Analyse door de Amerikaanse econoom van de huidige problemen in de wereldeconomie.

As a painter, designer, sculptor, and also a collector of art, Paul Gauguin (1848-1903) was the leader of the Pont-Aven school and one of the most important post-impressionist painters. Trained in painting by Camille Pissarro, he developed a novel approach to the expression of shapes and colors. His aesthetic researches took him to Brittany before luring him to the Pacific isles on a quest for a lost paradise and a wild nature. His influence on modern painting was to be decisive.

Nederlanders klagen graag en veel. Het is niet goed of het deugt niet. Dat is het beeld dat we van onszelf hebben. Maar klopt dat wel? Natuurlijk, er wordt heel wat gemopperd, maar daar tegenover staan veel Nederlanders die opgewekt de handen uit de mouwen steken en energiek creatieve oplossingen bedenken voor hun problemen.
In dit boek gaat Charles Groenhuijsen op zoek naar de . landgenoten die het anders en vooral beter doen dan alle sombere borreltafelpraat doet vermoeden. Hij ontmoet allochtone scholieren die in rap tempo hun onderwijsachterstand inhalen en hun ouders die in grote aantallen een eigen bedrijf beginnen. Wijkbewoners die initiatieven nemen om hun buurt veiliger en leefbaarder te maken. Ondernemers die een autofabriek beginnen. En Nederlanders die onzichtbaar en belangeloos ouderen, zieken en zwakken helpen.
Groenhuijsen analyseert ook de Haagse politiek. Waar gaan politici van uit? Kiezen ze voor een pessimistische boodschap waar mensen zelden sterker van worden? Of kiezen ze heel optimistisch voor de individuele kracht van hun kiezers en roepen ze hen op meer eigen verantwoordelijkheid te nemen?

Beschrijving van de veranderingen die zich met name in de periode 1945-1995 voordeden in en rond het Friese dorp Jorwerd.

In de zeventiende-eeuwse Republiek heerste een verrassende religieuze veelvormigheid. Dat kunnen we al afleiden van de religieuze voorkeuren van de grootste kunstenaars uit die tijd: Frans Hals was gereformeerd, Jan Steen en Johannes Vermeer waren katholiek, Rembrandt verbond zich aan geen enkele kerk. Allen verkochten hun werk aan een publiek met een zeer uiteenlopende godsdienstige achtergrond.

Autobiografische schets van de voormalige PvdA-politicus en VARA-voorzitter, met zijn visie op hedendaagse politieke en maatschappelijke problemen in Nederland en de manier waarop die kunnen worden opgelost.

Discusses the founding of modern architecture through the lives and works of four important architects.

Zou je een geamputeerd been mee naar huis mogen nemen? Kun je tijdens het fitnessen elektriciteit opwekken? Enne… wie bedacht het apenstaartje eigenlijk? Elke dag geeft nrc.next antwoord op de meest interessante, kleurrijke en spannende vragen van lezers in de meest gelezen rubriek van de krant, ‘Next question’. In Kunnen
muggen dronken worden? staan alleen de honderd allerbeste van de afgelopen twee jaar.

Na het lezen van dit boek ben je voorzien van allerlei bizarre weetjes en nuttige feitjes. Op een feestje vertel jij straks dat de aarde elk jaar 30 tot 50 miljoen kilogram ruimtestof opveegt, dat een lijk wit kleurt omdat het bloed naar de rug zakt en de bovenkant van een cracker die met gaatjes is. En in het vliegtuig bestel je voort aan tomatensap.Want je weet: dat muffe sapje verandert in de lucht in een fijne dorstlesser.

Most scientists have read one or more Utopian novels. The best known - Brave New World, The Shape of Things to Come, and even Planet of the Apes - have biological themes. They tell of a day when the human race will undergo genetic disaster because of the machinations of scientists. In Bicycling to Utopia, award-winning scientist Steve Jones looks at the future of human evolution from the perspective of current developments in human genetics. Together with other essays by experts in their fields, this volume of selected Evening Discourses from the Royal Institution offers an authoritative and accessible summary of current thinking in many areas of science and technology.

Begin jaren zestig van de vorige eeuw begon Zeeland ingrijpend te veranderen. Misschien wel meer dan andere provincies. Eilanden hielden op langer eilanden te zijn, industriegebieden kartelden de horizon en vissers moesten weg uit hun oude havens. Zeeland raakte in de greep van het aanzwellende toerisme en voor jongeren werd de toen revolutionaire rock-'n-roll het nieuwe evangelie.

