar die geschiedenis wordt zelden verteld. Vandaag is 'progressief' Amerika weer springlevend. Uiteenlopende groepen voeren actie tegen de macht van het grote kapitaal, tegen verrechtsing, tegen discriminatie, tegen racisme en tegen seksisme. Met een president die alles op zijn kop zet en de democratie zelf en de wereldvrede bedreigt, zijn de lessen uit het verleden uiterst kostbaar. Het andere Amerika vertelt niet het verhaal van Trump en de Tea Party, maar wel een verhaal van hoop.

Nadat hij veroordeeld werd voor de moord op zijn vader, zit een man uit het Vlaamse Waasland ruim dertig jaar onschuldig in de gevangenis.

In 2019 en 2020 zetelt België voor de zesde keer in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, een van de machtigste internationale organisaties ter wereld. Heel fijn, hoor ik u denken, maar "what's in it for us?" Hoe belangrijk universele mensenrechten ook zijn, is het daarom echt nodig om duizenden0kilometers van huis een dictator te onttronen? Spelen er bij een interventie vaak geen andere belangen dan humanitaire? Kunnen diplomaten in New York wel meebeslissen over onze veiligheid?0En moet ook Europa daarin geen actievere rol spelen? Terechte vragen, waar dit boek dieper op ingaat.0'Waarom muren niet werken' dient doemdenkers van antwoord en houdt tegelijk de optimisten scherp. Nu populisme terrein wint en 'soevereiniteit' een buzzword is geworden, vereisen grensoverschrijdende dreigingen zoals terrorisme, klimaatverandering, illegale migratie, schendingen van de mensenrechten en humanitaire crisissen nieuwe vormen van internationale samenwerking. Een grotere rol toekennen aan een autonomere Europese Unie én aan het lokale niveau biedt oplossingen.

"Elke familie draagt een schat aan vergeten verhalen in zich. Wanneer Reinier Heinsman de herinneringen van zijn grootmoeder, Lucienne Blumenthal (1937-2013), in handen krijgt, beslist hij in de geschiedenis van zijn Hongaars-Joodse familie te duiken. Zijn zoektocht voert hem naar de Habsburgse dubbelmonarchie, Transsylvanië en Oekraïne, naar de Joodse gemeenschap van Antwerpen en Brussel, naar de vluchtelingenkampen in de Franse Pyreneeën en naar het vernietigingskamp van Auschwitz. Zijn reis eindigt in Amsterdam, waar Lucienne na heel wat omzwervingen een nieuw leven opbouwt. 0'Vergeten is het grootste verlies' is een kroniek van veel verloren levens en een herwonnen toekomst. Reinier Heinsman gaat op zoek naar de wortels van zijn bestaan en komt onderweg de wereldgeschiedenis tegen. Mensen verdwijnen, verhalen verzinken in vergetelheid, families verbrokkelen. Maar de namen blijven altijd bestaan ...".

Waarom stonden er doodshoofden op piratenvlaggen? Waar zijn de schedels van beroemde componisten zoals Mozart, Haydn en Beethoven gebleven? Waarom gebruikten de Bulgaren het hoofd van een graaf van Vlaanderen als drinkbeker? Hingen de Kelten de afgehakte hoofden van hun verslagen tegenstanders op aan hun paarden? Was een Romeinse keizerin een wegbereidster voor de forensische wetenschap? Jan Huijbrechts zorgt ervoor dat u zich het hoofd niet hoeft te breken over deze brandende vragen. In 'De botten van Bach' vertelt hij de wervelende en fascinerende geschiedenis van de mensheid aan de hand van onze hersenpan. Hij gidst de lezer aan de hand van verhalen over beroemde en minder beroemde schedels door de wondere wereld van koppensnellers, craneokleptomanen, grafrovers en osteopaten. Daarbij ontbreken Shakespeare, Goethe en Lord Byron niet, evenmin als Edgar Allan Poe, Herman Melville en Arthur Conan Doyle.

