De hoogstapelaar, roman

In 'De verboden tuin' (1986) probeert Ewout de paradijselijke wereld van zijn eerste kinderjaren te hervinden. In het tweede deel 'De opdracht' (1995) oefent Ewout als veertienjarige om populair en indrukwekkend te zijn tussen de oudere jongens in het zomerkamp. In dit derde deel, 'De hoogstapelaar', waant Ewout zich de situatie geheel meester. Hij is nu zeventien en denkt de wereld en het leven begrepen te hebben, en dat zal hij zijn naïeve vriendjes wel eens tonen. Verbazen wil hij hen, maar ook de wereld, met zijn 'optredens' op straten en pleinen. In gesprekken met zijn vrienden legt hij uit hoe je een echte persoonlijkheid wordt, en wat je moet doen om belangrijk te worden en niet 'onbenullig' te blijven. Voor Ewout is het belang van deze gesprekken erin gelegen dat hij, zichzelf spiegelend aan de 'onbenullige' vriend tegenover hem, zijn eigen superioriteit oefent en tegelijkertijd bewezen ziet. Maar zelf is Ewout onderhevig aan de krachtige tegenwind van zijn depressies en zijn angsten. De lezer vraagt zich intussen zorgelijk af wat er uit deze vlerk zal groeien: een akelige manipulator en dictatortje, een terrorist? Of toch een kunstenaar? Want je zou Ewouts strapatsen ook kunnen beschouwen als een waagstuk, een sprong in het onbekende.