Maar in de luwte van die nieuwe tijd bleef het oude Zeeland voor veel Zeeuwen gewoon bestaan. Ze hadden geen oog voor de veranderingen of trokken er zich niets van aan. Op een werf in Arnemuiden werd een hoogaars gebouwd zoals dat al tweehonderd jaar gebeurde, een veerman tussen Tholen en Schouwen bleef doorvaren met zijn kleine boot, in Oostdijk maakte de ongekroonde burgemeester zich zorgen over de gemeentegrens die dwars over zijn tafel liep, in een smokkelcafé aan de Belgische grens werd gelachen en gedanst terwijl er aan het Nauw van Bath, waar schepen konden vastlopen of zelfs uitbranden, iemand met zijn laarzen sporen trok in de modderige oever van de Schelde.

William Rothuizen schreef al die verhalen op. Hij ging op pad met kunstenaar Jac Prince die dat alles in zijn fijnzinnige tekeningen zo perfect aanvoelde. De verhalen verschenen in 1962 en 1963 in de Provinciale Zeeuwse Courant. Veel Zeeuwen hebben ze met waardering gelezen en bewaren een scherpe herinnering aan het werk van Prince.

In 'Sporen van het oude Zeeland' worden beelden en sferen opgeroepen van vijfenveertig jaar geleden. Een jongere generatie kan er met enige verwondering van kennisnemen, voor oudere Zeeuwen zullen de verhalen en de tekeningen een herkenning zijn van een tijd waar menigeen met een glimlach aan terugdenkt.

Robert Harbison has acquired a reputation for looking at architecture in a highly original way. The questions he asks are those deliberately suppressed by conventional architectural historians: What draws me to this building? What meaning intended or unintended - does it have? Has that meaning changed through time?

'Victor Hugo was een gek die dacht dat hij Victor Hugo was,' luidt een bekende uitspraak van Cocteau. Het is een kernachtige samenvatting van de verbazing waaraan vele boeken gewijd zijn: hoe wist één man in één leven zoveel te zijn en te doen? Hij was de grootste dichter van zijn tijd, een van de belangrijkste toneelschrijvers en de populairste romanschrijver; hij was politicus, filosoof, tekenaar en journalist; hij was de toegewijde vader van vier kinderen en minnaar van een onafzienbare reeks maîtresses.
In de politiek uitte zich zijn tomeloze energie en dadendrang al evenzeer als in zijn schrijverschap en privé-leven. Hij was overal tegelijk: in het parlement en op straat, in de Académie en op de barricaden, in gesprek met de koning, met Thiers en met Lamartine, maar ook met de straatveger. Hij had een open oog en oor voor wat er leefde onder het volk; veel minder voor de slinkse politieke spelletjes die er om hem heen werden gespeeld in de Kamer. Hugo was een man die de politiek wilde gebruiken om misstanden te bestrijden - niet een man die misstanden gebruikte om politieke en maatschappelijke successen te behalen. Het kostte hem twintig jaar ballingschap. Maar omdat hij in zijn geschriften bleef geloven in en getuigen van de noodzaak van maatschappelijke veranderingen heeft hij waarschijnlijk toch veel bijgedragen aan de hervormingen waar hij zijn leven lang voor pleitte: gratis onderwijs voor iedereen, een eerlijker strafrecht, menswaardiger arbeidsomstandigheden.
Al deze aspecten komen aan bod in Zelf gezien, een van de meest gedreven en oneerbiedige autobiografieën uit de negentiende eeuw.

As the [al-Qaida terrorists] charged one wall, three Green Berets leaned over the parapets, oblivious to the enemy small-arms fire that was cracking by their heads and shoulders.
Focus, squeeze, focus, squeeze, they recited quietly. . . . Each time . . . the lifeless body [of an al-Qaida terrorist] would snap back through the desert air and drop onto the sandy courtyard.
The war in Afghanistan was the most secret conflict since the CIAs covert war in Laos; thousands of journalists covered it, yet, ironically, little is known about how it was waged or what really happened--until now.
The Hunt for bin Laden plunges the reader into Americas War on Terror, from the first top-secret meetings of TASK FORCE DAGGER in Tampa on the afternoon of September 11, 2001, through the liberation of Kabul sixty-two days later and the tragedies of OPERATION ANACONDA. The book takes the reader into the heat of battle--as seen through the eyes of the Green Berets on the ground. This is the story of how only a few hundred men, operating from a secret Special Forces base, changed the course of history in Central Asia and destroyed a hundred-thousand-man terrorist army in less than ninety days.
Action-packed and controversial, The Hunt for bin Laden is teeming with revelations and inside information. The truth about John Walker Lindh and Mike Spann, the failure of the conventional generals, the courage of the Northern Alliance, the wounding and murder of journalist, and the flaws and frustrations of the hunt for bin Laden himself.
In mid-December 2001, Robin Moore arrived in Afghanistan, where he joined his old friends, whom he had celebrated thirty-five years earlier in his book The Green Berets and who were now calling in airstrikes and fighting alongside the armies of the Northern Alliance against the terrorist al-Qaida and Taliban. In less than three winter months, about a hundred Green Berets accounted for the deaths of perhaps as many as forty thousand terrorists and the winning of a war in Afghanistan--where the Soviets had found fighting a war all but impossible.