Op 22 maart 2016 ontploffen er bommen op de luchthaven van Zaventem en in het Brusselse metrostation Maalbeek. Na de aanslagen in Parijs en in andere Europese steden ontkomt ook België niet aan de terreur van de Islamitische Staat (IS). De explosies kostten het leven aan 35 mensen. Er vallen meer dan driehonderd gewonden. Journalist Joanie de Rijke en arts Tine Gregoor gaan voor dit boek op zoek naar betrokkenen van deze zwarte dag. Brussel ging op slot, het dreigingsniveau in het land werd verhoogd van drie naar vier. Wie herinnert zich niet meer waar ie was toen het nieuws bekend raakte? Hoe kijken de slachtoffers en hun familie terug op deze dag? Wat vindt de Indiase stewardess Nidhi Chaphekar, wier foto na de aanslagen de wereld rondging, van België? Heeft Beatrice de Lavalette, die op zeventienjarige leeftijd haar onderbenen verloor, de draad weer kunnen opnemen? Hoe verliep de gigantische molen van de hulpverlening die na de aanslagen op gang kwam? En wat hebben de veiligheidsmensen en beleidsmakers uit het 9/11 van België geleerd? Aan de hand van tientallen gesprekken schetsen de Rijke en Gregoor zowel een terug- als een vooruitblik. Of hoe hellhole Brussel destijds werd gedemoniseerd en weer overeind krabbelde. Joanie de Rijke is (oorlogs)journalist voor o.a. Knack en De Morgen. Ze reist hiervoor regelmatig naar Syrië, Irak, Libië, Turkije en Afghanistan. Ze publiceerde eerder In handen van de taliban en Pakistan, het gevaarlijkste land ter wereld. Tine Gregoor is arbeidsarts bij groep IDEWE en consultatie-arts bij Kind en Gezin. Op 22 maart 2016 is ze toevallig in de buurt van metrostation Maalbeek, waar ze een MUG-team bijstaat met de verzorging van de meest zwaargewonde slachtoffers. Ze geeft lezingen over haar ervaring en ontving verschillende onderscheidingen uit erkenning voor haar inzet.

Naar eer en geweten beschrijft persoonlijke keuzes die mensen maakten tussen 1940 en 1945. Hoe leefde de gewone man of vrouw in oorlogstijd? Twaalf mensen vertellen openhartig over hún keuzes in hún oorlog. Keuzes die in oorlogstijd vaak onherroepelijk zijn en waarvan de consequenties meer dan vijftig jaar na dato nog steeds actueel zijn. De auteurs van dit boek hebben de verhalen in hun historische context geplaatst; zij dragen bij tot een beter begrip van de omstandigheden waaronder de keuzes van toen tot stand zijn gekomen. Geen algemene geschiedschrijving, maar de belevenissen van gewone Nederlanders in een ongewone tijd. Een tijd waarin moeilijke afwegingen gemaakt moesten worden. Veel tijd was er niet. Soms hielp die ene vraag: handel ik naar eer en geweten? Naar eer en geweten is samengesteld door Gerie de Jong, journaliste van de AVRO en de historici René Kok en Erik Somers die zijn verbonden aan het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie. In het boek is het thema van het AVRO televisieprogramma Naar eer en geweten uitgewerkt. Hiervoor zijn ooggetuigen geïnterviewd en is intensief gebruik gemaakt van dagboeken, brieven en memoires. Het resultaat is een pakkend relaas over het leven van gewone Nederlanders in een ongewone tijd.

Submission Part 1 was wereldwijd een der meest besproken films van 2004. Ayaan Hirsi Ali wilde hiermee de ongelijke behandeling van vrouwen binnen de islamitische gemeenschappen aan de kaak stellen. Wat is de achtergrond van deze misstand, welke omvang heeft het probleem? Na de moord op cineast Theo van Gogh voelde Ayaan Hirsi Ali de noodzaak om haar stellingname tegenover kritiek, met name uit moslimkringen, te verdedigen. In Submission is opgenomen: de tekst van de film, de letterlijke weergave van het gesprek met Joost Zwagerman in het VPRO-programma Zomergasten, een uitgebreid antwoord van Ayaan Hirsi Ali aan haar critici en een bijdrage van Betsy Udink over vrouwenmishandeling in Pakistan, de op een na grootste moslimnatie, en de houding van verlicht gematigde moslims tegenover deze wantoestand.