As cultural practice, the early modern duel both indicated and shaped the gender assumptions of wealthy young men; it served, in fact, as a nexus for different, often competing, notions of masculinity. As Jennifer Low illustrates by examining the aggression inherent in single combat, masculinity could be understood in spatial terms, social terms, or developmental terms. Low considers each category, developing a corrective to recent analyses of gender in early modern culture by scrutinizing the relationship between social rank and the understanding of masculinity. Reading a variety of documents, including fencing manuals and anti-dueling tracts as well as plays by Shakespeare, Jonson, Middleton, and other dramatists, Low demonstrates the interaction between the duel as practice, as stage-device, and as locus of early modern cultural debate.

The first comprehensive history of the oldest national religious Jewish women's organization in the United States

Gone to Another Meeting charts the development of the National Council of Jewish Women (NCJW) and its impact on both the Jewish Community in the United States and American Society in general.

Founded in 1893 by Hannah Greenebaum Solomon, NCJW provided a conduit through which Jewish women’s voices could be heard and brought a Jewish voice to America’s women’s rights movement. NCJW would come to represent both the modernization and renewal of traditional Jewish womanhood. Through its emphasis on motherhood, its adoption of domestic feminism, and its efforts to carve a distinct Jewish niche in the late 19th-century Progressive social reform movement in the largely Christian world of women’s clubs, NCJW was instrumental in defining a uniquely American version of Jewish womanhood.

At the beginning of the 1650s, England was in ruins – wrecked, impoverished, grief-stricken by plague and civil war. What started out as a heaven was soon to become one of the cruellest places on earth. The history of Willoughbyland is a microcosm of empire, its heady attractions and fatal dangers.

These three journeys take theater critic Margaret Croyden to a Polish forest retreat devised by experimental theater director Jerzy Grotowski, through intensive sessions at a Catskills ashram with Hindu guru Baba Muktananda, and, finally, to a spiritual teacher in an Israel divided by both the metaphor and the reality of war. Each experience, powerfully evoked, arouses memories of Croyden's past - her long forgotten childhood with her Jewish family in Brooklyn, her youthful dreams and aspirations, and her adult search for fulfillment and spiritual transendence. Each experience brings her closer to her identity as a woman, a Jew, and a writer. Croydens quest turns up no easy answers, no doctrinaire catharses. The struggle for self-knowledge is slow and painful, requiring both a remembering and a forgetting. Croydens perceptions may sometimes shock - especially those of the relationship between sexuality and religious ecstasy and of the Arab-Israeli conflict. This memoir - moving, thought-provoking, and daringly honest - tells a brave tale of a modern womans discovery of her authentic self.

Tussen 1915 en 1919 verschenen in De Nieuwe Amsterdammer spotprenten van de hand van Jan Sluijters. Sluijters, vooral bekend van zijn kleurrijke portretten van (naakte) vrouwen, liet zich in deze reeks van een heel andere kant zien, namelijk die van de maatschappijkritische kunstenaar. Museum de Fundatie toont 77 oorlogsprenten die tijdens en kort na de Eerste Wereldoorlog in De Nieuwe Amsterdammer werden gepubliceerd. Deze litho's zijn afkomstig uit de collectie van kunstenaar Rob Scholte en verworven door Museum de Fundatie.

Met bijdragen van Bob Winkler, Jos Vlak, Erik van Erp, Joan Hemels, Jaap van Triest en Dick Gaasbeek.

Het opkomend nationalisme in het Oostblok, de versplintering van de Sovjetunie, het Duitse volkskarakter dat wij' slechts in karikaturen lijken te kunnen vatten; het zijn kwesties die ons vandaag de dag in hoge mate bezighouden. Dergelijke problemen omtrent de identiteit van het individu, de groep of de natie hebben echter niet alleen betrekking op de situatie in het buitenland. Ook binnen de landsgrenzen wordt de vraag steeds actueler. Dreigt de Nederlandse cultuur verloren te gaan door de Europese eenwording? En wat houdt die Nederlandse cultuur precies in?

In Sprekend over identiteit en geschiedenis, gebaseerd op de gelijknamige TELEAC-serie, behandelt prof. dr. H.W. von der Dunk vragen omtrent de identiteit op politiek en cultureel gebied. Daarnaast gaat hij in op de oorsprong van het progressivisme, conservatisme en cultuurpessimisme. Op originele en scherpzinnige wijze graaft Von der Dunk naar de historische wortels van deze actuele kwesties.

Teksten en enige beelden uit de filmserie, die de gebeurtenissen in Amsterdam in de jaren 1955-1965 tot onderwerp heeft.

Informatie in woord en beeld over de geschiedenis van het korps.