Op 2 februari 2009 besloten minister-president Balkenende en de meest betrokken ministers, na jarenlange debatten in politiek en samenleving, tot de instelling van een commissie onder voorzitterschap van mr. W.J.M. Davids, oud-president van de Hoge Raad der Nederlanden. Deze commissie heeft onderzoek gedaan naar de besluitvorming over het Nederlandse beleid inzake Irak in de periode van de zomer van 2002 tot de zomer van 2003. Bij haar onderzoek heeft de Commissie toegang gehad tot alle relevante informatie. Voorts werden gesprekken gevoerd met alle hoofdrolspelers en met tal van andere betrokkenen. In dit rapport worden de bevindingen en conclusies van het onderzoek gepresenteerd. De Commissie maakt inzichtelijk hoe de politieke besluitvorming is verlopen. Ook schept zij helderheid in tal van discussies die de afgelopen jaren in media en politiek zijn gevoerd, zoals: welke rol hebben volkenrechtelijke overwegingen gespeeld in de besluitvorming? Wat was de informatiepositie van AIVD en MIVD en hoe zijn politici daarmee omgegaan? Was er sprake van Nederlandse militaire betrokkenheid? De Commissie verwoordt tot slot haar bevindingen in een aantal conclusies.

De grote problemen van dit moment zijn voelbaar in de zorg, het onderwijs en op straat. Grondige maatregelen blijven uit door politieke controverse en verkeerde zuinigheid. NYFER reikt in deze uitgave mogelijkheden aan om doeltreffend de lange wachtlijsten, de belabberde staat van het onderwijs en toenemende onveiligheid op te lossen. Tegelijkertijd doet NYFER suggesties voor besparingen en extra inkomsten van de overheid, onder andere met een effectieve aanpak van het ziekteverzuim en een rechtvaardiger grondbeleid.

Met de financieel onderbouwde voorstellen van NYFER kan het nieuwe kabinet de kwaliteit van onze samenleving de komende jaren krachtig verbeteren. En anders kan de oppositie er haar voordeel mee doen. Overstag is kortom een cadeautje voor het kabinet, of ... munitie voor de oppositie.

De beleveniseconomie, die inmiddels een substantieel deel uitmaakt van onze economie, kan worden omschreven als alle productie en dienstverlening die gericht is op leniging van de emotionele behoeftes van mensen als groep of van de mens als individu. Tot nu toe werd de beleveniseconomie vooral gezien als iets wat uitmondde in een ongebreidelde fun industry, met behulp waarvan mensen uit alle macht proberen hun verveling te verdrijven. Susanne Piët gaat in dit boek verder en beschrijft de volgende fases in deze economie. Zij voorspelt onder meer een omslag in de tot nu toe algemeen gehuldigde aannames, met de consequenties en implicaties van de beleveniseconomie op langere termijn en op velerlei gebied: het belang van emoties en het idee van maakbaarheid (van ons geluk), trends op het gebied van marketing en productontwikkeling, de ontwikkeling van de beeldcultuur en van besef van goed en kwaad (normen en waarden), de kenmerken van de moderne held, het verlangen naar authenticiteit, de noodzaak van zin maken en zin geven. Al bij al levert dat een rijkgeschakeerd beeld op van de huidige en toekomstige westerse samenleving, in de traditie van Neil Postman, Rolf Jensen en Joseph Pine en James Gilmore.

Nederlanders klagen graag en veel. Het is niet goed of het deugt niet. Dat is het beeld dat we van onszelf hebben. Maar klopt dat wel? Natuurlijk, er wordt heel wat gemopperd, maar daar tegenover staan veel Nederlanders die opgewekt de handen uit de mouwen steken en energiek creatieve oplossingen bedenken voor hun problemen.
In dit boek gaat Charles Groenhuijsen op zoek naar de . landgenoten die het anders en vooral beter doen dan alle sombere borreltafelpraat doet vermoeden. Hij ontmoet allochtone scholieren die in rap tempo hun onderwijsachterstand inhalen en hun ouders die in grote aantallen een eigen bedrijf beginnen. Wijkbewoners die initiatieven nemen om hun buurt veiliger en leefbaarder te maken. Ondernemers die een autofabriek beginnen. En Nederlanders die onzichtbaar en belangeloos ouderen, zieken en zwakken helpen.
Groenhuijsen analyseert ook de Haagse politiek. Waar gaan politici van uit? Kiezen ze voor een pessimistische boodschap waar mensen zelden sterker van worden? Of kiezen ze heel optimistisch voor de individuele kracht van hun kiezers en roepen ze hen op meer eigen verantwoordelijkheid te nemen?

Beschrijving van de veranderingen die zich met name in de periode 1945-1995 voordeden in en rond het Friese dorp Jorwerd.

In de zeventiende-eeuwse Republiek heerste een verrassende religieuze veelvormigheid. Dat kunnen we al afleiden van de religieuze voorkeuren van de grootste kunstenaars uit die tijd: Frans Hals was gereformeerd, Jan Steen en Johannes Vermeer waren katholiek, Rembrandt verbond zich aan geen enkele kerk. Allen verkochten hun werk aan een publiek met een zeer uiteenlopende godsdienstige achtergrond.

Zou je een geamputeerd been mee naar huis mogen nemen? Kun je tijdens het fitnessen elektriciteit opwekken? Enne… wie bedacht het apenstaartje eigenlijk? Elke dag geeft nrc.next antwoord op de meest interessante, kleurrijke en spannende vragen van lezers in de meest gelezen rubriek van de krant, ‘Next question’. In Kunnen
muggen dronken worden? staan alleen de honderd allerbeste van de afgelopen twee jaar.

Na het lezen van dit boek ben je voorzien van allerlei bizarre weetjes en nuttige feitjes. Op een feestje vertel jij straks dat de aarde elk jaar 30 tot 50 miljoen kilogram ruimtestof opveegt, dat een lijk wit kleurt omdat het bloed naar de rug zakt en de bovenkant van een cracker die met gaatjes is. En in het vliegtuig bestel je voort aan tomatensap.Want je weet: dat muffe sapje verandert in de lucht in een fijne dorstlesser.

Begin jaren zestig van de vorige eeuw begon Zeeland ingrijpend te veranderen. Misschien wel meer dan andere provincies. Eilanden hielden op langer eilanden te zijn, industriegebieden kartelden de horizon en vissers moesten weg uit hun oude havens. Zeeland raakte in de greep van het aanzwellende toerisme en voor jongeren werd de toen revolutionaire rock-'n-roll het nieuwe evangelie.

Maar in de luwte van die nieuwe tijd bleef het oude Zeeland voor veel Zeeuwen gewoon bestaan. Ze hadden geen oog voor de veranderingen of trokken er zich niets van aan. Op een werf in Arnemuiden werd een hoogaars gebouwd zoals dat al tweehonderd jaar gebeurde, een veerman tussen Tholen en Schouwen bleef doorvaren met zijn kleine boot, in Oostdijk maakte de ongekroonde burgemeester zich zorgen over de gemeentegrens die dwars over zijn tafel liep, in een smokkelcafé aan de Belgische grens werd gelachen en gedanst terwijl er aan het Nauw van Bath, waar schepen konden vastlopen of zelfs uitbranden, iemand met zijn laarzen sporen trok in de modderige oever van de Schelde.

William Rothuizen schreef al die verhalen op. Hij ging op pad met kunstenaar Jac Prince die dat alles in zijn fijnzinnige tekeningen zo perfect aanvoelde. De verhalen verschenen in 1962 en 1963 in de Provinciale Zeeuwse Courant. Veel Zeeuwen hebben ze met waardering gelezen en bewaren een scherpe herinnering aan het werk van Prince.

In 'Sporen van het oude Zeeland' worden beelden en sferen opgeroepen van vijfenveertig jaar geleden. Een jongere generatie kan er met enige verwondering van kennisnemen, voor oudere Zeeuwen zullen de verhalen en de tekeningen een herkenning zijn van een tijd waar menigeen met een glimlach aan terugdenkt.

As cultural practice, the early modern duel both indicated and shaped the gender assumptions of wealthy young men; it served, in fact, as a nexus for different, often competing, notions of masculinity. As Jennifer Low illustrates by examining the aggression inherent in single combat, masculinity could be understood in spatial terms, social terms, or developmental terms. Low considers each category, developing a corrective to recent analyses of gender in early modern culture by scrutinizing the relationship between social rank and the understanding of masculinity. Reading a variety of documents, including fencing manuals and anti-dueling tracts as well as plays by Shakespeare, Jonson, Middleton, and other dramatists, Low demonstrates the interaction between the duel as practice, as stage-device, and as locus of early modern cultural debate.

At the beginning of the 1650s, England was in ruins – wrecked, impoverished, grief-stricken by plague and civil war. What started out as a heaven was soon to become one of the cruellest places on earth. The history of Willoughbyland is a microcosm of empire, its heady attractions and fatal dangers.

Het opkomend nationalisme in het Oostblok, de versplintering van de Sovjetunie, het Duitse volkskarakter dat wij' slechts in karikaturen lijken te kunnen vatten; het zijn kwesties die ons vandaag de dag in hoge mate bezighouden. Dergelijke problemen omtrent de identiteit van het individu, de groep of de natie hebben echter niet alleen betrekking op de situatie in het buitenland. Ook binnen de landsgrenzen wordt de vraag steeds actueler. Dreigt de Nederlandse cultuur verloren te gaan door de Europese eenwording? En wat houdt die Nederlandse cultuur precies in?

In Sprekend over identiteit en geschiedenis, gebaseerd op de gelijknamige TELEAC-serie, behandelt prof. dr. H.W. von der Dunk vragen omtrent de identiteit op politiek en cultureel gebied. Daarnaast gaat hij in op de oorsprong van het progressivisme, conservatisme en cultuurpessimisme. Op originele en scherpzinnige wijze graaft Von der Dunk naar de historische wortels van deze actuele kwesties.

Informatie in woord en beeld over de geschiedenis van het korps.

'Smaak' is een bijna ongrijpbaar fenomeen. Toch wordt het begrip door iedereen gehanteerd om uitdrukking te geven aan strikt persoonlijke voorkeuren op alle mogelijke gebieden. In deze prachtig geïllustreerde uitgave recht gedaan aan alle aspecten van Smaak.
Na een zestal inleidende beschouwingen worden de diverse bijdragen geordend rond vier thema´s: proeven en ruiken, mode, de beïnvloeding van smaak en het beoordelen van smaak. Daarbinnen heeft een breed scala aan onderwerpen een plek gevonden. Enkele voorbeelden hiervan zijn: de zintuigen, smaakbeleving, parfumflacons, kookboeken, reclameplakkaten, de Prix de Rome en goed wonen. Malcom McLaren, Ettore Sottsass en Lewis Blackwell leveren persoonlijke commentaren op het mediageweld dat ons dagelijks bestookt.
Smaak is hét referentiewerk waarop iedereen die geïnteresseerd is in het thema kan terugvallen. Daarnaast is het vooral een uitdagend boek dat door de speelse vormgeving en de enorme diversiteit van bijdragen en illustraties uitnodigt tot urenlang bladeren.

Dat de tijd die achter ons ligt springlevend kan zijn, bewijzen de makers van Andere Tijden. Andere Tijden IX verhaalt onder andere over de Wallen; ondanks sanering verandert er weinig, want hoe was het in de tijd dat Haring Arie er de scepter zwaaide? Over het Lubberskampement, het plan voor heropvoeding van jongeren dat nu weer is afgestoft. Over tropische liefde; het ontroerende verhaal van een verboden liefde tussen een Nederlandse missionaris en een Papoeameisje in Nieuw-Guinea. De bisschop in eigen persoon zette, dwars door het oerwoud, de achtervolging in. Maar het zondige stel ontkwam en leefde nog lang en gelukkig. En over Cruijff als Verlosser.

This book reveals the extraordinary story of one of the most intensely personal battles in British commercial history - the fight between British Airways and its competitor, Virgin Atlantic.

Coca-Cola thuis, in het restaurant, op het werk, in de supermarkt, op de tv, in de film, in de kranten, op muren. Coca-Cola, de grootste sponsor van sportevenementen. Coca-Cola is overal. 120 jaar na de uitvinding wordt Coca-Cola 1 miljard keer per dag verkocht. 94 procent van de wereldbevolking kent het logo, er worden 7000 flesjes cola per seconde gedronken in 200 landen. Naast water is Coca-Cola het meest gedronken drankje ter wereld.
Maar de legende heeft een geheim gezicht, een verleden, dat nu openbaar wordt gemaakt. Een lastig onderzoek, omdat Coca-Cola haar eigen mythe in stand houdt en geen openheid van zaken geeft. William Reymond onderzocht ondanks de tegenwerking van het bedrijf de rol van Coca-Cola tijdens de Tweede Wereldoorlog en onthult het grote geheim van het bedrijf.